တစ္ေအာင့္တစ္ခဏပင္ျဖစ္ေစ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး

တစ္ေအာင့္တစ္ခဏပင္ျဖစ္ေစ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူး

ယခုသီတင္းသည္မ်ားအနက္ အသက္ထက္ဆံုး က်င့္သံုးေဆာက္တည္ၾကမည့္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ရွိေတာ့ရွိမွာပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အလြန္ရွားပါးလိမ့္မယ္၊

ဒါေၾကာင့္ သီလကို မိမိက်င့္သံုးႏိ ုင္တဲ့ကာလအတြင္းေဆာက္တည္က်င့္သံ ုးႏိုင္ပါတယ္၊ တစ္ေအာင့္တစ္ခဏပင္ျဖစ္ေစ သီလက်င့္သံုးေဆာက္တည္ႏိုင္ျခင္း ဟာ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားပါတယ္၊

ဒီေဆာင္းပါးအမွတ္ ၁၂-မွာ ဆိုလိုတာက မိမိခံယူေဆာက္တည ္ထားတဲ့ကာလအပိုင္းအျခားအတြင္း ခံယူထားေသာကတိႏွင့္အညီ က်င့္သံုးႏိုင္ဖ ို႔ကိုဆိုလုိတယ္၊ တစ္ေအာင့္တစ္ခဏျဖစ္ေစ, တစ္နာရီ ႏွစ္နာရီျဖစ္ေစ သည္အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ပါ့မယ္လုိ႔ ကတိခံယူထားၿပီး မိမိခံယူထားတဲ့ ကတိသစၥာကို မိမိခ်ိဳးဖ်က္လွ ်င္ ေလာကအေနအထားအားျဖင့္ေသာ္လည္း ကဲ့ရဲ႕ထိုက္တယ္၊ အကယ္၍မိမိခံယူထားေသာ ကတိအတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးခဲ့လွ်င္ အသက္ေသဆံုးသည့္တိုင္ေအာင္ အခ်ည္းအႏွီးမျဖစ္ဘူးကြယ့္”

“ဟာ - ဆရာေတာ္ကလည္း အသက္ေသတဲ့အထိေတာ့ လြန္သြားၿပီထင္ပ ါတယ္”

“မလြန္ဘူးကိုယ္ေတာ္ေရ႕၊ မလပဏၰာသအ႒ကထာ ေကာသမီၺသသုတ္ အဖြင့္ကလာတဲ့ ႐ုကၡစိုးနတ္မင္း အေၾကာင္း ၾကားဖုူးတယ္မဟုတ္လား”

“အမိန္႔ရွိပါဘုရား”

“ၾကားမ်ားၾကားဖူးသလားလို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္၊ အမိန္႔ရိွပါဘုရားဆိုေတာ့ အင္း -မိန္႔ရဦးေတာ့မွာပ၊ ကဲ- နားေထာင္ဗ်၊ နားေထာင္”

“ဘုရားရွင္ပြင့္လုကာနီးကာလကေကာသမီၺျပည္မွာ သူေ႒းႀကီး သံုူးဦးရွိၾကသတဲ့၊ သူေ႒းႀကီးသံုးဦးဆိုတာက (၁) ပါဝါရကသူေ႒းတို႔ျဖစ္ၾကတယ္၊ သူေ႒းႀကီးသံုးဦးတို႔ဟာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ႏွင့္ မႀကံဳေတြ႔ၾကဖူးေသးတဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားေတာ့ မျဖစ္ၾကေသးဘူး၊ သို႔ေသာ္လည္း ကံ-ကံရဲ႕အက်ိဳးကိုယံုၾကည္တဲ့ ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိပုဂၢိဳလ ္ႀကီးေတြျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူေ႒းႀကီးသံုးဦးတို႔ဟာ ဘဝကူးေကာင္းမြန္ ရန္အတြက္ ရေသ့ငါးရာတို႔ကိ ု ႏွစ္စဥ္လုပ္ေကၽြးၾကၿမဲျဖစ္သတဲ့။

ရေသ့ငါးရာတို႔ဟာဟိမဝႏၱာေတာအရပ္မွာ ေဆာင္းရာသီ ေႏြရာသီပတ္လံုး က်င့္သံုးေနထိုင္ၾကၿပီး မိုးရာသီေရာက္လာေတာ့ ဟိမဝႏၱာအရပ္မွာ မိုးကအားႀကီးရြာတယ္၊ မိုးအားႀကီးရြာေတာ့ ရႊံ႕ဗြက္ေတြထူတယ္၊ မွက္,ျခင္, ကၽြတ္စေသာ ေဘးရန္ေတြမ်ားျပားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဟိမဝႏၲာေတာက ထြက္ၿပီး မိုးေလးလပတ္လံုးလူတို႔ရြာအနီးအပါးမွာ ေနထုိင္ၾကတယ္၊ သူေ႒းႀကီး သံုးဦးတို႔ဟာ ေတာေပ်ာ္ရေသ့ႀကီးငါးရာတို႔ကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း လုပ္ေကၽြးပူေဇာ္ၾကတယ္။

တစ္နွစ္မွာေတာ့ ေႏြလကုန္ဆံုးကာနီး ကဆုန္ နယုန္အခ်ိန္မွာေပါ့ကြယ္၊ ရေသ့မ်ားဟာ ဟိမဝႏၲာကခြာၿပီးလူတို႔ေနထိုင္ရာေကာသမီၺျပည္ကို လာခဲ့ၾကတယ္၊ အဲသည္ႏွစ္မွာ မိုးကေခါင္ေတာ့ ကဆုန္ နယုန္မွာ ရာသီမိုးေတာင္ မက်ဘူးတဲ့၊ မိုးမက်ေတာ့ ေနကအလြန္ပူတယ္၊ ခရီးသြားျဖစ္ၾကတဲ့ ရေသ့မ်ားဟာ ခရီးလမ္းကလည္းၾကမ္း၊ ေနကလည္ပူျပင္းေတာ့ အင္မတန္ေရငတ္ၾကသတဲ့၊ ေရငတ္ၾကေသာ္လည္းေရရွာလို႔မေတြ႔ၾကဘူး၊ သို႔ေသာ္လည္း ကံေတာ္ကံညား အရိပ္အာဝါသႏွင့္ျပည့္စံုတဲ့ ေညာင္ပင္ႀကီးကိုေတြ႔ၾကတယ္။

အလြန္ပူျပင္းတဲ့အခ်ိန္ ေညာင္ပင္ႀကီးကိုေတြ႔ၾကေတာ့ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဝမ္းသာၾကရေသးတာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ စု႐ံုးထိုင္ၾကၿပီး ေညာင္ပင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ၾကတယ္၊ေမာ့ၾကည့္ၾကၿပီးေတာ့ သည္ေညာင္ပင္ႀကီးဟာ သည္ေတာမွာရွိသမွ်သစ္ပင္ေတြထက္ စည္လည္းစည္ပင္တယ္၊ သာလည္သာယတယ္၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္းေကာင္းတယ္၊ ဤသို႔ႏွစ္သက္ဖြယ ္ေကာင္းသည္ကို ေထာက္ေသာအားျဖင္ ့ သည္ပေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္မင္းဟာ အလြန္တန္ခိုးႀကီးေသာ နတ္မင္းျဖစ္္ရလိမ့္မယ္။

‘အို - နတ္မင္း၊ အရွင္နတ္မင္းကားတန္ခိုးႀကီးမားလွပါ၏၊ တန္ခိုးႀကီးမားေသာ အရွင္နတ္မင္းသည္ငါတို႔ရဲ႕ ဆင္းရဲျခင္းကိုျမင္သျဖင့္ ၾကည္လင္ေသာ ေရကိုလွဴပါ ငါတို႔အလြန္ေရငတ္ေနၾကပါတယ္’ လို႔ ေျပာၾကားၾကသတဲ့။

ရေသ့တို႔ရဲ႕စကားကို ပေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ၾကားေတာ့ မိမိကိုယ္ထင္စြာျပၿပီး အေဖ်ာ္ယမကာႏွင့္တကြ ရေသ့မ်ားအလိုရွိေသာ ပစၥည္မ်ားကို မိမိလက္က ယိုထြက္ေစၿပီး ရေသ့မ်ားကို လုပ္ေကၽြးသတဲ့ကြယ္။

ရေသ့မ်ားဟာ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာအံ့ၾသၾကၿပီး ‘အိုနတ္မင္း - အရွင္နတ္မင္းကားတန္ခိုးႀကီးေပစြ၊ အဘယ္ေကာင္းမႈျပဳခဲ့၍ ဤမွ်တန္ခိုးအာႏုေဘာ္ ႀကီးမားပါသလဲ’ လို႔ ေမးျမန္းၾကသတဲ့။

ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္မင္းက ‘အရွင္ေရေသ့တို႔- ေလာကသံုပါး၌ ယခု ဘုရားပြင့္ေနပါၿပီ၊ ဘုရားရွင္ဟာ ယခုအခါ သာဝတၱိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသံုးစံေနေ တာ္မူပါတယ္၊ ဘုရားေက်ာင္းဒါယကာ အနာထပိဏ္ သူေ႒းႀကီးဟာ ဘုရားရွင္အားလုပ္ေကၽြးျပဳစုၿပီးေန႔တိုင္းဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ပါတယ္၊ သားသမီးေက်းကၽြန္မ်ားကိုလည္း တစ္လ ေလးသီတင္း ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္က်င့္သံုးေစပါတယ္၊ အကၽြႏု္ပ္ဟာ ယခင္ဘဝက ထိုအနာထပိဏ္သူေ႒းႀကီး၏လယ္အလုပ္သမားတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္၊ ဥပုသ္တစ္ေန႔မွာ အကၽြႏု္ပ္ဟာ ေစာေစာ လယ္ေတာရွိရာသြားၿပီး လယ္ထြန္ပါတယ္၊ မြန္းတည့္ခ်ိန္လြန္ေတာ့ လယ္အလုပ္ကိုနားထားၿပီး ထမင္းစားဖို႔ သူေ႒းအိ္မ္ကိုျပန္ခဲ့ပါတယ္၊ သူေ႒းအိမ္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းခ်က္ကၽြန္မက အကၽြႏ္ုပ္အတြက္ ထငမး္ဟင္းမ်ားကိ ု ခူးခပ္ေပးပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း အကၽြႏ္ုပ္စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနပါတယ္၊ ခါတိုင္းေန႔မ်ား မွာဆိုလွ်င္ ခုလိုထမင္းစားခ်ိန္မွာ ထမင္းစားၾကတဲ့ အလုပ္သမားမ်ားဟာပြဲတမွ် စည္ကားလွပါတယ္၊ သည္ယေန႔ေတာ့ အကၽြႏ္ုပ္တစ္ဦးတည္း ေျခာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ထမင္းခ်က္ ကၽြန္မကို အျခားအလုပ္သမားမ်ား ဘယ္သြားၾကသလဲလို႔ ေမးမိတယ္။

ထမင္းခ်က္ကၽြန္မက‘သည္ယေန႔ ဥပုသ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္၊ ဥပုသ္ေန႔မို႔ အလုပ္သမားမ်ားေရာ အိမ္သားမ်ားပါအားလံုးဥပုသ္ေစာင့္ၾကလို႔ ညစာမစားၾကပါဘူးလို႔’ျပန္ေျပာေတာ့ အကၽြႏ္ုပ္စိ္တ္ထဲမွာ ထိတ္ကနဲ႔ သံေဝဂဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္၊ ဥပုသ္ေန႔မွာသူတစ္ပါးကေတာ့ ဥပုသ္ေစာင့္သံုးၾကတယ္၊ ငါကေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနတယ္၊ငါ့ဘဝမွာ အလုပ္လုပ္ရင္းပင္ ေသရဖို႔ရွိေတာ့တ ယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဥပုသ္ေစာင့္ခြင္ ့ရဖို႔ မျမင္ဘူး၊ သူတစ္ပါးေတာင္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏိုင ္လွ်င္ ငါက ဘာလို႔ မေစာင့္ႏိုင္ရမွာလဲ၊ ငါလည္း သူမ်ားလို ဥပုသ္ေစာင့္မယ္၊ အဲသည္လို သံေဝဂဉာဏ္ေပၚလာတဲ့အတြက္ ထမင္းခ်က္ကၽြန္မကို ‘အို အမိ-ယခုလို မြန္းလြဲခ်ိန္ေရာက္မွ ဥပုသ္ေစာင့္လို႔ျဖစ္မျဖစ္ သူေ႒းႀကီးကို ေမးေပးပါ၊ ဥပုသ္ေစာင့္လို႔ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ ဥပုသ္ေစာင့္သံုးခ်င္ပါတယ္’လို႔ သူေ႒းႀကီးထံေမးခိုင္းလို္က္ပါတယ္၊ ကၽြန္မက သြားေရာက္ေမးျမန္းေတာ့ သူေ႒းႀကီးက ဥပုသ္ဆိုတာ ကိုယ္ေစာင့္ႏိုင ္တဲ့အခ်ိန္ ေစာင့္သံုးႏိုင္တယ္၊ ေန႔ဝက္ေစာင့္လွ်င္လည္း အက်ိဳးရွိတာပါပဲလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

အကၽြႏု္ပ္လည္း သူေ႒းႀကီးရဲ႕ အေျဖစကားကိုၾကားေတာ့ ဝမ္းသာေသာ စိတ္ျဖင့္ ဥပုသ္အဂၤါမ်ားကို ခံယူေဆာက္တည္ၿပီး မိမိေနရာမွာ သီလကို ဆင္ျခင္ၿပီး အိပ္ပါတယ္၊ ညဥ့္အခါက်ေတာ့ ခႏၶာကိုယ္မွာ အစာလံုးဝမရွိတဲ့အတြက္ ဝမ္းတြင္းက ေလတက္လာပါတယ္၊ တက္လာတဲ့ ေလလံုးဆို႔တဲ့အတြက္ နံနက္မိုးေသာက္ထခ်ိန္ စုတိျပတ္ေၾကြေသလ ြန္ၿပီး ဥပုသ္ေန႔ဝက္မွ် ေဆာက္တည္က်င့္သံ ုးခဲ့ရတဲ့ ေကာင္းမႈကံေၾကာင သည္ပေညာင္ပင္ႀကီးမွာ ေညာင္ေစာင့္နတ္ျဖစ္လာပါတယ္’လို႔ ျပန္ေျပာသတဲ့ကြယ္။

“ဒါေၾကာင့္ ဥပုသ္သီလကို မိမိခံယူထားတ့ဲ ကတိကဝတ္အတိုင္း က်င့္သံုးေဆာက္တည္လွ်င္ ေသသည့္တိုင္ေအာင္ အခ်ည္အႏွီးမျဖစ္ဘူးလို႔ ေျပာတာေပါ့ကြယ့္”

ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ ********** ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕(တည္ေတာ)ဆရာေတာ္ႀကီး ယေန႔ ဗုဒၶဝါဒဆိုင္ရာ အေမးအေျဖမ်ား အမွတ္(၁) “သီလခံယူမႈႏွင့္က်င့္သံုးမႈ”မွ ေကာက္ႏုတ္ပါသည္။