ေ၀ဒနာႏုပႆနာတရားေတာ္ၾကီး ပထမပုိင္း
ေ၀ဒနာႏုပႆနာတရားေတာ္ၾကီး ပထမပုိင္း မဟာစည္ဆရာေတာ္ (၁၃၁၃ခုနွစ္တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေန႔ည အသံလႊင့္ေဟာၾကားသည္)
ဒီကေန႔ေဟာမည့္ တရားေတာ္ကေတာ့ေ၀ဒနာႏုပႆနာ တရားေတာ္ၾကီးျဖစ္တယ္။ ကုိယ္ထဲစိတ္ထဲက ခံစားမွု အမ်ဳိးမ်ိဳးေတြကုိ ရွုျပီးအသိဥာဏ္ထူးျဖစ္ေပၚပုံကုိ ေဟာမည့္ တရားေတာ္ၾကီးလုိ႔ဆုိလုိတယ္။ ခံစားမွုေ၀ဒနာဆုိတာ သုံးမ်ိဳးရွိတယ္။ အာရုံေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ျပီးကုိယ္ထဲ စိတ္ထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းသြားတာကုိ "သုခေ၀ဒနာ" လုိ႔ေခၚတယ္။ အာရုံဆုိးေတြနဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ျပီး ကုိယ္ထဲစိတ္ထဲမွာ အေနဆုိးအခံခက္သြားတာကုိ
"ဒုကၡေ၀ဒနာ"လုိ႔ ေခၚတယ္။ မဆုိးမေကာင္း အလယ္အလတ္ ေနသာရုံျဖစ္ေနတာကုိေတာ့ "ဥပေကၡာေ၀ဒနာ" လုိ႔ေခၚတယ္။
ဒီေ၀ဒနာဟာ နာမ္တရားထဲမွာဆုိရင္အထူးထင္ရွားတဲ့ တရားတစ္မ်ိဳးပဲ။ ျပီးေတာ့ သူ႔ကုိ အမွန္အတုိင္း သိဖုိ႔လဲ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ေလာကမွ သတၱ၀ါေတြကဒီခံစားမွုကေလးကုိ အမွန္အတုိင္း မသိၾကတဲ့ အတြက္ အလြန္ အထင္ၾကီးေနၾကတယ္။
ဒီခံစားမွုကုိပဲ "သတၱ၀ါေကာင္" လုိ႔ထင္ေနၾကတယ္။ "ဧရာမခ်မ္းသာၾကီး" လုိ႔ပဲ ထင္ေနၾကတယ္။ ေကာင္းစား ခ်မ္းသာမွုကေလးေတြျဖစ္ေနတဲ့အခါမွာဆုိရင္ "ငါေကာင္းေနတယ္။ ငါခ်မ္းသာေနတယ္" လုိ႔ ဒီလုိထင္ေနၾကတယ္။ ဆင္းရဲမွုကေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါမွာလဲ "ငါဆင္းရဲေနတယ္"လုိ႔ ဒီလုိထင္ေနၾကျပန္တယ္။
ဒီလုိ ထင္ေနၾကတဲ့ အတြက္ "ငါေကာင္းစားခ်မ္းသာရေအာင္ ငါနဲ႔ စပ္တဲ့ သူကေလးေတြ ေကာင္းစားခ်မ္းသာရေအာင္" ဒီလုိရည္ရြယ္ျပီးအမ်ိဳးမ်ိဳးရွာၾကံ အားထုတ္ ေနၾကရတယ္။ အိပ္ရာ ႏုိးကတည္းကစျပီးတစ္ေနလုံး တစ္ညလုံး အခ်ိန္နာရီရွိတုိင္း"ငါခ်မ္းသာဖုိ႔ ငါနဲ႔စပ္တဲ့လူေတြ ခ်မ္းသာဖုိ႔"ၾကံစည္အားထုတ္ ေနၾကရတယ္။ ဒီလုိအားထုတ္ေပမဲ့အားထုတ္တုိင္းလည္းခ်မ္းသာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ထင္ေၾကးနဲ႔မကုိက္ဘဲ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကတာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြဟာ တလွုပ္လွုပ္တရြရြနဲ႔ ဒုကၡေတြေရာက္ေနၾကတာပဲ။ အပါယ္ေလးပါးကုိ က်ရတာလဲ ဒီခံစားမွုကုိ အမွန္အတုိင္းမသိလုိ႔ပဲ။ ဘ၀အသစ္အသစ္ေတြျဖစ္ျပီးအုိရ၊ နာရ၊ ေသရ၊ စုိးရိမ္ပူေဆြးရ ငုိေၾကြးရဆုိတဲ့ဒီလုိေဘးဆုိး ဒုကၡဆုိးၾကီးေတြနဲ႔ရင္ဆုိင္ေတြ႔ေနၾကရတာေတြလဲ တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ မရွုမမွတ္လုိ႔ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ဒီခံစားမွုကုိ အမွန္အတုိင္းသိေအာင္ ရွုမွတ္ဖုိ႔ရာ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒီလုိအေရးၾကီးတဲ့ အတြက္ပဲ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီေ၀ဒနာႏုပႆာနာကုိ သုတ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ အထပ္ထပ္ ေဟာထားခဲ့တယ္။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ မွာဆုိရင္ ဒီေ၀ဒနာ ၉ မ်ိဳးခြဲျခားျပီးေဟာၾကားခဲ့တယ္။ ခြဲျခားပုံကေတာ့ သုခ၊ ဒုကၡ၊ဥေပကၡာလုိ႔ ဒီလုိသာမန္ေ၀ဒနာကသုံးမ်ိဳး၊ သာမိသ သုခ၊သာမိသ ဒုကၡ၊သာမိသ ဥေပကၡာ လုိ႔ ဒီလုိသာမိသ ေ၀ဒနာက သုံးမ်ိဳးနိရာမိသ သုခ၊နိရာမိသ ဒုကၡ၊နိရာမိသ ဥေပကၡာလုိ႔ဒီလုိ နိရာမိသ ေ၀ဒနာသုံးမ်ိဳး ဒီလုိသုံးမ်ိဳးသုံးလီ ၉ မ်ိဳးခြဲျခားျပီးေဟာထားတယ္။ ဒီလုိ၉ မ်ိဳးထဲမွာ ပထမဆုံးသုခေ၀ဒနာ ရွုပုံကုိ ဒီလုိ ေဟာထားတယ္။
"သုခံ၀ါ ေ၀ဒနံ ေ၀ဒယမာေနာ- ခ်မ္းသာတဲ့ ခံစားမွကုိ ခံစားလွ်င္လဲ၊သုခံေ၀ဒနံ ေ၀ဒယာ မီတိ- ခ်မ္းသာတဲ့ ခံစားမွုကိုခံစားရသည္ဟုပဇာနာတိ- သိ၏"တဲ့။
ကုိယ္ထဲမွာ စိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းသာမွုျဖစ္ေပၚရင္လဲ အဲဒီခ်မ္းသာမွုကုိ စူးစုိက္ျပီးခ်မ္းသာတယ္၊ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ဒီလုိရွုမွတ္ျပီးသိရမယ္တဲ့။ ခ်မ္းသာတယ္ဆုိတဲ့ စကားကေတာ့ စာသုံးစကားပဲ။ အရပ္သုံးစကားဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ထဲကခ်မ္းသာမွုကုိ ေနသာတယ္လုိ႔လဲ ေခၚရတယ္။ စိတ္ထဲက ခ်မ္းသာမွုကုိေတာ့ ၀မ္းသာတယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ စသည္ျဖင့္လဲ ေခၚရပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီခ်မ္းသာ ၂ မ်ိဳးလုံးကုိ ေကာင္းတယ္လုိ႔ပဲ ေခၚေ၀ၚ ေျပာဆုိေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အဲဒီခ်မ္းသာမွုကုိ ကုိယ္ေခၚေနက်အတုိင္းေနသာတယ္ေနသာတယ္လုိ႔လဲ ရွုမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၀မ္းသာတယ္ ၀မ္းသာတယ္ စသည္ျဖင့္လဲ ရွုမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္လုိ႔လဲ ရွုမွတ္ႏုိင္ပါတယ္။
ယခုေျပာခဲ့တဲ့ အတုိင္းခ်မ္းသာမွုကုိ စူးစုိက္ျပီးရွုမွတ္ေနရင္ အဲဒီခ်မ္းသာမွု သုခေ၀ဒနာကုိ သေဘာ အမွန္အတုိင္း သိတယ္။ အဲဒီလုိ သုခေ၀ဒနာရဲ႔ သေဘာအမွန္ကုိ သိတာဟာ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ သေဘာအမွန္ကိုသိတယ္ ဆုိတာက "ေလာကီသုခသဟဂုတ္စိတ္ ၃၁မွာရွိတဲ့ ေ၀ဒနာကုိ သုခေ၀ဒနာေခၚတယ္ "လုိ႔ဒီလုိ သုတမယ ဥာဏ္ေလာက္နဲ႔ မွန္းဆဆင္ျခင္ျပီးသိတာမ်ိဳးကုိ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ္သႏၲန္မွာ တကယ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ခံစားမွုကေလးကို ရွုမွတ္ျပီးေတာ့ေသေသခ်ာခ်ာသိသိသြားတာကုိ ဆုိလုိတယ္။ ဒါေၾကာင့္သတိပ႒ာနသုတ္ ပါဠိေတာ္မွာ "ေ၀ဒယမာေနာ - ခံစားေနတုန္းသိရမယ္"လုိ႔ ဆုိထားတာေပါ့။ ဒီလုိတကယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားမွုကုိ လက္နဲ႔ ကိုင္ၾကည့္သလုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနရင္ က်မ္းဂန္အဆုိေတြစာညႊန္းေတြနဲ႔ ထပ္ျပီးဆင္ျခင္ေနဖုိ႔ မလုိေတာ့ပါဘူး။ ဥပမာ ဆင္ေကာင္ၾကီးကုိလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႔ျမင္ေနတဲ့ လူမွာဆင္ရုပ္ေရးၾကည့္ဖုိ႔ မလုိေတာ့သလုိပါပဲ။
သုိ႔ေပမဲ့ မသိနားမလည္ေသးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ ဒီလုိေမးစရာရွိတယ္။ ဘယ္လိုလဲဆုိေတာ့ "ခ်မ္းသာရင္ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔သိတာ ေကာင္းရင္ ေကာင္းတယ္လုိ႔ သိတာဟာ လူတုိင္း လူတုိင္း သိေနတာမ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား၊ လူၾကီးေတြတင္မကေသးဘူး။ ႏုိ႔စုိ႔ကေလးသူငယ္မ်ား ေတာင္မွ ဒီလုိပဲ သိေနၾကမယ္မဟုတ္လား၊ဒီေတာ့ ရွုမွတ္ျပီးသိတာနဲ႔မရွုမွတ္ဘဲ အလုိလုိသိေနတာဟာ အတူတူပဲမဟုတ္ေပဘူးလား" လုိ႔ဒီလုိေမးစရာရွိတယ္။ ေမးဆုိတာကေတာ့ မသိနားမလည္တဲ့လူေတြရဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ပဲ။ မသိေမးမစင္ေဆးဆုိတဲ့ ေလာကပရိယာယ္ ဘာသာစကားအတုိင္းပဲမသိရင္ေတာ့ ေမးၾကေပလိမ့္မယ္။ ဒီလုိေမးေတာ့ သိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ေျဖရွင္းရုံရွိတာကုိး။ ဒါေၾကာင့္ဒီေနရာမွာဘုရားရွင္ရဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္တုိ႔ကုိလဲ အ႒ကထာဆရာကေျဖရွင္းထားပါတယ္။ ေဟာ သူေျပာဆုိပုံကုိ ယခုနားေထာင္ၾကရမယ္။
အ႒ကထာဆရာ၏ ေျဖရွင္းခ်က္
လူၾကီးေတြတြင္မကဘူး၊ႏုိ႔စုိ႔ကေလးသူငယ္မ်ားေတာင္မွ ခ်မ္းသာတယ္ေကာင္းတယ္လုိ႔သိၾကတာကေတာ့ မွန္ပါတယ္တဲ့၊သုိ႔ေပမဲ့ မရွုမမွတ္ရဘဲ အလုိလုိသိေနတာနဲ႔ ရွုမွတ္ျပီးသိတာကေတာ့မတူပါဘူးတဲ့။ ေျပာင္းျပန္ကုိ ထူးျခားေနပါတယ္တဲ့။ ထူးျခားပုံကေတာ့ ရွုမွတ္မွု မရွိတဲ့ လူေတြဆုိတာဟာလူၾကီးပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သိပုံခ်င္းအတူတူပါပဲ။ လူၾကီးက ပုိျပီးထူးထူးျခားျခား သိတယ္လုိ႔ဂုဏ္မယူႏုိင္ပါဘူး။ အဲသူတုိ႔ အကုန္လုံးဟာ နိစၥ သုခ အတၱ အေနနဲ႔ခ်ည္းသိေနၾကတာပါပဲ။ သူတုိ႔ရဲ႔သိပုံကုိ စစ္ေဆးျပရလွ်င္ ရွုမွတ္မွုကင္းတဲ့ သူေတြဟာ ခ်မ္းသာကိုသိတယ္ဆုိေပမဲ့ အဲဒီခ်မ္းသာမွုကိုျဖစ္ေပၚတုိင္း ျဖစ္ေပၚတုိင္းလဲ သိၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားအားျဖင့္ ဆုိရင္ ေန႔ေရာ ဥာဥ့္ပါအခါခပ္သိမ္းတျခားတစ္ပါးေတြကုိ ၾကံစည္စဥ္းစားရင္းအခ်ိန္ကုန္ေနတာကသာ မ်ားၾကပါတယ္။တစ္ခါတစ္ရံေလာက္ပဲသိႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိသိျပန္ေတာ့လဲ ခံစားမွုသေဘာတရားအေနနဲ႔ မသိၾက မထင္ၾကပါဘူး။ "ငါခ်မ္းသာေနတယ္၊ငါေကာင္းေနတယ္" လုိ႔ဒီလုိအတၱေကာင္အေနနဲ႔သာ ထင္ျမင္စြဲလမ္းေနၾကပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အသစ္အသစ္ျဖစ္ျဖစ္ျပီးတစ္ခဏခ်င္း ပ်က္ပ်က္သြားတဲ့အေန မျမဲတဲ့အေနနဲ႔ လဲမသိၾက မထင္ၾကပါဘူး။ "အလ်င္က ရွိေနတဲ့ငါကပဲ ယခု ခ်မ္းသာေကာင္းစားေနတယ္"လုိ႔ဒီလုိ ျမဲတဲ့ အေနနဲ႔သာ ထင္ျမင္စြဲလန္းေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ဒီလုိအသိဟာ အတၱေကာင္ငါေကာင္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ မူလကအသိအစြဲနဲ႔ အတူတူပဲမဟုတ္လား။ အတူတူျဖစ္တဲ့ အတြက္ အတၱေကာင္ ငါေကာင္လုိ႔ ထင္ေနတဲ့ မူလကအသိအစြဲကုိ မပယ္ႏုိင္တဲ့ျပင္သူက ထပ္ျပီးေတာ့ေတာင္ေထာက္ခံခ်က္ေပးေနပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ရွုမွတ္ျခင္းမရွိဘဲနဲ႔အလုိလုိသိေနတယ္ ဆုိတဲ့ ဒီလုိအေလ့ေပါက္အသိမ်ိဳးဟာ"ကမၼ႒ာန္းလဲမျဖစ္ဘူး၊ သတိပ႒ာန္ဘာ၀နာလဲ မျဖစ္ဘူး။ ဒီလုိအသိမ်ိဳးကုိ ျမတ္စြာဘုရားက ရည္လဲမရည္ရြယ္ပါဘူး"တဲ့။
အႏုိ႔ဒါျဖင့္ ဘယ္လုိအသိကုိ ရည္ရြယ္ပါသလဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ထဲစိတ္ထဲ မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခ်မ္းသာမွု ေကာင္းစားမွုကေလးေတြကုိ ျဖစ္ေပၚတုိင္း ျဖစ္ေပၚတုိင္း စူးစူးစုိက္စုိက္ မျပတ္ရွုမွတ္သိေနတဲ့ ေယာဂီရဲ႔ အသိကုိသာ ရည္ရြယ္ပါတယ္တဲ့။ တည့္တည့္ ေျပာရရင္ ကုိယ္ထဲ စိတ္ထဲ ခ်မ္းသာမွုကေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါမွာ ခ်မ္းသာတယ္ထင္ရင္လဲ "ခ်မ္းသာတယ္ခ်မ္းသာတယ္" လုိ႔ မွတ္ရမယ္၊၀မ္းသာတယ္ထင္ရင္လဲ "၀မ္းသာတယ္ ၀မ္းသာတယ္"လုိ႔ မွတ္ရမယ္။ ေကာင္းတယ္ထင္ရင္လဲ "ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္" လုိ႔ မွတ္ရမယ္၊ ဒီလုိမွတ္ျပီး ခ်မ္းသာမွဳရဲ႔ သေဘာမွန္ကုိ သိရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိပါတယ္.။ သေဘာမွန္ကုိ သိတယ္ဆုိတာလဲ သဘာ၀လကၡဏာနဲ႔သိတာရယ္၊ ရသနဲ႔သိတာရယ္ ပစၥဳပ႒ာန္နဲ႔သိတာရယ္ ပဒ႒ာန္နဲ႔ သိတာရယ္ျပီးေတာ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱလကၡဏာေတြနဲ႔သိတာရယ္ ဒီလုိသိတာကုိ ဆုိလုိပါတယ္တဲ့။
www.mahasidhamma.com
No comments:
Post a Comment