"ေထရ၀ါဒႏွင့္ ကန္ေတာ့ပြဲ"

"ေထရ၀ါဒႏွင့္ ကန္ေတာ့ပြဲ" ******************** ကန္ေတာ့ပြဲကန္ေတာ့သည္ဟူေသာ အသုံးအႏူန္းသည္လူတုိင္းပါးစပ္ဖ်ားတြင္အျမဲေျပာေ နၾကသည္။ဘုရားကန္ေတာ့မလုိ႔၊ ဘုန္းႀကီးကန္ေတာ ့မလုိ႔၊ မိဘဆရာသမားကန္ေတာ့မလုိ႔၊ နတ္ကန္ေတာ့မလုိ႔၊ စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးအစားမ်ားစ ြာရွိသည္။ ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားစြာထဲတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ၏ ဘုရားစင္ဘုရားခန္းေရွး၌ဘုရားပြဲ တရားပြဲ သံဃာပြဲ သာသနာပြဲစသည္ျဖင့္ကန္ေတာ့ပြဲေတြထု ိးေလ့ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ကန္ေ တာ့ပြဲထုိးပါသနည ္းဟုေမးလွ်င္မ်ားေသာအားျဖင့္ ေျဖၾကသည္မွာ စီပြားလာဘ္ ဘာဘတက္ဖုိ႔၊ ရာထူးတုိးဖုိ႔စသ ည္ျဖင့္ေျပာတတ္ၾကသည္။ သည္လုိကန္ေတာ့ပြ ဲထုိးျခင္းသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာႏ ွင့္အပ္စပ္ပါသလာ းစသည္ျဖင့္ေမးျမ န္းၾကသည္။မအပ္စပ္ပါဟုေျဖလ ုိပါသည္။သည္ေနရာ၌ ကန္ေတာ့ပြဲဟူေသာ စကားကုိစိတ္ျဖာၾကည့္လွ်င္ ကန္ေတာ့+ပြဲ ဟူေသာစကား ၂လုံးရွိ သည္။ကန္ေတာ့စကားသည္ အျပစ္ရွိကေျပေပ် ာက္ေစရန္၊ အျပစ္မရွိကလည္းက ုသုိ္လ္ရေစရန္ျပဴလုပ္ ၾကသည့္အေလ့အထတခု ျဖစ္သည္။ဘုရားလက္ထက္ကေသာေရယ်သူေဌးသား သည္ျမစ္ဆိပ္မွအေပါင္းအသင္းမ်ာ းႏွင့္ ေရခ်ဳီးျပီး၌ျပန ္လာစဥ္ ၾကည္ညဳိဖြယ္ရာရုပ္အဆင္းအဂၤါအလြန ္သပၸါယ္ေသာရဟႏၱာအရွင္မဟာကစ ၥည္းမေထရ္ကုိျမင ္သျဖင့္သည္ရဟန္းသည္ အလြန္ေခ်ာေမာလွပ ေပသည္ငါ့မိန္းမသာျဖစ္ လွ်င္ သိတ္ေကာင္းမွာပဲဟု စိတ္ထဲကျပစ္မွားမိသည္။သည္မေနာကံအျပစ္ေ ၾကာင့္ မိ္န္းမဘ၀ကိုေျပာင္းသြားသည္။ ေသာေရယ်သည္ရွက္လြန္းေသာေၾကာင့္အ ျခားအရပ္သုိ႔ထြက္ေျပးျပီးထုိအရပ္မွာပင္မိ န္းမဘ၀ျဖင့္အိမ္ ေထာင္က်ကာသားသမီးသုံးေယာက ္ရရွိခဲ႔သည္။တေန႔သ၌ေသေရယ်ေနထုိင္ေသ ာအရပ္သုိ႔အရွင္မဟာကစၥည္းမ ေထရ္ၾကြလာရာ ေသာေရယ်အမ်ဳိးသမီးသည္ ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္ရာ ေယာက်္ားဘ၀ျပန္ရခဲ႔သည္။ရြာတရြာထဲတြင္ ရဟႏၱာမေထရ္ႀကီးႏွင့္ ရဟန္းငယ္တုိ႔ဆြမ္းခံၾ ကြရာ ယာဂုပူပူရေသာအခါ ရဟႏၱာမေထရ္ႀကီးမ ွာ ေလနာေရာဂါထေသာေၾကာင့္ သစ္တုံးေပၚအျမန္ ထုိင္လွ်က္ဘုန္းေပးေတာ္မူသည္။ရဟန္းငယ္က သည္ရဟန္းအုိႀကီးစာပဲစာႏုိင္လြန္း သည္ဟုစိတ္ထဲကျပစ္မွားမိသည္။သည္တြင္ ရဟႏၱာမေထရ္ႀကီးကသိေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ရဟန္း ငယ္အားသင္ ဘယ္အဆင့္ေရာက္ျပီနည္းေမး၏။ တပည့္ေတာ္ ေသာတပန္ပါဟု ေလ်ာက္ေသာ္သင္ ေရွးဆက္အားမထုတ္နဲ႔ေတာ့ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္။ ရဟန္းငယ္ကသူျပစ္မွားမိေသာအျပစ္သ ည္ မဂ္ဖုိလ္ ကုိတားေနျပီးဟုသိေသာေၾကာင့္ ရဟႏၱာမေထရ္ႀကီးအ ားကန္ေတာ့ေတာင္းပန္မွေျပေပ်ာက္ေလ သည္။ မိမိထက္အသက္သိကၡာဂုဏ္၀ါႀကီးျမတ္ေသာသူတုိ႔အား ကန္ေတာ့လွ်င္အက်ဳိး၄မ်ဳိးရရွိသည္။အသ က္ရွည္ျခင္း၊ အဆင္းလွျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း၊ ခြန္အားႀကီးျခင္ းဟူေသာ ေကာင္းက်ဳိးေလးမ်ဳိးတုိ႔ျဖစ္သည္။

ပြဲ-ဟူသည္မွာေလာကီအစီအရင္သာျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားပြဲ၊ တရားပြဲ၊ သံဃာပြဲ၊ ၀ိဇၹာဓိုရ္ပြဲ၊ မဟာလာဘံလာဘ္ဖြင့္ပြဲ၊ ဓနသိဒၶိပြဲ၊ စန္းလာဘ္ဖြင့္ပြ ဲ၊ မဟာေဇယ်ံပြဲ၊ အေနကဇာတင္ပြဲ၊ အနႏၱငါးပါးပြဲစသ ည္ျဖင့္မ်ားစြာရွိ၏။ဤေနရာတြင္ ေလာကီပြဲမ်ားကို မဆိုလိုပါ။ဘုရားစင္ေရွ႕ေရာ က္ လာေသာပြဲမ်ားကို သာစိစစ္ပါမည္။ယင္းကန္ေတာ့ပြဲမ်ားတြင္ အုန္းသီးတစ္လုံး၊ ငွက္ေပ်ာသီးသုံးဖီး(သို႔)ငါးဖီး၊ ကြမ္းယာ၊ သေျပပန္း၊ ဆီးမီးတိုင္ႏွင့ ္အျခားလွဴဖြယ္မ်ား ပါ၀င္သည္။ ပြဲထိုးပုံနည္းစနစ္မွာအုန္းသီးၾကြက္ၿမ ီးကို ဘုရားဘက္သို႔ လွည့္ထားရမည္။ကြမ္းယာကို လက္၀ဲဘက္ကအရင္ေခ ါက္၊ ၿပီးမွလက္ယာဘက္က ေခါက္ရသည္။အေခါက္ကို အုန္းသီးဘက္လွည့ ္၌ ညွပ္ရသည္။ငွက္ေပ်ာငါးဖီးထ ိုးလွ်င္ ေအာက္ဆုံးတြင္ ႏွစ္ဖီးကို အညွာခ်င္းဆိုင္ထ ားၿပီး ယင္းအေပၚမွ အုန္းသီးကို ထားရမည္။က်န္သုံးဖီးမွာအုန္းသီးကို ရံထားရသည္။အုန္းၾကြက္ၿမီးကိုဘုရားရွင္ဘက္ လွည့္ထားရမည္။ယင္းသုိ႔ထိုးမွသိဒၶိေျမာက္သည္ဟ ဆိုသည္။ ေလာကီအစီအရင္ ေလာကီ ယုံၾကည္မႈကို မေ၀ဖန္လိုပါ။သာသနာအတြက္ အပ္စပ္ထိုက္တန္မ ႈရွိမရွိကိုသာေ၀ဖန္လိုပါသည္။ ယင္းတို႔လွဴေသာပစၥည္းမ်ားတြင္အုန္းသီးငွက္ေပ်ာသ ီးမ်ားသည္ ယာ၀ကာလိကေဘာဇဥ္အမ်ဳိးအစားျဖစ္၍ နံနက္ပိုင္းတြင္သာ ကပ္လွဴေကာင္းသည္။ အလွဴခံသူကလည္းနံနက္ပိုင္းတြင္ သာ အလွဴခံၿပီး နံနက္ပိုင္းတြင္သာ သုံးေဆာင္ေကာင္းသည္။ ဆြမ္းေတာ္ကပ္သလိုမြန္းတည့္လွ်င္စြန္႔ပစ္သင့္ပါသ ည္။ သို႔မွသာသကၠစၥဒါန=ရုိရုိ ေသေသ လွဴရာေရာက္သည္။ ယခုမူ တစ္ခါပြဲထိုးထား လွ်င္ ခုနစ္ရက္ခုနစ္လီ ၾကာတတ္သည္။ ငွက္ေပ်ာသီးဆိုသ ည္မွာ အမွည့္ကို စားရေသာ အသီးျဖစ္သည္။ ပြဲထိုးသူမ်ားသည္စားမရေသးသည့္ ငွက္ေပ်ာသီးစိမ္ းမ်ားကိုသာ ရတနာသုံးပါးအတြက္လွဴဒါန္းၿပီး မွည့္၀င္းကာ စားလို႔ရႏိုင္သည ့္အခ်ိန္တြင္ ျပန္ယူသြားၾကသည္။ ဘုရားေရွ႕တြင္ငွ က္ေပ်ာသီးအုပ္သလိုျဖစ္ေနသည္။ မအပ္စပ္မျဖစ္သင့ ္ပါ။အုန္းသီးသည္ အပင္ျပန္ေပါက္ႏိ ုင္ေသာ ဗီဇဂါမ္ပစၥည္းျဖ စ္သည္။ အလုံးလိုက္ မကပ္ေကာင္းသလို၊ အလုံးလိုက္တိုက္ရုိက္အလွဴ မခံေကာင္းပါ။ ခြဲစိတ္ၿပီးမွကပ ္ျခင္း၊ အပင္ျပန္ မေပါက္ႏိုင္ေအာင ္ဖ်က္ဆီးၿပီးမွကပ္ျခင္းတို႔သည္ သာအပ္စပ္ပါသည္။ ကြမ္းယာကိုမူဘုရားရွင္သုံးေဆ ာင္သည္ဟု ပိဋကတ္၌လည္းမေတြ႕ဖူး၊ ပညာရွိစကားလည္း မၾကားဖူးပါ။ ထိုသို႔ေသာ မအပ္စပ္သည့္ လွဴဖြယ္၀တၳဳမ်ားကို ဘုရားရွင္တို႔ အလွဴမခံပါ။ တစ္ခါကသုဘဒၵရဟန္းႀကီးတ ို႔သားအဖသည္ ဘုရားရွင္အား ဆြမ္းလွဴဒါန္းလိ ုသျဖင့္ရဟန္းဘ၀ျဖင့္ ဆတၱာသည္လုပ္၍ ေငြရွာ၏။ ရလာေသာ ေငြျဖင့္ ဘုရားအမွဴးရွိေသ ာ သံဃာေတာ္မ်ားအားဆြမ္းကပ္၏။ မအပ္စပ္ေသာနည္းျ ဖင့္ရွာေဖြလွဴဒါ န္း ျခင္းေၾကာင္း ဘုရားရွင္က အလွဴခံေတာ္မမူေပ ။ ယေန႔ေခတ္ကန္ေတာ့ပြဲမ်ားကိုလည္းမအပ္စပ္သျဖင့္ ဘုရားရွင္အလွဴခံမည္မဟုတ္္ေပ။

သိဒၶိဟူသည္မွာ ၿပီးေျမာက္ျခင္းဟု အဓိပၸာယ္ရ၏။ ဘုရားရွင္အလွဴမခံသျဖင့္လွဴဒါန္းျခင္းကိ စၥကား ၿပီးေျမာက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဒါနသိဒၶိမေျမာက္ ႏိုင္သျဖင့္ဒါနေၾကာင့္ရလာမည ့္အက်ဳိးလည္း ရႏိုင္မည္မထင္ပါ ။ ေလာကီနည္းျဖင့္ သိဒၶိေျမာက္ႏိုင ္မည္ဟု ယုံၾကည္လွ်င္ကား မေ၀ဖန္လိုပါ။ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ဤစနစ္ယုံၾကည္ခ်က ္ကိုအေျခခံေသာကန္ေတာ့ပြဲကား ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ပါ။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္အလွဳခံဘုဥ္းေ ပးသုံးေဆာင္ေကာင္းေသာအခ်ိန္ကာလမ်ား ယာ၀ကာလိက-ေဘာဇဥ္ ၅ပါး၊ ခဲဖြယ္ ၁၂ ပါး သစ္ႀကီး ၉ပါး။ ယာမကာလိက-အေဖ်ာ္-သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ သတၱာဟကာလိက-ေထာပတ္ တင္လဲပ်ား ဆီဦး ယာ၀ဇီ၀က-အသက္ရွိသမွ်ကာလပတ္လုံးသုံးစြဲႏု ိင္ေသာ ေဆးစသည္။ http://shwenakathu.blogspot.inမွတဆင့္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။