မ်ဳိးေစာင့္ကဗ်ာ
(ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္မဟာဂနၶာ႐ံုဆရာေ တာ္) ♕ ♕ ♕ ♕
တို႔ေျမဌာနီ၊ ေ႐ွးခါဆီဝယ္ မေထရ္အေပါင္း၊ စံရာေက်ာင္းမွ ၿငိမ့္ေျငာင္းသာယာ၊ မိန္႔အာဏာကို ရပ္႐ြာလူမ်ား၊ လြန္ေလးစားခဲ့ ခုကားသို႔နွယ္၊ မဟုတ္ကြယ္၍ နယ္ပယ္ပြားစီး၊ သားသမီးတို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္၊ စာမသင္ေတာ့။
ထို႔ျပင္ၿမိဳ႕ေန၊ ကေလးေတြက ဒို႔ေမဘာသာ၊ ဒို႔ေမစာကို သင္ရာေကာင္းမွ်၊ မထင္ၾကပဲ ျပင္ကလာေပး၊ စာပေထြးကို အေလးဂ႐ု၊ အေရးျပဳ၏ ယခုလိုသာ၊ နွစ္ေပါင္းၾကာလွ်င္ ျမန္မာျပည္ဖြား၊ တိုင္းရင္းသားတို႔ ဘုရားကိုစြန္႔၊ တရားစြန္႔၍ စြန္႔လိမ့္မွန္စြာ၊ ျမတ္သံဃာတည္း ထိုခါလူမ်ား၊ ကိုယ္က်င့္အားျဖင့္ တရားမပါ၊ အမွားစာေၾကာင့္ မ်ားစြာခုထက္၊ တိုး၍ပ်က္လိမ့္။
သို႔တြက္မ်ားျပား၊ ဘုန္းဘုရားတို႔ တရားကိုယ္က်င့္၊ လံုေအာင္က်င့္၍ မလင့္ေစရ၊ ကိုယ့္ေဒသ၌ သိပၸဝိဇၨာ၊ ျပသင့္ရာကို ေကာင္းစြာပိုင္ပိုင္၊ ျပသႏုိင္မွ ဘုန္းလႈိင္ေဟာျပ၊ ၾသဝါဒကို စိတ္ကၾကည္ျဖဴ၊ လိုက္နာယူ၍ ကိုယ္မူနႈတ္ေျပာင္း၊ စိတ္လည္းေကာင္းလိမ္ ့ အေကာင္းမေကာင္း၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းကို ေသာင္းေျပာင္းကုန္စင္၊ အကုန္ျမင္မည္ မ်ိဳးႏွင့္သာသနာ တည္ေၾကာင္းတည္း။
♕ ♕ ♕ အ႐ွင္ဇနကာဘိဝံသ (ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္မဟာဂနၶာ႐ံုဆရာေ တာ္)
No comments:
Post a Comment