နန္းေရွ႕သား: February 2013

ဘယ္ေတာ့မွ တရားမရႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေျခာက္မ်ိဳး

ဂဏန္း၊ပုတ္သင္၊ပဲျပားပင္၊ေခြးအ၊ႏြားသုိး၊လိပ္ ေျခာက္မ်ိဳး

xx ဂဏန္းသည္ အၿမဲတမ္း လေက္မထာင္ေနသကဲ့သုိ႔ ေနရာတကာတြင္ ငါအသိ၊ငါအတတ္ဟု မိမိကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးေနသူ။

xx ပုတ္သသင္ည္ မည္သူကဘာေျပာေျပာ ေခါင္းညိတ္တတ္သကဲ့သုိ႔ သူတစ္ပါးေျပာသမွ် အမွား အမွန္ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျခင္းမရွိဘဲ အလြယ္တကူ လက္ခံတတ္သူ။

xx ပဲျပားပသင္ည္ ေလတုိ္ရကာဘက္သာ ယိမ္းသကဲ့သုိ႔ စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္မရွိဘဲ ေအဟာ ေအျပာေကာင္းသူဘက္သုိ႔သာ ပါသြားသူ။

xx ေခြးအသည္ မိမိအူေသာအျဖစ္ကုိ မိမိမသိကဲ့သုိ႔ ပါးစပ္က တရားစကားကုိရြတ္ဆုိေေနသာ္ လည္း တရားကုိ ေသဘာေမပါက္ ဥာေဏ္မရာက္ေသာသူ။

xx ႏြားသုိးသည္ ကမူးရူးထုိးျဖင့္ ေတြ႔ရာျမရင္ာကုိ လုိက္ေ၀ွ႕တတ္သကဲ့သုိ႔ သူတစ္ပါး၏ အယူ မွန္သမွ် စဥ္းစားေ၀ဖန္ျခင္းမရွိဘဲ ျပစ္တရင္ွဳတ္ခ်တတ္သူ။

xx လိပ္သည္ ကုိယ့္ဘက္ကုိယ္သာ ယက္သကဲ့သုိ႔ မိမိအယူကသာ အမွန္ မိမိလု္ရပပ္ကသာ အမွန္ဟု တစ္ဖက္သတ္ယူဆထားသူ။။။

သီလတည္းဟူေသာ ေျေမပၚ၌ ရပ္တည္၍ ၾကဲခ်စိုက္ပ်ဳိးလိုက္ေသာ ဒါနသည္ ဒါနရွဘင္က္က လူမင္း စည္းစိမ္ နတ္မင္းစည္းစိမ္ ျဗဟၼာမင္းစည္းစိမ္ စၾကေဝတးမင္းစည္းစိမ္တို႔ကို လိုလားေတာင့္တခဲ လွ်လင္ည္း ထိုဒါေနစတနာက ယင္းစည္းစိမ္ အရ္ရပပ္တို႔ကို ေပးႏိုင္ေသာ စြမ္းအား အျပည့္အဝ ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ တစ္ ခ်ိန္ ယင္းဒါနကံက အက်ဳိးေပးဖို႔ရန္ အခါအခြင့္သင့္၍ ရင့္က်က္လာပါက ထိုအလွဴရွသင္ည္ ထိုအက်ဳိးတရား တို႔ကို ရရွိမည္သာ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အလွဴရွကင္ အဂၢသာဝေကဗာဓိဉာဏ္ မဟာသာဝေကဗာဓိဉာဏ္ ပကတိသာဝေကဗာဓိဉာဏ္ ဟူေသာ ေဗာဓိဉာဏ္တစ္ခုခုကို လိုလားေတာင့္တခဲ့လွ်င္ ရရွိႏိုသင္ည္သာ ျဖစ္၏၊ အကယ္၍ ေပစၥေကဗာဓိဉာဏ္ကို လိုလားေတာင့္တခဲ့လွ်င္ ထိုဒါနက ေပစၥေကဗာဓိဉာဏ္ကို ရသည္တိုင္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပးမည္သာ ျဖစ္၏၊ အကယ္၍ သုေမဓာရွေရင္သ့တို႔ကဲ့သို႔ ေဝႆႏၲရာမင္းႀကီးတို႔ကဲ့သို႔ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ = သမၼာေသမၺာဓိဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို လိုလားေတာင့္တခဲ့လွ်လင္ည္း ထိုဒါနက သဗၺညဳတဉာဏ္ = သမၼာေသမၺာဓိဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို လည္း ရရွိေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပးႏိုသင္ည္သာ ျဖစ္သည္။ ပါရမီ (၁ဝ)ပါး တို႔တြင္ ဒါနသည္လည္း ပါရမီ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု အျဖစ္ျဖင့္ ပါဝလင္်က္ပင္ ရွိ၏။ ဒါန၏ စြမ္းအားကား ႀကီး မားလွ၏

ပတ္္၀န္းက်တင္စ္ခုလံုးကား ေအးျေမသာညခ်မ္းေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနသည္။ ေဘးပတ္လည္တြင္ ျမဴခိုးျမဴႏွင္း မ်ားကားအံုဆိုင္းလ်က္။ ေ၀့ခနဲတိုက္လာေသာေျမာက္ျပန္ေလႏွ င့္အတူ အရိုးခိုက္ေလာက္ေအာင္ ေအးျမလွေသာေအအးဓ ာတ္ျကီးကား သတၱေလာကျကီးတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းျခံဳထားသည္။ ထို႔ေျကာင့္လွ်င္လည္း ဒီအခ်ိန္ဒီအခါမ်ိဳးတြင္ မိမိအိ္ရမာမွတစ္ပါး ျပေပင္နရာသို႔သြားေရာက္၇န္ မည္သူမွ စိတ္မကူးျက။ မိမိတို႔၏ေႏြးေထြးလွေသာအိ္ရမာအတြင္းခိုလံႈကာ အိ္ရပာထဲတြင္ ေကြးေသာ္လည္းေကြးေစ၊ ေအငြ႔ေတထာင္းေထာင္း ေထေနသာ ခဲဖြယ္စားစရာမ်ားကို စားေနျခင္းက သာပိုျပီးျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္လည္း သည္မွ်ခ်မ္းေအးလွေသာညအခ်ိန္တြင္ အရိုးခိုက္ေအာင္ ေအးလွေသာ ေအအးဒဏ္ကိုမမႈဘဲေေနသာ လူတစ္စုကားရိွေန ေလသည္။ သည္မွ်ေအးလြန္းလွေသာအခ်မ္းဒဏ္ကို ဂရုမစိုက္ႏိုအင္ား။ ေက်ာက္စိုင္ေက်ာက္သားကဲ့သို႔ေတာ င့္ေတာင့္ျကီးရပ္ကာ အခြင့္ေအရး အခ်ိန္တစ္စံုတစ္ရာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဟ္ရနိွသည္။ မႈန္ပ်ပ်ေလရာင္ေအာက္တြင္ ျမေရင္သာ သူတို႔၏မ်က္ႏွာမ်ားကား ခက္ထန္မာေက်ာေနသည္။ ထို႔ျပင္ သူတို႔၏မ်က္လံုးမ်ားကား မုန္းတီးမႈ ေအရာတင္လက္လက္ ထြက္လ်က္တစ္စံုတ္ရစာကို အာရံုစူးစိုက္ျကည္႔ေနဟ္ရနိွသည္။ သူတို႔ျကည္႔ေနသည ္႔ေနရာကား ဗုဒၶေဟာျကားသည္႔တရားေတာ္မ်ားကို သင္ျကားပို႔ခ်ေပးရာ ဗဟိုဌာနျကီးျဖစ္ေသာ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျ ကီး။ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျကီးကား တိတ္ဆိတ္ေေနသာ ညခ်မ္းေအာက္တြင္ ခန္႔ခန္႔ညားညားတ္ရညိွေနသည္။ ဗုဒၶေဟာျကားသည္႔တရားေတာ္မ်ားကို ေလ့လာသင္ယူေနျကသ ည္႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ စာေပက်က္မွ္ရတြတ္ဖတ္သံမ်ားက တိတ္ဆိတ္ေေနသာ ညကိုထြင္းေဖာက္ကာျကားေနရသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွကင္ိုပူေဇာ္ထားသည္႔ ဆီမီးအလင္းေရာင္မ်ားကား ျပတင္းေပါက္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ျပပင္သို႔ဖိတ္လွ်ံက်ေရာက္ေနသည္။ သကၤန္းေတာ္ကိုျကည္ညိဳဖြ္ရယံုလ်က္ ျပေပင္က်ာင္း၀င္ းေနရာတြင္ စျကၤန္သြားကာ တရားဘာ၀နာပြါးမ်ားေေနသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားလည္းရိွေပသည္။ သူတို႔မ်က္ႏွာကား ပကတိတည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းလ်က္။ ဗုဒၶသာသနာျပန္႔ပြါးေရအတြက္ ပရိယတ္၊ပဋိပတ္ ကိုယ္အားသ္ရနာတြင္ျကိဳးစားမႈေျကာင့္ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျကီး၏ ဂုဏ္သတင္းကား အနယ္နယ္အရ္ရပပ္တြင္ သတင္းေမႊးလြန္းလွသည္။ ထို႕ေျကာင့္လည္း အျပည္ျပည္အရ္ရပပ္မွ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ တကၠသိုလ္ျကီးသို႔လာေရာက္ကာ ပညာသင္ယူျကသည္။ ျပီးလွ်င္ မိမိေနရာအသီးသီးသို႔ျပန္ကာ ဗုဒၶစာေပမ်ားကို တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ပို႔ခ်ျခင္းျဖင့္ သာသနာျပဳျေကလသည္။ သည္သို႔ျဖင့္ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျကီးက တိတ္ဆိတ္ေေနသာညႏွင့္အတူ သက္၀လင္ႈ္ရပွားလ ်္ရကိွေပသည္။ သည္သို႔ ေအးခ်မ္းလွေသာ ညခ်မ္းျကီးကို ျဖိဳခြင္းမည္႔လူတစ္စုကား အဆသင္င့္ရိွေေနလသည္။ သူတို႔ေနရာယူထားသည္ကား နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျကီးႏွင့္ မနီးေမ၀းေတာတန္းတစ္ေနရာ။ တကၠသိုလ္ျကီးအတြင္းရိွ ရဟန္းေတာ္မ်ားကား မျကာမီက်ေရာက္လာမည္႔ ေဘးအႏၱရယ္ကို စိုးစဥ္းမွ်မရိပ္မိဘဲ ဘုရားစာေပမ်ားက် က္မွ္ရတင္း တရားဘာ၀နာမ်ားကို အားထု္ရတင္းျဖင့္သာ ညကိုျဖတ္ေက်ာ္လ်္ရကိွေပသည္။ ေတာတန္းျကီးတြင္ ေနရာယူထားေသာ လူအုပ္ျကီး၏ ေခါင္းေဆာင္ျကီးကား ေကာကင္ရင္ိွလ၀န္းျကီးကိုျကည္႔လိုက္ နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျ ကီးကို ျကည္႔လိုက္လုပ္ေနသည္။ ေလရာင္ေအာက္တြင္ ျမင္၇ေသာ ေခါင္းေဆာင္၏မ်က္ႏွာျကီးကား မုန္းတီးမႈအျပည္႔ျဖင့္ ခက္ထန္ေနသည္။ သူ၏ေနာက္လိုက္မ်ားကလည္း ထိုနည္းတူစြာပင္။ လ၀န္းျကီးကားေကာင္းကင္ယံတည္႔တည္ ႔သို႔ေရာက္ျပီ။ မျကာမီေခါင္းေဆာင္ျကီးကား ေနာက္သို႔လက္ေ၀ွ ႕ရမ္းျပီး ခါးတြခင္်ိတ္ထားေသာဓါးကို တျပိဳနင္က္ဆဲြထုတ္ကာ တက္ျကဟု အမိန္႔ေပးလိုက္သည္။ သူ႔ေနာက္လိုက္ေအ ပါင္းအပါမ်ားကလည္း အသံနက္ျကီးမ်ားျဖင့္ေအာ္ဟစ္ကာ လက္နက္မ်ားဆဲြထုတ္ျပီး နာလႏၵာတကၠသိုလ္ျကီးဆီသို႔ အလံုးအရင္းျဖင့္ ခ်ီတက္လာျကသည္။ တကၠသိုလ္ျကီး၏ ဂိတ္တံခါးအ၀ကို ျဖိဳဖ်က္ကာ ေက်ာင္းတြင္းသို႔ အလံုးအရင္းျဖင္႔ ၀င္ေရာက္လာျကသည္။ သူတို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သ္ရကိွသက္မဲ႔ ျမသင္မွ်ကို ဖ်က္ဆီးျကသည္။ ဗုဒၶဆင္းထုေတာ္မ်ားကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးျကသည္။ ပူေဇာ္ထားေသာ ပန္းအိုး၊ ေရခ်မ္းအိုးမ်ားကို ရိုက္ခဲြဖ်က္ဆီးပစ္ျကသည္။ ဆီမီးတိုင္၊ ပန္းအိုး၊ ေရခ်မ္းအိုးမ်ားကား ျကမ္းျပတင္ြင္ ဖရိုဖရဲ။ ထိုမွ်မေကသး။ ဘုရားသားေတာ္ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေခါင္းျဖတ္သတ္ျဖတ္ျကသည္။ ရိုက္ပုတ္ကန္ေက်ာက္ျကသည္။ အပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းမွ်ပကင္ိုင္ေဆာခင္ြင့္ မရိွေသာရဟန္းေတာ ္မ်ားကား ခုခံႏိုဖင္ို႔ေ၀းစြ။ မိမိကိုယ္မိမိ ေဘးမွလြတ္ကင္းေအာင္ ေရွာရင္ွားေနျကရသည္။ တစ္ခ်ိဳ႔ရဟန္းေတာ္မ်ားက ေမတၱာရပ္ခံေတာင္းပန္ေသာ္လည္းမရ။ ရိုက္ႏွက္ထုေထာင ္းကန္ေက်ာက္ျကသည္။ ပိဋကတ္ေတာ္စာေပမ်ားကို ဆုတ္ျဖဲဖ်က္ဆီးပစ္ျကသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားကား သူတို႔ဖ်က္ဆီးေနသည္႔ျကားမွပင္ မိမိအသက္ကိုပဓာနမထားဘဲ လူရမ္းကားမ်ားလက္ထဲက ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို လုယူျကသည္။ ျပီးလွ်ရင္င္၀ယ္ပိုက္ကာ တံခါး၀ဆီသို႔ေျပ းျကသည္။ လူရမ္းကားမ်ားကားေနာက္မွလိုက္လာကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ဓါးျဖင့္လိုက္ခုတ္ျကသည္။ ရင္၀ယ္ပိုက္ထားေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို အတင္းဆဲြကာ လုယူျကသည္။ ျပီးလွ်ဆင္ဲြျဖဲနင္းေခ်ဖ်က္ဆီးျကသည္။ တကၠသိုလ္ျကီးတစ္ခုလံုးကား ကမၻာပ်က္သည္႔ႏွယ္။ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေအလာင္းမ်ားကား ေက်ာင္း၀င္းျကီး တစ္ခုလံုးျပန္႔ျကဲလ်က္။ ေမသမရွင္ျဖစ္ေေနသာ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ညည္းညူသံမ်ား၊ လူရမ္းကားမ်ား၏ ဟစ္ေအာ္သံမ်ား၊ ေက်ာင္းရိွပစၥည္းမ်ားကို ျဖိဳဖ်က္သံမ်ား ကဖံုးလႊမ္းထားသည္။ ေက်ာင္းျကမ္းျပင္တစ္ခုလံုးကား သံဃာေတာ္မ်ား၏ ေသြးကြက္မ်ား၊ ပိဋကတ္ေတာ္စာအုပ ္အပိုင္းအစမ်ား၊ ပန္းအိုးကဲြ၊ ေရအိုးကဲြအပိုင္းအစမ်ားျဖင့္ ျပန္႔ျကဲေနသည္။ ေက်ာင္း၀င္းတစ္ခုလံုးကား သုသာန္တစျပအင္လား လံုး၀တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားသည္။ မ်ားမျကာမီ လူရမ္းကားတစ္စုကား ေက်ာင္းထဲမွ ျပန္ထြက္လာသည္။ အားလံုးအျပင္ေရာက္ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ျကီးကား သူ႔လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို အခ်က္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခါ ငယ္သားမ်ားက လက္ထဲတြကင္ိုင္ေဆာထင္ားေသာ မီးတုတ္မ်ားကို မီးစဲြကာေက်ာင္း၀င္းျကီး အတြင္းသို႔ပစ္ထည္႔ျကသည္။ မ်ားမျကာမီ မီးခိုးမ်ားအူတက္လာကာ ေက်ာင္းျကီးကိုမ ီးစဲြလာင္ေတာ့သည္။ မီးေတာက္မီးလွ်ံျကီးမ်ားကား ေက်ာင္းျကီးကိုတစတစ စဲြေလာင္ေတာ့သည္။ မီးေတာက္ျကီး အ၇ိွန္အဟုန္ျကီးမားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူတို႔မ်က္ႏွာျပတင္ြင္ ေက်နပ္အားရမႈအရိပ္ေအရာင္ မ်ားကားျကီးထြားလာသည္။ ေခါင္းေဆာင္ျကီးႏွင့္ သူ႔ငယ္သားမ်ားကားေက်ာင္းျကီးမီး ေလာင္ေနပံုကို ျကည္႔ရႈျပီး အလြန္အားေရက်နပ္ေနျကသည္။ ေက်ာင္းတိုနင္ံရံ တိုလင္ံုးျကီးမ်ားကိုမီးစဲြေလာင္ ေသာေျကာင့္ တိုနင္ံရံမ်ားျပိဳလဲကုန္သည္။ ထိုသို႔ျပိဳလဲသံမ်ားကို ျကားလွ်င္ လူရမ္းကား ေခါင္းေဆာင္ျကီးႏွင့္ သူ႔ေအပါင္းအပါမ်ားကား အလြန္ပင္ေက်နပ္အားေရသာအသံျဖင့္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ ျေကတာ့သည္။ ထိုသူတို႔ရယ္ေမာလိုက္သံကား ညသန္းေခါင္ယံအတြင္း အရ္ရပွစ္မ်က္ႏွာသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားသည္။ ေတာတန္းရိွအိပ္တန္း၀င္ေေနသာ ငွက္မ်ားကတဂီးဂီ းေအာ္ဟစ္ကာ အလန္႔တျကားထပ်ံျကသည္။ မ်ားမျကာမီသူတို ႔ျပန္သြားျကသည္။ သူတို႔ေဆာရင္ြက္ခဲ့သမွ်ကို အထက္ေခါင္းေဆာင္ထံ မိုးမလင္းမီျပန္လည္တင္ျပျကရဦးမည္။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္ေေနသာညတစ္ညသည္ လူရမ္းကား တစ္စုေျကာင့္ဆိတ္သုဥ္းပ်က္စီးခဲ့ေလျပီ။ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္ းလွေသာ သာသနာ့နယ္ေျမသည္ကား ေသြးစြန္းခဲ့ေရလျပီ။ သံဃာေတာ္ေတြ ေသြးေျမက်ခဲ့ရျပီ။ ပိဋကတ္စာေပမ်ား ဆံုးရံႈးခဲ့ရျပီ။ ဘုရားစာေပသင္ျကားသံမ်ား တိတ္ဆိတ္ေပ်ာက္က ြယ္ခဲ့ရျပီ။ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျကီး ဆုတ္ယုတ္ဖ်က္ဆီး ခံလိုက္၇ေခ်ျပီ။ ဗုဒၶဘာသာ၀တင္ို႔၏ စိတ္ႏွလံုးညစ္ႏြမ္းခဲ့ရျပီ။ အစားထိုးမေရသာဆံုးရံႈးမႈျကီးကို ျကံုေတြ႔ခဲ့ေရလျပီ။ စိတ္ထဲတြင္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးေသာေကရာက္မႈမ်ားက ေျဖဆည္းမရ။ (ခရစ္ဇ္သကၠရာဇ္ ၁၁၉၃ တူရကီဘုရင္ ခါဂ်ီဘာခီးယားလက ္ထက္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ဗုဒၶဘာသာ၀တင္ို႔၏ အစားထိုးမေရသာဆံုးရံႈးမႈ ေအျကာင္းအရာတစ္ခုကို ျပန္လည္ခံစားေရးဖဲြ႔ပါသည္။)

" ခ်က္ခ်င္း မလုပ္ႏုိ္ရင္င္ ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း ၿဖစ္ေအာလင္ုပ္ပါ။ ကုိယ္ၿဖစ္ခ်တင္ာကုိ ၿဖစ္ေအာင္ လု္ရပပါမယ္။ ကုိယ္ေရာက္ခ်တင္ဲ့အရပ္ကုိ ေရာက္ေအာင္ သြားရပါမယ္။ ဒီခရီးကုိ ေရာက္ခ်ရင္င္ ဒီခရီးကုိသြားပါ။ ေရာက္တာ ေမရာက္တာက သူ႔အပုိင္း၊ သြားရမွာက ကုိယ့္အပုိင္းပါ။ " - အရွင္ေဆကိႏၵ(ဓမၼဒူေတဇတ၀န္ေတာရ)

“လက္ဖ္ရကည္ႀကမ္း၀ိုင္း” ============= ေလရာဆင္မ္း၍ ရြာလမ္းေျမမာ၊ ၀င္း၀င္း၀ါ၏။ အုန္းထန္းေပလက္၊ တမာရြက္တို႕ ေရႊစက္ ေရႊေျပာက္၊ ေရႊရည္ေသာက္၏။ တရံတခါ ၊ ေလအလာတြင္ ရြာလယ္ေပါင္းကူး ၊ တံတားဦးမွ ဆိတ္ဖလူးနံ႕ ၊ ရြာလံုးပ်ံ႕၏။ သူႀကီးအိမ္ေျမာက္ ၊ ရြာသားေဆာက္သည္႕ ကြန္းေထာက္ခိုရာ ၊ ကြပ္ပ်စ္သာတြင္ ရြာမွသက္က်ား ၊ ရြယ္အိုမ်ားတို႕ စကားဆိုျမည္ ၊ ၀ိုင္းႀကီးစည္၏။ ၀ိုင္းလယ္ေခါင္ေဗြ ၊ ကရြတ္ေခြတြင္ ေျမကရားအိုး ၊ ႏႈတ္သီးက်ိဳးႏွင့္။ ညွိတက္ေဟာင္းႏြမ္း ၊ သံလပင္န္း၀ယ္ အႀကမ္းပန္းကန္ ၊ ႏႈတ္သီးလန္ႏွင့္။ ေဆးသားမပီ ၊ ယြန္းဗ်ပ္နီ၌ ရွမ္းျပည္ေျမပဲ ၊ ထန္းလ်က္ခဲႏွင့္။ ဤေနရာသည္ ရြာ၏ေအရး ၊ ေရွ႕ေနာက္ေတြးလ်က္ ေဆြးေႏြးႀကရာ ၊ ဘံုရိပ္သာတည္႕။ ဤေနရာသည္ သူငါတို႕စမ္း ၊ ဟာသခန္းျဖင့္ ကၽြမ္း၀င္ႀကရာ ၊ ဘံုရိပ္သာတည္႕။ ဤေနရာသည္ ပညာေစာေႀကာ၊ တံု႕လွယ္ေျပာ၍ ႏွီးေႏွာႀကရာ ၊ ဘံုရိပ္သာတည္႕။ လက္ဖ္ရကည္ႀကမ္း ၊ တလပင္န္းျဖင့္ စိတ္၀မ္းလက္ညီ ၊ ရြာသစ္တည္ကာ က်ီသစ္ပံုသြင္း ၊ အားႏွင့္ရင္း၍ ဖန္းဆင္းခဲ့ႀကဘူးေလျပီ။ ဗန္းေမာ္ညိဳႏြဲ႕

“ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိထားတဲ့အသိဆိုတာက ႀကီးတဲ့အထိ စြဲၿမဲတာ မ်ားတယ္ေလ။ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ဒါလု္ရပင္ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္၊ ဒါလု္ရပင္ အကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို စြဲစြဲ ၿမဲၿမဲေလးနားလည္ေသဘာေပါက္ထားရင္ ေအျခခံ ျဖစ္တဲ့ေၾကာက္စိတ္ ခိုမင္ာသြားတယ္။ ေၾကာက္စိတ္ ဆိုတာ ေၾကာက္ သင့္ေၾကာက္ထုိက္တဲ့အရာကို ေၾကာက္တဲ့စိတ္၊ ဟီရိ ၾသတၱပၸကို ေျပာတာပါ။ ဟီရိၾသတၱပၸ အရွက္ေအၾကာက္တရားဆိုတာ မလုပ္သင့္မလုပ္ထိုက္တာကို လု္ရပမွာရွက္ေၾကာက္ တဲ့စိတ္၊ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို မလုပ္မိမွာ ရွက္ေၾကာက္တဲ့စိတ္ပါပဲ။ ဒီစိတ္က ရိွကိုရိွဖို႔ လိုတာကိုး။ ငယ္စဥ္ကတည္းကိုက ဘာသာေရး အဆံုးအမနဲ႔ႀကီးျပင္းလာရင္ ဒီစိတ္ပိုအားေကာင္း တာေပါ့။ ေကလးဘ၀မွာေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ ဒါလု္ရပင္ ငရဲႀကီးတတ္တယ္ လို႔ ေျပာေလ့ရိွတယ္။ ဒါလု္ရပင္ေတာ့ ကုသို္ရလမယ္၊ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္ လို႔ ေျပာတတ္ ၾကတာကိုး။ အဲဒီေအျခခံအခ်က္ေလးက သာမန္ဆိုရင္ နိမ့္တယ္လို႔ထင္ေရပမယ့္ အရမ္းေအရးႀကီးတာေလ။ ကုသိုလ္အလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ဖို႔၊ အကုသိုလ္အလုပ္ေတြ ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔အတြက္ အဲဒီေအျခခံ စိတ္ဓာတ္ေလးကလည္း အရမ္းေအရးႀကီးတယ္။ ေကလးဘ၀မွာေတာ့ ဒါလု္ရပင္ ငရဲႀကီးမယ္ဆိုရင္ ငရဲေၾကာက္တဲ့စိတ္နဲ႔ကို မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ တခ်ဳိ႕က ငရဲႀကီးမွာ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္နဲ႔ဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာ မူလတန္းအဆင့္ပဲ ရိွေသးတယ္၊ အဆင့္နိမ့္တယ္ဆို ၿပီးေတာ့ ဒါကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္သေဘာထား ၿပီးေျပာတာ ရိွတယ္။ အမွေန္ကတာ့ အဲလိုေမျပာသင့္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ငရဲက်မွာေၾကာက္တဲ့စိတ္၊ အပါယ္ေလးဘုံ က်မွာေၾကာက္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ အကုသိုလ္မလုပ္လည္းဘဲ ဒါေကကာင္းတာပဲ။ ခ်ီးမြမ္းထိုက္တာပဲ။ ဘာေအၾကာင္း ေၾကာင့္ပဲ အကုသိုလ္အလုပ္ကိုေရွာင္ေရွာင္၊ ခ်ီးမြမ္းရမွာ ပဲေလ။ စကားအျဖစ္သာ ငရဲေၾကာက္တယ္လို႔ေျပာေပမယ့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈေအနနဲ႔ ေမကာင္းမႈမလုပ္ျဖစ္တာက အဓိကပဲ။ အသက္ႀကီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ငရဲက်မွာေၾကာက္လို႔ ဆိုတဲ့ စိတ္က အဓိကမဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ သူသိတဲ့ ဗဟုသုတနဲ႔ သူ႕အသိဥာဏ္ေပၚ မူတည္ၿပီးေတာ့ ငရဲက်မွာ ေၾကာက္လို႔ရယ္လို႔မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မလုပ္ခ်လင္ို႔ကို မလုပ္တာမ်ဳိး ျဖစ္သြားမယ္။ တစ္ဖက္သားကို ကုိယ္ခ်င္းစာလို႔၊ သနား ညွာတာလို႔ကို မလုပ္တာျဖစ္သြားမယ္။ ဒီစိတ္ထားေတြ ေကတာ့ အရည္ေအသြးအမ်ားႀကီးျမင့္မားသြားတာေပါ့ေလ။ ေကလးဘ၀မွာေကတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတာကို နားလည္ခ်မင္ွ နားလည္မွာေလ။ ကုသိုလ္ဆိုလည္း ဒါလု္ရပင္ နတ္ျပည္ေရာက္မယ္၊ နတ္သားေလးျဖစ္မယ္၊ နတ္သမီးေလးျဖစ္မယ္နဲ႔ေျပာေတာ့ ေကလးက ကုသိုလ္လုပ္ခ်င္သြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ဆိုတာထက္ ကုသိုလ္လုပ္ခ်င္တဲ့စိေတ္ကလး စြဲသြားဖို႔က ေအရးႀကီးတာပဲ။ ႀကီးလာတဲ့အခါက်ေတာ့ နတ္ျပည္ေရာက္ ခ်လင္ို႔ မဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ တစ္ဖက္သား ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာေရစခ်လင္ို႔ လုပ္တာမ်ဳိး ျဖစ္သြားမယ္။ တစ္ဖက္သားရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္လို႔ လုပ္တာမ်ဳိး ျဖစ္သြားမယ္။ ေနာသင္ံသရာက လြတ္ေျမာက္ ခ်လင္ို႔ လုပ္တာမ်ဳိး ျဖစ္သြားမယ္။ ရ္ရညြယ္ခ်က္ေတြ ျမင့္မားလာမွာေပါ့။ ေကလးဘ၀ကတည္းက ကုသိုလ္အလုပ္ လုပ္ခ်တင္ဲ့ စိတ္ျဖစ္ေအာင္၊ အကုသိုလ္အလုပ္ မလုပ္ခ်တင္ဲ့စိတ္ ျဖစ္ေအာင္ သြန္သင္ေပးႏိုင္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေကလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ စြဲသြားလို႔ သူ႕အတြက္အမ်ားႀကီး အက်ဳိးရိွ တာေပါ့။ - အရွဆင္ႏၵာဓိက ( ေရႊပါရမီေတာရ )

အသက္ၾကီးေလ စိတ္ထားၾကီးေလ ၿဖစ္ေစခ်င္ ကိုယ့္ေသဘာထားေတြ၊ စိတ္ထားေတြ၊ အၿမင္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတြကို ၿပတင္ယ္ဆိုတာ လြယ္ေတာ့မလြယ္ဘူး။ စိတ္က စြဲေနမိတာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မလႊတ္ႏိုဘင္ူး။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ၾကည့္တ္ရတင္၊ ေရရွည္ၾကည့္ၿပီး စမ္းစမ္းသြားမယ္ဆိုရင္ ၾကာေလ ေသဘာထားမွန္ေလ ၿဖစ္လာမယ္။ ၾကာေလ စိတ္ခ်မ္းသာေလ ၿဖစ္လာမယ္။ ၿဖတ္လမ္းမရွိဘူး။ လမ္းရိုးလမ္းေဟာင္းပဲ ရွိတယ္။ အသက္ၾကီးလာေေလလ ေသဘာထားေတြ မွန္လာေေလလ၊ ၾကီးလာေေလလ၊ စိတ္ခ်မ္းသာေေလလ ၿဖစ္ေစခ်ပင္ါတယ္။ စိတ္ကိုၾကည့္တတ္မွ ကိုယ့္ေသဘာထားအမွန္ေတြကို ၿမင္ႏိုမင္ွ ၿပင္ႏိုတင္ယ္။ စိတ္ဆင္းရဲမွဳဟာ ေသဘာထားမွားေနလို႔၊ အသိအၿမမင္ွာေနလို႔၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မွားေနလို႔ ၿဖ္ရစတာ။ သတိနဲ႔ေနတတ္သြားရင္ အသိအၿမင္ေတြ မွန္လာၿပီးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္။ စိတ္က်န္းမာေရးေကာင္းမယ္။ စိတ္ေရာဂါလည္း သက္သာမယ္။ ေပ်ာက္မယ္။ စိတ္ေရာဂါဆိုတာ စိတ္ေၾကာင့္ၿဖစ္တာ။ အဲဒါသက္သာေအာဆင္ ိုရင္ စိတ္နဲ႔ပဲ ၿပဳၿပမင္ွရတယ္။ ဘာနဲ႔ဥပမာေပးရမလဲဆိုေတာ့ ေေရၾကာင့္ၿဖစ္တဲ့ရြံ ေပရင္ ဘာနဲ႔ေၿပာင္ေအာင္ ေဆးရမလဲ။ ေရနဲ႔ပဲ ေၿပာင္ေအာင္ေဆးရမယ္။ ေသဘာထားမွန္ၿပီး၊ အသိအၿမမင္ွန္ၿပီး၊ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ၊ စိတ္က်န္းမာတဲ့သူေတြ၊ စိတ္ဓါတ္ခိုမင္ာတဲ့သူေတြ၊ အားကိုးမွန္တဲ့သူေတြ၊ စိတ္ႏွလံုးရႊလင္န္းတဲ့သူေတြ ၿဖစ္ၾကပါေစ..။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက

ြင့္လႊတ္ျခင္းဟာ ျမင့္ျမတ္ပါတယ္ လူဆိုတာမွားတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူမ်ားကို ဒုကၡေရာက္ေအာင္ မလုပ္ဘူးတဲ့သူဟာ မရွိပါဘူး။ "ကိုယ္လုပ္ခဲ့သမွ်ကို ျပန္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ မွားတာကုိေတာ့မွ ားပါတယ္လို႔ ရိုးရိုးသားသား တိတိက်က် ဝန္ခံဖို႔လိုုတယ္။ ၿပီးရင္ ငါ့ကိုယ္လည္းငါ ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ငါေကာင္းတာေတြ လုပ္ေတာ့မယ္" ေနာတင္ရၿပီးေတာ့ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အခ်ိန္မကုန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ငါဘယ္သူ႔ေအပၚမွာမွ ေမက်နပ္မႈမရွိဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ရန္ၿငဳိးလည္းမထားဘူး။ ကလဲ့စားလည္းေမခ်ဘူး။ ငါေအပၚမွာလည္း ဘယ္သူကမွ မုန္းတီးေနတာ ရန္ၿငိဳးထားေနတာ နာက်ည္းေနတာ မရွိဘူးဆိုတာေလး သိသြားရရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမ ွာဘဲေနာ္…။ ခြင့္လႊတ္တယ္ဆိုတာ အမင္တန္နက္နဲပါတယ္။ အျပစ္မတင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္ေနဖို႔လည္း မလိုေတာ့ဘူးေနာ္။ ခြင့္လႊတ္စရာ မလိုေတာ့ဘူးဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ လြတ္လပ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေအးခ်မ္ းသြားမလဲေနာ္။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက

သံုးထပ္သား မုန္ညင္းခ်ဥ္ *************** ကြၽန္မတို႔ေအမရွိစဥ္ ကတည္းက မုန္ညင္းကို ရာသီအလိုက္ စီးပြားျဖစ္ ကြၽန္မတို႔စိုက္ပ်ဳိးခဲ့ပါတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးတဲ့ မုန္ညင္းေတြကို မုန္ညင္းခ်ဥ္လုပ္ေရာင္း တဲ့သူေတြဆီ အဓိကထားၿပီး ကြၽန္မတို႔ ေရာင္းခ်ေပးခဲ့သလိုကိုယ္တိုလင္ည္း အိမ္မွာမုန္ညင္းခ်ဥ္ေတြလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မုန္ညင္းက အခ်ဥ္တည္ထားရင္ တာရွည္ အထားခံတာေၾကာင့္ ကြၽန္မတို႔အိမ္မွာ မုန္ညင္းခ်ဥ္၊ မုန္ညင္းေျခာက္ (စြန္ထန္) ေတြ ျပတ္တယ္လို႔ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔က မုန္ညင္းခ်ဥ္ကို ဒီအ တုိင္းစားသလို၊ အသားတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ေၾကာ္ စားတာ၊ ၀က္႐ိုးဟင္းရည္ထဲ ထည့္ခ်က္ တာ၊ အာလူးဟင္းရည္၊ ပဲဟင္းရည္ထဲ ထည့္ခ်က္တာမ်ဳိးေတြလုပ္စားေလ့ရွိ တယ္။ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ မုန္ညင္းခ်ဥ္ေတြက ဘယ္လိုပဲစားစား ထမင္းၿမိန္ေစတဲ့အရာ ေတြပါ။ ဒီတစ္ခါခ်က္စားျဖစ္တဲ့ သံုးထပ္ သားမုန္ညင္းခ်ဥ္ဟင္းကို မွ်ေ၀လိုက္ပါ တယ္။ ဒီဟင္းကိုေတာ့ ကြၽန္မက ဟင္း ခ်က္ဖို႔အခ်ိန္သိေပ္မပးႏိုတင္ဲ့အခါ၊ ဟင္း ခ်္ရကင္း တျခားအလုပ္ကို လုပ္ခ်တင္ဲ့ အခါ ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီခ်က္နည္းက လြယ္သလို ခ်က္ေနရင္းက လွည့္ၾကည့္ စရာမလိုေအာင္ မီးဖိုေပၚ ပစ္ထား႐ံုမို႔လို႔ ပါ။ ကြၽန္မလိုပဲ မုန္ညင္းခ်ဥ္ႀကိဳက္တယ္၊ ဟင္းခ်္ရကင္း တျခားအလုပ္လုပ္စရာရွိ တယ္ဆိုရင္ ဒီဟင္းကိုစမ္းခ်က္ၾကည့္ႏိုင္ ပါတယ္။ ဟင္းခ်က္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ပစၥည္း-၁။ ၀က္သားသံုးထပ္သား ၂။ မုန္ညင္းခ်ဥ္ ၃။ခ်င္း ၄။ ၾကက္သြန္ျဖဴ အရဆင္ံုး ေအခါက္ပါတဲ့ သံုးထပ္ သားကို ေေရသခ်ာေဆးပါတယ္။ အ ေခါက္ႀကိဳ္ရကင္ ေအခါက္ထည့္ႏိုင္သလို မႀကိဳ္ရကင္ ထုတ္လိုက္လို႔ရပါတယ္။ ၿပီး ရင္ င႐ုတ္ေကာင္း၊ ဆားအနည္းငယ္နဲ႔ နယ္လိုက္တယ္။ ၿပီးရင္ မုန္ညင္းခ်ဥ္ကို ေအေနတာ္လွီးတယ္။ ခ်င္းကို အမွ်လင္ွီး တယ္၊ ၾကက္သြန္ျဖဴဓားျပား႐ိုက္တယ္။ ဆားနယ္ထားတဲ့ သံုးထပ္သားကို ေအေနတာ္အခ်ပ္လိုက္လွီးတယ္။ အ ေခါက္အပါအ၀င္ အတံုးႀကီးႀကီး လွီးလို႔ရ သလို ခပ္ပါးပါးေလးလွီးလည္းရပါတယ္။ ဒါက ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့အေနအထားလွီးႏိုင္ ပါတယ္။ ၿပီးရင္ အသားကို ဟင္းခြက္ တစ္ခုထဲထည့္၍ ေအပၚမွာ ခုနက လွီးထား တဲ့ ခ်င္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ မုန္ညင္းခ်ဥ္ ကိုထည့္ၿပီး အိုးတစ္ခုခုထဲ ထည့္ေပါင္း လိုက္ပါတယ္။ ေပါင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ အိုးထဲ မွာေရသိပ္မမ်ားပါေစနဲ႔။ ဟင္းထဲ ေေရတြ ၀ကင္ုန္မွာစိုးလို႔ပါ။ ၿပီးရင္ မီးေအးေအးနဲ႔ မီးဖိုေပၚပစ္ထားၿပီး တျခားအလုပ္သြား လုပ္ႏိုပင္ါတယ္။ တစ္ေအာင့္ၾကာလို႔ အသားေတြ ႏူး အိသြားၿပီဆိုရင္အရသာေအပါ့၊အငန္ ျမည္းၿပီးရင္ အိုးခ်ႏိုပင္ါၿပီ။ ခ်ဥ္ခ်ဥ္စပ္စပ္ အရသာရွိၿပီး ထမင္းစားၿမိန္မယ့္ ဟင္း တစ္ခြက္ကို ရပါတယ္။ သံုးထပ္သားမဟုတ္ဘဲ တျခားအ သားေရာ ရလားေမးရင္ ရပါတယ္။ ကြၽန္မ အတြက္ေတာ့ ဒီလို အသားမုန္ညင္းခ်ဥ္ ေပါင္းမွာသံုးထပ္သားကစားလို႔ေအကာင္း ဆံုးပါ။ အဆီႀကိဳ္ရကင္ အဆီမ်ားတဲ့ သံုး ထပ္သား၀ယ္၊ အသားႀကိဳ္ရကင္ အသား မ်ားတဲ့ သံုးထပ္သား၀ယ္၊ အ႐ိုးႏုပါပါတဲ့ သံုးထပ္သားနဲ႔ စိတ္တိုင္းက် လုပ္စားႏိုင္ ပါတယ္။ င႐ုတ္သီးနဲ႔အခ်ဥ္တည္တဲ့ မုန္ ညင္းခ်ဥ္မရွိခဲ့ရင္ င႐ုတ္သီးမပါတဲ့ မုန္ ညင္းခ်ဥ္(ႀကံမဆိုင္)နဲ႔လည္း လုပ္ႏိုပင္ါ တယ္။ စိတ္ႀကိဳက္အရသာမ်ဳိးနဲ႔ လူမပင္ ပန္းတဲ့ သံုးထပ္သားမုန္ညင္းခ်ဥ္ဟင္းကို အိမ္မွာလုပ္စားေနက်အတိုင္းမွ်ေ၀ လိုက္ပါတယ္။ ႏိုင္းႏိုင္းေစန —

ကိုရီးယားမုန္ညင္းထုပ္ ကခင္်ီ ပါ၀ပင္စၥည္းမ်ား -----------------၁။ မုန္ညင္းထုပ္ -၆ ထုပ္ ၂။ ခ်င္း-၅ က်ပ္သား ၃။ ၾကက္သြန္ျဖဴ-၅ က်ပ္သား ၄။ သၾကား-၂ က်ပ္ခြဲသား ၅။ ဆားၾကမ္း- ၂၅ က်ပ္သား ၆။ ဆားႏု-လက္ဖ္ရကည္ဇြန္း ၂ ဇြန္း ၇။ င႐ုတ္သီးမႈန္႔-၈ က်ပ္သား ၈။ င႐ုတ္သီးအႏွစ္-စားပဲြဇြန္း၅ ဇြန္း ၉။ ကိုးရီးယား ငံျပာရည္-စားပဲြဇြန္း၅ ဇြန္း ၁၀။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ - ၁ စည္း ၁၁။ မုန္လာဥျဖဴ- ၅ လံုး (အရြယ္ေသး လွ်င္) ခ်က္ျပဳတ္နည္း ---------------၁။ မုန္ညင္းထုပ္ကိုအရဆင္ံုး ေရစင္ေအာင္ေဆးပါ။ ၿပီးလွ်င္ျခမ္းပါ။ ၂။ ပလတ္စတစ္ဇလုံအႀကီးတြင္ ဆားၾကမ္းကို ေရခဲေရျဖင့္ေဖ်ာ္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ ျခမ္းထားေသာ မုန္ညင္းထုပ္မ်ားကိုေရျမဳပ္တဲ့အထိ ၅ (သို႔) ၈ နာရီေလာက္အထိ စိမ္ေပးပါ။ ၃။ ခ်င္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴကို ညက္ေအာင္ေထာင္းပါ။ ၄။ မုန္လာဥျဖဴကို အခြံခြာၿပီး ေရစင္ေအာင္ေဆးပါ။ ေအခ်ာင္းေအသးေလးမ်ားလွီးေပးပါ။ ၾကက္သြန္ၿမိတ္ကိုေရစင္ေအာင္ေဆးၿပီး ရွ္ရညွည္ေလးေတြျဖတ္ပါ။ ၅။ ဇလံုအႀကီးထဲကို ေထာင္းထားေသာ ခ်င္း၊ ၾကက္သြန္ျဖဴႏွင့္ ဆား၊ င႐ုတ္သီးမႈန္႔၊ င႐ုတ္သီးအႏွစ္၊ သၾကား၊ ကုိုးရီးယားငံျပာရည္၊ လွီးထားေသာ ၾကက္သြန္ၿမိတ္၊ မုန္လာဥျဖဴ တို႔ကို ေသခ်ာနယ္ေပးပါ။ လက္အိတ္၀တ္လုပ္လွ်င္ ပိုေကာင္းပါသည္။ ကခင္်ီရဲ႕ အဓိက အႏွစ္ကိုရလာပါလိမ္႕မယ္။ ၇။ စိမ္ထားေသာ မုန္ညင္းထုပ္မ်ားကို ေရျဖင့္ေဆးပါ။ ၿပီးလွ်င္ ေရစင္ေအာခင္ါပါ။ နယ္ထားေသာအႏွစ္မ်ားကို မုန္ညင္းထုပ္ အရြက္မ်ားၾကားလိုက္ထည့္ေပးပါ။ ၈။ အရြက္တိုင္းထည့္ၿပီးလွ်င္ မုန္ညင္းထုပ္ေလးအတိုင္း ေလလံုေသာ (Lock & Lock) ဘူးႀကီးထဲသို႔ တစ္ထုပ္ခ်င္းစီထည့္ေပးပါ။ ၁၀။ ျမန္ျမန္ စားခ်ရင္င္ေတာ့ အျပင္ေနမပူေသာေနရာမွာ ၂ ရက္ (သို႔) ၃ ရက္ၾကာထားၿပီးလွ်င္ ေရခဲေသတၱာ (Fridge)ထဲ မွာ လနဲ႔ခ်ီထားၿပီး လိုရာဟင္းထဲထည့္ ခ်က္စားသံုးႏိုင္ပါ သည္။ စားသံုးခါနီး တစ္ခါစားေလးမ်ားလွီးၿပီး စားသံုးႏိုပင္ါသည္။

Tuesday, February 26, 2013

ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာ ဘာလဲ ??? " (စာေတြ နည္းနည္းမ်ားပါတယ္ သိသင့္တယ္ထလင္ို တင္ေပးလုိက္ပါတယ္ ) ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြ္ရယတယ္။ က်မ္းဂန္စကားနဲ႔ေျပာရင္ သရဏဂံုတ္ရညတယ္။ ‘သရဏဂံု’လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေၾကာက္မသြားနဲ႔။ ... အဲဒီလို ေျပာလို္ရကင္ တို႔ျမန္မာစကားက ဘယ္ေရာက္သြားလဲ … သိလား။ လူေသဆံုးတဲ့ဆီ ေရာက္သြားေရာ။ ဘုန္းႀကီးေတြ သရဏဂံုတတင္ဲ့ဆီ စိတ္ေရာက္သြားတယ္။ ေဝါဟာရဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ ‘သရဏဂံု’ဆိုတာ ပါဠိလို ‘သရဏဂမန’လို႔ေခၚတယ္။ အဲဒီ ‘သရဏဂမန’ေကန ‘သရဏဂံု’လို႔ ဆိုလိုက္ေတာ့ နားမလည္ၾကဘူး။ ေရွးက ျမန္မာေတြက ပါဠိကို ျမန္မာျပန္တဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လ ည္း ျမန္မာျပန္တယ္။ တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့လည္း ပါဠိပ်က္သံနဲ႔ပဲ ေျပာတယ္။‘စိတ္’ဆိုတဲ့ စကားလံုး ရွိေသးတယ္။ ‘စိတ္’ဆိုတဲ့ စကားကို ျမန္မာစကားလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။‘စိတၱ’ဆိုတဲ့ ပါဠိေကန ‘စိတ္’ဆိုၿပီး ပါဠိပ်က္စကား သံုးၾကတာ။ ျမန္မာမႈျပဳၾကတာပဲ။အဲဒီလိုပဲ သရဏဂံုဆိုတာလည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ‘ဂမန’ကို (ဂုမ္/ဂံု)လို႔ ဘာသာျပန္ၿပီးေတာ့၊ ‘သရဏ’ေကတာ့ ‘သရဏ’ပဲ။‘သရဏဂမန’လို႔ ေမခၚဘဲနဲ႔ ‘သရဏဂံု’လို႔ လြယ္လြယ္ ေခၚၾကတယ္။ 1:)‘သရဏ’ဆိုတာ ဘာလဲ? 2:)‘ဂမန’ဆိုတာ ဘာလဲ? ‘သရဏ’ဆိုတာ ‘ဘုရားကို ကိုးကြယ္ျခင္း၊ ဆည္းကပ္ျခင္း’ပဲ။ ‘သရဏ’ကို က်မ္းဂန္ေတြက ဘယ္လို ဖြင့္ျပထားသလဲဆိုေတာ့ ‘အပါယ္ေလးပါး၌ျဖစ္ေသာ ဆင္းရဲမႈကို သတ္တတ္ ညႇဥ္းဆဲတတ္ ပယ္သတ္တာ’ကို ‘သရဏ’လို႔ ေခၚတယ္။ ‘သရဏ’ဆိုတာ ရွင္းရွင္း ေျပာရင္ ‘ညႇဥ္းဆဲတတ္တာ၊ ပယ္သတ္တတ္တာပဲ’။ ဘာကို ညႇဥ္းဆဲတတ္တာလဲ?ဒုကၡကို ညႇဥ္းဆဲတတ္တာ၊ ဒုကၡကို ကာကြယ္ေပးတာပဲ၊ ဒုကၡမရွိေအာင္ လုပ္ေပးတာ။ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသံုးပါးဟာ တို႔ကို ေဘးရန္ေတြ ကာကြယ္ေပးတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡမွ ကာကြယ္ေပးတယ္။ အပါယ္က်တဲ့ ဒုကၡမွ ကာကြယ္ေပးတယ္။ တိုက္႐ိုက္ေျပာရင္ ပယ္သတ္တယ္၊ ညႇဥ္းဆဲတယ္လို႔ ဒီလို သံုးရမယ္။ ျမန္မာလို ျပ္ရနင္ေတာ့ ‘ကိုးကြ္ရယာ’လို႔ ျပန္ထားတယ္။ ဗုဒၶသရဏဂံု ျမတ္စြာဘုရားက မင္းတို႔ အကုသိုလ္ေတြ မလုပ္ၾကနဲ႔။ ကုသိုလ္ကို လုပ္ၾက။ဒီလို ေဟာတယ္။ အကုသိုလ္ေတြ မလုပ္ၾကနဲ႔ဆိုတာ ေမကာင္းမႈေတြ ျဖစ္မွာ စိုးလို႔ ေျပာတာ။ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ပ်က္စီးမွာ စိုးလို႔ မလုပ္ၾကနဲ႔လို႔ ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ကုသိုလ္ကို လုပ္ၾကလို႔ ေျပာတာဟာ အက်ိဳးစီးပြားရွိမည့္ အလုပ္ကို လုပ္ၾကလို႔ အက်ိဳးစီးပြားရွိမည့္ အလုပ္ကို လုပ္ၾကလို႔ ေျပာတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားဟာ သတၱဝါေတြမွာ ျဖစ္မည့္ ေဘးရန္ေတြကို ကာကြယ္တယ္။ ႏွိပ္စက္တယ္။ ညႇဥ္းဆဲတတ္တယ္ ဆိုၿပီး ျမတ္စြာဘုရားကို သရဏလို႔ ေခၚတယ္။ ဓမၼသရဏဂံု တရားေတာ္ကို သရဏလို႔ ေခၚတာက်ေတာ့ တရားေတာ္ဆိုတာ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ ပရိယတ္တရားကို ေခၚတယ္။မဂ္ဖိုလ္ရလို္ရကင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ အပါယ္မက်ေတာ့ဘူး။ အပါယ္က်မည့္ ေဘးမွ ေစာင့္ေရွာက္တတ္တယ္။ အဲဒီလို တရားထူးေလး တစ္ခါ ရလို္ရကင္ မိမိတို႔အဖို႔ သက္သာရာ ရတယ္လို႔ ဆိုလိုတယ္။ ေလာကဆင္းရဲ ဒုကၡၾကားမွာ ေနေရပမယ့္ တရားထူးေလး ရလိုက္တဲ့အခါ အပါယ္ေလးပါး ကင္းဖို႔ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ့။ သက္သာရာ ရတယ္လို႔ က်မ္းဂန္က သံုးတယ္။ အဲဒီလို သက္သာရာကို ေရစျခင္းျဖင့္ သတၱဝါတို႔မွာ ျဖစ္မည့္ ေဘးရန္ကို တားဆီးတတ္တယ္။ ဖ်က္ဆီးေပးတတ္တယ္။ဒါေၾကာင့္ တရားေတာ္ကို သရဏလို႔ ေခၚတယ္။ သံဃသရဏဂံု သံဃာကို သရဏလို႔ ေခၚတာက်ေတာ့ သံဃာဆိုတာ နည္းနည္းေလး လႉလည္း အက်ိဳး အမ်ားႀကီး ရတယ္။သံဃာကို လႉတာနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ကို လႉတာ မတူဘူး။ ပုဂၢိဳလ္ကို လႉတာက အဲဒီပုဂၢိဳလ္က ေကာင္းရင္ ေအၾကာင္း မဟုတ္ဘူး။ ေမကာင္းရင္ အလႉမွာ အက်ိဳး အရနည္းတယ္။ ေကာင္းရင္ အက်ိဳး အရမ်ားတယ္။ေကာင္းတဲ့ ေျမမွာ မ်ိဳးေစ့စိုက္တာ နဲ႔ ေမကာင္းတဲ့ ေျမမွာ မ်ိဳးေစ့စိုက္တာ ကြာတယ္။ဒါေၾကာင့္ သံဃာလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ ေမကာင္းတဲ့ သံဃာလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိဘူး။ ေကာင္းတဲ့ သံဃာခ်ည္းပဲ။နည္းနည္းေလး လႉေသာ္လည္းပဲ အမ်ားႀကီး အက်ိဳးေပးတဲ့ေအနနဲ႔ သတၱဝါေတြရဲ႕ အက်ိဳးမဲ့ျဖစ္ေစမည့္ ေဘးရန္ကို ပယ္ဖ်က္ တားဆီးတတ္ေသာေၾကာင့္ သံဃာကို သရဏလို႔ ေခၚတယ္။ ေနာက္ၿပီး သံဃာကလည္း ဘုရားရွရင္ဲ႕ တရားကို လိုက္နာ က်င့္သံုးၿပီး ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားတဲ့အတိုင္း လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါမ်ားအား အကုသိုလ္ မလုပ္ၾကနဲ႔။ ကုသိုလ္ကို လုပ္ၾကလို႔ ေဟာတယ္။လိုက္နာ ကိုးကြယ္သူမ်ားမွာ ေဘးရန္ ဆင္းရဲ ကင္းၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကို ေရစတယ္။ဒါေၾကာင့္ သံဃာကလည္း ကိုးကြယ္သူမ်ားအား ဆင္းရဲ ကင္းေပ်ာက္၊ ခ်မ္းသာ ေရာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္တတ္လို႔၊ ဆင္းရဲ ေဘးရန္ေတြကို ပယ္သတ္တတ္လို႔ သံဃာေတာ္ကို သရဏလို႔ ေခၚတာ။ ( သရဏဂမန )ဂမနဆိုတာ ပါဠိစကား၊ သြားျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ရွိတယ္။ေမကာင္းမႈကို တားျမစ္တယ္။ ေကာင္းမႈကို လုပ္ေအာင္ အားေပး တိုက္တြန္းတတ္တယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ အ႒ကထာဆရာက ‘သိျခင္း’ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ယူပါတဲ့။ဒါေၾကာင့္ ‘သရဏဂမန’ဆိုတာ ျမန္မာလိုေတာ့ ‘ကိုးကြယ္ျခင္း’၊ ‘ကိုးကြ္ရယာဟူ၍ သိျခင္း’၊ ‘ကိုးကြ္ရယာဟူ၍ အသိအမွတ္ ျပဳျခင္း’ကို ‘သရဏဂံု’လို႔ ေခၚတယ္။ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ (ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏) ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ (တရားေတာ္ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏) သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။(သံဃာေတာ္ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏။ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြ္ရယာဟူ၍ သိမွတ္ပါ၏။အဲဒီလို ဆိုလိုက္ေတာ့ မင္းတို႔ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္သြားသလဲ။ဒါေကတာ့ အဘိဓမၼာဆန္သြားၿပီ။ ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္တယ္။ ဘုရားေအပၚမွာ ယံုၾကည္တဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္တယ္။ တရားေအပၚမွာ ယံုၾကည္တဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္တယ္။ သံဃာေအပၚမွာ ယံုၾကည္တဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ယံုၾကည္မႈကို ပါဠိလို ‘သဒၶါ’လို႔ ေခၚတယ္။ တို႔အခုလူေတြ သံုးေနတာေတာ့ ရက္ေရာတာကို သဒၶါလို႔ သံုးေနၾကတယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္က သဒၶါတရား ေကာင္းတယ္ေဟ့၊ မ်ားမ်ား လႉတယ္၊ ခဏ ခဏ လႉတယ္ေဟ့လို႔ ဒီလို သံုးတတ္တယ္။တကယ္ေတာ့ သဒၶါတရား ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ‘ဘုရား တရား သံဃာေတြရဲ႕ ေအပၚမွာ မွန္ကန္တဲ့ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္’ကို သဒၶါတရားေကာင္းတယ္လို႔ ေခၚတာ။ အဲဒီ ယံုၾကည္မႈရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အလႉအတန္းလည္းပဲ လေက္မႏွးဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရက္ေရာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကိုလည္း သဒၶါတရားေကာင္းတယ္လို႔ ျမန္မာစကားမွာ သံုးတာ။ သမၼာဒိ႒ိ ဘုရား တရား သံဃာကို ယံုၾကည္လာၿပီဆိုေတာ့ အဲဒီ သဒၶါတရားေတြကို ေအၾကာင္းျပဳၿပီး ကိုယ့္မွာ မွန္ကန္တဲ့ အယူေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘုရားဟာ တကယ္ ရွိတယ္။ ၁။အရဟံ အစရွိေသာ ကိုးပါးေသာ ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေ သာ ျမတ္စြာဘုရား။ ၂။တရားဂုဏ္ေတာ္ေျခာက္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ တရားေတာ္။ ၃။သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူေသာ သံဃာေတာ္။ အဲဒီ ဘုရား တရား သံဃာကို ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ မွန္ကန္တဲ့ အယူအေဆတြလည္း ကိုယ့္မွာ ရလာတယ္။အဲဒါ သမၼာဒိ႒ိေပါ့။အဲ ဒီလို ျဖစ္တဲ့ စိတ္ကို သရဏဂံုယူျခင္း၊ ကိုးကြ္ရယာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္းလို႔ ေခၚတယ္။ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ျခင္းကို အတိအက် ေျပာစမ္းပါဆိုရင္ ဘုရား တရား သံဃာကို ကိုးကြယ္ေနတယ္၊ အာ႐ုံျပဳၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္တဲ့ စိတ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ေခါင္းထဲမွာ …. ဘုန္းႀကီးေတြေကတ ာ့ ေခါင္းထဲမွာလို႔ မသံုးဘူး။ ႏွလံုးထဲမွာလို႔ သံုးတယ္။ …. ႏွလံုးထဲမွာ ျဖစ္တယ္။အဲဒီစိတေ္ကလး ျဖစ္တာကို သရဏဂံုယူတယ္လို႔ ေခၚတယ္။သရဏဂံုယူရလင္ည္း ဒီစိတ္ တကယ္ ျဖစ္တယ္။နားလည္မႈပါမွ သရဏဂံု စစ္ ဒါျဖင့္ မင္းတို႔ ခုနက သရဏဂံုယူခဲ့ၾကတယ္ ….. ဟု္ရတဲ႕လား? သရဏဂံု တည္ခဲ့ၾကတာ ဟု္ရတဲ႕လား?ေျဖရ … ခက္ေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ … ဘုရား တရား သံဃာကို ကိုးကြယ္ေနတယ္ … ရွိခိုးေနတယ္လို႔ အသိေလးေတာ့ ရွိေနမွာေပါ့။သရဏဂံုယူတဲ့အခါ နားလည္မႈ ရွိပါမွ သရဏဂံု အစစ္ ရတယ္။ ‘သိတဲ့စိတ္ မပါဘဲနဲ႔ ႐ြတ္တာ’၊ ‘ကိုယ့္အစား သူမ်ားက ယူေပးတာ’၊ သရဏဂံုအစစ္ မရဘူးတဲ့။ ရတနာသံုးပါးကိုသိျမင္ျပီးစစ္မွန္ေသာဗုဒၶဘာသာဝင္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ ၾကပါေစဗ်ား _/\_ _/\_ _/\_ @အရွသင္ီလာနႏၵာဘိဝံသ _/\_ _/\_ _/\_

Posted via BlogPost

"ဓမၼ၏ အႏွစ္သာရ (၃)မ်ိဳး" ••••••••••••••••••••••••• ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရ (၃)မ်ိဳးေကတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာပါပဲ။ အဲသည္အႏွစ္သာရ (၃)မ်ိဳးက တန္ဖိုးရွိတယ္။ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးျပဳတယ္။ အႏွစ္သာရကုိ ပိုပင္ိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ေတြ႕ရွိ ဆုပ္ကိုမင္ိေေလလ မွန္ကန္ေသာ ခ်မ္းသာသုခကို ရရွိေေလလပါပဲ။ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရတစ္မ်ိဳးဟာ သီလျဖစ္တယ္။ က်င့္၀တ္ျဖစ္တယ္။ ႏူတ္နဲ႕ေျပာမိတဲ့ ေမကာင္းမူ၊ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မိတဲ့ ေမကာင္းမူေတြကို ကင္းေအာင္၊ မျဖစ္ေအာင္ ေရွာတင္ာပါ။ ေမရွာင္ႏုိဘင္ဲ က်ဴးလြန္ျပဳလုပ္ ေျပာဆုိေနခဲ့ရင္ စိတ္ႏွလံုး ညစ္ႏြမ္းတာနဲ႕အမွ် အကုသိုလ္ေတြ မ်ားေနမွာ ျဖစ္တယ္ေလ။ ေမကာင္းမူေတြဟာ ညစ္ညမ္းတဲ့ စိတ္ႏွလံုးေအျခခံနဲ႕ ေလွ်ာက္လုပ္တာ မဟုတ္လား။ စိတ္မညစ္ညမ္း ေမဖာက္ျပန္ဘဲ အကုသိုလ္ေတြ လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ကိုယ္ေရာႏူတ္ပါ မထိန္းရင္ စိတ္ႏွလံုး အညစ္ေအၾကးေတြဟာ မ်ားသထက္မ်ားမွာပါပဲ။ တုိးသာတုိးတယ္၊ ယုတ္ေလ်ာ့သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ႏွလံုးအညစ္အေၾကးေတြ အကုသိုလ္ေတြဟာ လူေတြကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္မွာျဖစ္တယ္။ ခ်မ္းသာသုခနဲ႕ ျပည့္၀ေအာင္ ဘယ္လုိမွ မလုပ္ႏုိဘင္ူး။ အဲ့သည္ ေသဘာတရားေၾကာင့္ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရသံုးမ်ိဳးမွာ (သီလ)ဟာ နံပါတ္တစ္က ပါတာေပါ့။ ဓမၼရဲ႕ ဒုတိယအႏွစ္သာရက သမာဓိျဖစ္ပါတယ္။ နည္းစနစ္မမွန္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မူေတြ ကင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ ယထာဘူတက်တဲ့ အာရုံနဲ႕ အကူအညီနဲ႕ စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ထားတာဟာ သမာဓိပါပဲ။ တည္ျငိမ္မူကင္းတဲ့ စိတ္ဟာ ညစ္ညမ္းေနတယ္။ မတည္ျငိမ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ လုိခ်င္ေတာင့္တမူေတြေအပၚ ေအျခခံျပီး တည္ျငိမ္ေနတဲ့ စိတ္ကလည္း ညစ္ညမ္းေနတယ္။ အဲသည္ ညစ္ညမ္းတဲ့စိတ္ေတြက လူေတြကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ ေအာင္ လုပ္တယ္။ ခ်မ္းသာသုေခတြ ရလာေအာင္ လုပ္ေပးႏုိမင္ွာ မဟုတ္ဘူး။ သမာဓိမရွိရင္ မိမိအတြက္လည္း ေမကာင္းဘူး။ အျခားသူေတြအတြက္လည္း ေမကာင္းဘူး။ ဆင္းရဲဒုကၡသာ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဓမၼရဲ႕ တတိယ အႏွစ္သာရက ပညာပါ။ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာေဟတြနဲ႕ အဲတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေတြဟာ စိတ္ႏွလံုး အညစ္ေအၾကးေတြပါ။ အကုသိုလ္ေတြေပါ့။ ပညာက အဲသည္ သံေယာဇဥ္ အညစ္ေအၾကးေတြကို ဖ္ရယွားပစ္တယ္။ ပညာနဲ႕ အညစ္ေအၾကးေတြ မဖယ္ႏုိရင္င္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနမွာပဲ ။ ခ်မ္းသာသုခနဲ႕ ေ၀းတယ္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြကို ေအလ့အက်င့္ ျပဳလုပ္တာဟာ ဓမၼရဲ႕အႏွစ္သာရကို ဆုပ္ကိုမင္ိေအာင္လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာသုခကို ေရအာင္ျပဳလုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္တစ္ဘက္ျဖင့္၊ လက္တစ္ဘက္ကို ေျခတစ္ဘက္ျဖင့္၊ ေျခတစ္ဘက္ကို ေဆးေၾကာရာသကဲ့သို႔၊ ပညာကို သီလျဖင့္ ေဆးေၾကာရာ၏။ သီလကို ပညာျဖင့္ ေဆးေၾကာရာ၏။ အၾကပင္ုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏။ အၾကပင္ုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏။ သီလရွိေသာသူ၌ ပညာရွိ၏ ပညာရွိေသာသူ၌ သီလရွိ၏။ သီလရွိေသာသူ၌ သီလရွိ၏။ သီလႏွင့္ပညာကို ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဟု ဆုိအပ္၏။ ဗုဒၶ၏ၾသ၀ါဒ (ေသာဏဒဏၰသုတ္၊ သီလကၡႏၶ၀ဂ္၊ ဒီဃနိကာယ္) --------------------------------------------------_/|\_ ခပ္သိမ္းေသာ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါ အားလံုး ေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္, စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာ, ခ်မ္းသာၾကပါေစ ။ လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း၊ကင္းရွင္းၾကပါေစ၊… _

Posted via BlogPost

ခႏၶာ၀န္ႀကီးက ရွိေေနေလတာ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးအတြက္ မိမိတို႔ ရည္မွန္းထားတဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ေနရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားက အဲ့ဒါကို အလုပ္လို႔ ေမခၚဘူး။ ဒါမွ သတိပ႒ာန္နဲ႔ေနမွ အလုပ္လို႔ေခၚတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကလးထိန္းရင္း၊ ယာထြ္ရနင္းနဲ႔ တစ္ဖက္က သတိတရားေလး ဦးစီးၿပီး အလုပ္ႏွစ္မ်ိဳးၿပီးေအာင္ လု္ရပမယ္။ (ေ၀ဘူဆရာေတာ္)

Posted via BlogPost

"မဂ္တား ဖိုလ္တား နီဝရဏတရားေတာ္" •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• နိဝရဏတရားဆိုတာ မဂ္ဖိုလ္ကို (မေရအာင္) ပိတ္ပတင္ားဆီး ဖံုးလႊမ္းတားတဲ့တရားလို႔မွတ္၊ နီဝရဏ တရားမွာ"ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ထိနမိဒၶ၊ ဥဒၶစၥ၊ ကုကၠဳစၥ၊ ဝိစိကိစာၦ"လို႔ ၅-ပါးရွိတယ္။ ဒီ နီဝရဏတရား ၅-ပါးက ဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႔ရွိရင္ ခႏၶာထဲဉာဏ္စိုက္ ႐ႈျငားေသာ္လည္းပဲ၊ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္=အနိစၥသ ေဘာကို မျမင္ႏိုဘင္ူး၊ မျမင္ေတာ့ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိ မလိုက္ေတာ့ မဂ္ဖိုလ္မရႏိုဘင္ူး၊ မဂ္ဖိုလ္မရ ေတာ့ သံသရာေတလွ်ာက္လံုးမွာ တဒိုင္းဒိုင္းေျပးေနရတာေပါ့၊ ဒုကၡစ္ရကဟတ္ႀကီး ခ်ာခ်ာလည္ေနရတာ ေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီနီဝရဏတရား ၅-ပါးကို မိမိဉာဏ္ေအပၚ မဖံုးလႊမ္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖ္ရယွားပစ္မွ သာလွ်ခင္ႏၶာထဲရွိ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာ္ရန၍ မိမိ၏ခႏၶာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျပတ္လို႔ ဒုကၡ ခမ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းသြားမယ္။ စိတ္ဝိညာဏ္ဟာ ၆-မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဆိုရင္ာဝတၱဳ႐ုပ္အသီးသီးမွာ မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ စကၠဳဝိဉာဏ္စိတ္က မ်က္လံုး မွာေပၚတယ္၊ ေသာတဝိဉာဏ္စတ္၊ ဃာနဝိဉာဏ္စိတ္၊ ဇိဝွာဝိဉာဏ္စိတ္၊ ကာယဝိဉာဏ္စိတ္ တို႔ဟာလဲ့ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ အသီးသီးမွာေပၚတယ္၊ ေမနာဝိညာဏ္စိေတ္ကတာ့ ဟဒယ႐ုပ္ေခၚတဲ့ ႏွလံုး ေသြးထဲမွာေပၚတယ္၊ ဒီစိတ္ဟာ အာ႐ုံနဲ႔ ဒြါရတိုက္ဆိုတင္ဲ့ အခါမွာဖ်တ္ခနဲ႔ဖ်တ္ခနဲ႔ ေပၚလာရတယ္၊ ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးဟာအသစ္အသစ္ျဖစ္ၿပီး အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္၊ ႏွလံုးေသြးကျဖဴေနရင္ ၾကည္ေနရဒင္ီမွာ ေပၚတဲ့စိတ္ကလဲၾကည္လင္ေနၿပီး ဉာဏ္ပညာကဘလဲ ထိုးထြသင္ိေတာ့့တာပဲ၊ အကယ္၍ႏွလံုးေသြးေကနာက္ေနရဒင္ီအထဲမွာေပၚတဲ့စိတ္ကလဲ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေေနတာ့၊ဉာဏ္ကထိုးတြင္ၿပီးမသိႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ခုနေကျပာခဲ့တဲ့ နီဝဏတရားေတြက ဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာမၾကည္မ လင္ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ကထိုးထြင္းမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီနီဝရဏေအၾကာင္းကို ပဥၥကနိ ပါတ္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဝတၳဳနဲ႔တကြရွင္းျပမယ္၊ ဘုရားရွဟင္ာ စမၸာနဂိုရ္ျပည္မွာ သီတင္းသံုးေန တယ္၊ သဂၤါရဝဆိုတဲ့ သတို႔သားတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားရွဆင္ီလာၿပီး တပည့္ေတာ္ပုဏၰားထံုးစံအတိုင္း ေဗဒကင္်မ္းဂန္ေတြညညရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တဲ့အခါ၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္လံုးမွသတိမရဘူးး အကုန္ေမ့ ကုန္တယ္ဘုရား၊ တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့ ရၿပီးသားစာေတြမျပင္ မေရသးတာေတြေတာင္ ဉာဏ္ထဲမွာ ထလင္ာပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရားလို႔ ေမးေလွ်ာက္တယ္၊ ဒီေတာ့ ဘုရားက ငါရွင္းျပမယ္ ကြာဆိုၿပီး ဥပမာေကလးနဲ႔ဒီလိုရွင္းျပလိုက္တယ္။ (၁)ခြက္တစ္ခုထဲမွာၾကည္ေနတဲ့ေရကိုထည့္လိုက္၊ ေနာက္ဒီေရထဲကိုေဆးနီ ေဆးဝါ ေဆးျပာေတြေရာထည့္လိုက္။ ေရကိုၿငိမ္ေအာထင္ားၿပီး မင္းမ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ မ်က္ႏွာရိပ္ထထင္ရင္ွားရွား ျမင္ႏိုင္ ပါမလား၊ မျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီလိုပဲ နဂိုစိတ္ (ဘဝစင္ိတ္) ဟာၾကည္ေနတယ္၊ သူ႔မွိရာႏွလံုးေသြးဟာလဲ ၾကည္ေန တယ္၊ ဒီႏွလံုးေသြးအၾကည္ထဲမွာ ေလာဘစိေတ္ကလး ဝလင္ာ ေပၚလာလို႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာေနာက္က်ိသြား ၿပီး သိၿပီးသားစာေတြေတာင္ မမွတ္မိမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာအားထု္ရတာမွာလဲ ထိုအတူပဲ သားသမီးအတြက္စီးပြားေရးအတြက္ ေလာဘစိတ္ဝလင္ာရင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂိုကရွိေနတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာရိပ္ေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခတင္ဲ့ အခါမွာ မသိမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ေရထဲမွာရွိတဲ့ ေဆးနီ၊ ေဆးဝါ၊ ေဆးျပာေတြ ဖယ္ပစ္ၿပီး ေရၿငိမ္ေအာထင္ားၿပီး မ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ကို ထင္ ထရင္ွားရွားျမင္ႏိုသင္လို၊ ဒီေပၚလာတဲ့ေလာဘစိတ္ကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖ္ရယွားပ္ရစမယ္၊ အဲဒါဖ္ရယွားပစ္ၿပီး မွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ေကာက္ၿပီး ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ၾကည့္လို္ရကင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂိုရွိေနတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာအရိပ္ေတြ တစ္ခုခုဟာ ထထင္ရင္ွားရွားျမင္ႏိုတင္ယ္၊ ဒီေတာ့ ခင္ ဗ်ားတို႔ခႏၶာထဲ့ဉာဏ္စိုက္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလို႔ မျမတင္ာဟာဒီေလာဘစိတ္ကဝင္႐ႈပ္လို႔မျမရင္တာ၊ ဒီေတာ့ ေလာဘစိတ္ဝလင္ာရသင္ူ႔ကို အရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ေကာက္ၿပီး႐ႈပါ၊ ဒါမွ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြျမလင္ာမယ္။ (၂) ဒုတိယအခ်ေက္ကတာ့ ေဒါသပဲ၊ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ေနရင္ ႏွလံုးေသြးဟာ ပြက္ပြက္ဆူေနတာပဲ၊ ပြက္ပြက္ ဆူေနတဲ့ေေရႏြးထဲကို မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္ပါ၊ ေရက ပြက္ပြက္ဆူေနၿပီးအခိုးေတြေထေနတာ့ မ်က္ႏွာရိပ္မ ျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီလိုပဲေဒါသစိတ္ဝင္႐ႈပ္ေနတဲ့အခါ နဂိုရထားတဲ့စာေတြေတာအင္ကုန္ေမ့သြားရတယ္၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ ေနရာမွာလဲ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တဲ့အခါခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ပါ၊ ခႏၶာမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာႀကီးကိုဘယ္ေတာ့မွမျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ေဒါသဆိုတဲ့ေရဆူၿပီး အခိုးေထနတာကို ဒီေတာ့ေရအခိုးၿငိမ္ေအာင္ေေရအးေရၿငိမ္ေအာထင္ားၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာရိိပ္ျမရင္သ လိုဒီေပၚလာတဲ့ေဒါသကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး အရဖင္ယ္ပ္ရစမယ္၊ ဒီလုိဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ ေကာက္၊ ဒီလို႐ႈေတာ့မွ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကို ျမလင္ာလိမ့္မယ္။ (၃) တတိယ အခ်က္က ထိနမိဒၶပဲ၊ ထိနမိဒၶဆိုတာကိုယ္စိတ္ကို ကိုယ္မႏိုတင္ာငိုက္မ်ည္းသြားတာ၊ေရကန္ ထဲေကရျပမင္ွာ ေမွာ္ေတြဖံုးအုပ္ေနတဲ့အခါ၊ မ်က္ႏွာကိုဟပ္ၾကည့္ရမင္်က္ႏွာရိပ္ကိုမျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီလိုပဲ ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးထဲမွာ ထိနမိဒၶ၊ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္ကဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္ေနရရင္ၿပီးသားစာေတြ ေမ့မွာပဲ၊ အခု ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ေနရာမွာလဲ ထိနမိဒၶဆိုတဲ့ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္က ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးမွာဝင္ ေရာက္ ဖံုးလႊမ္းေနရဉင္ာဏ္ဝခင္ြင့္မရလို႔ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြ မျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီေတာ့ ဖံုးေနတဲ့ေမွာ္ ေတြဖ္ရယွားပစ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ကိုဟပ္ၾကည့္မွ ထထင္ရင္ွားရွားျမရင္မယ္၊ ဒီမွာလဲ ဉာဏ္ေပၚမွာဖံုးေနတဲ့ ထိနမိဒၶကိုအရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဟဒယဝတၳဳ ႏွလုံးေသြးမွ ဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ႐ႈေနတဲ့မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ ေကာက္ပါ၊ ဒီေတာ့မိမိ႐ႈေနတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြထင္ျမလင္ာမယ္။ (၄) စတုတၳအခ်က္က ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥျဖစ္တယ္၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥဆိုတာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္တာ စိတ္မၿငိမ္တာ၊ ထားရာ မွာေမနတာဘဲ။ ေရကန္ထဲေကရဟာေလတိုက္ခတ္လို႔လႈပ္ေနတဲ့အခါ မ်က္ႏွာရိပ္ကိုဟပ္ၾကည့္ပါ၊ မ်က္ႏွာ ရိပ္ကိုမျမရင္ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္လႈ္ရပွားေနတဲ့အခါ ဝိပႆနာ႐ႈရင္ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ အနိစၥေတြကိုမျမင္ႏိုင္းဘူး၊ ေရကိုၿငိမ္ေအာလင္ုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္မွျမရင္တယ္၊ ဒီမွာလဲ ပ်ံ႕လြင့္ေန တဲ့စိတ္ကို္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖ္ရယွားပစ္ပါ၊ ၿပီးမွမူလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္ၿပီး ႐ႈရခင္ႏၶာထဲရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္အနိစၥ ေတြကိုျမင္ႏိုတင္ယ္၊ ထို႔အျပင္ ကုကၠဳစၥဟာေအရးႀကီးလို႔ အထူးရွင္းျပပါဦးမယ္၊ ခဗင္်ားတို႔ငယ္စဥ္တုန္းက မသိမလိမၼာလို႔ မိုက္ခဲ့တာေတြကိုေတြးၿပီး ပူေမနနဲ႔၊ ေၾကာက္လန္႔ေမနနဲ႔၊ ငယ္တုန္းကမိုက္ခဲ့တာေတြကို ႏွလံုးသြင္းေနရင္ ဒါမဂ္တားဖိုလ္တားျဖစ္တယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းကစၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္လိမၼာတဲ့ အမ်ိဳးလို႔ မရွိပါဘူး၊ အနည္းနဲ႔အမ်ား မိုက္မွားခဲ့တဲ့လူေတြမ်ားပါတယ္၊ ဒါေတြေတြးေမနနဲ႔၊ ေတြးေနရင္ ကုကၠဳစၥျဖစ္ၿပီး ဝိပႆနာမွာ ေအႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ကုကၠဳစၥစိတ္ေတြလာရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး၊ ဖ္ရယွားပစ္ပါ၊ ဘုရားရွလင္က္ထက္ကလူဆိုးႀကီးေတြ မဂ္ဖို္ရလသြားၾကတာရွိခဲ့သားပဲ၊ ၿပီးေတာ့ေသခါနီးမွာ ကုကၠဳစၥစိတ္ ေတြျဖ္ရစင္ တိရစာၦန္ျဖစ္တတ္တယ္၊ ၿပိတၱာျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခဗင္်ားတို႔ကို ေသနည္းသင္ေပးေနရတာ၊ ေသခါနီးရင္ ကိုယ္ခႏၶာကိုျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာေတြအတြက္စိတ္မခ်တာစြဲလမ္းတာေတြ လာရင္ ၿပိတၱာနဲ႔ တိရစာၦန္ျဖစ္တတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာလုပ္တဲ့အခါ ေရွးက ဒုစ႐ုိက္မႈေတြကို ေမတြး ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈဖ္ရယွားပစ္ၿပီး မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကိုသာ စိုက္စိုက္မတ္မတ္ ႐ႈသြားရမယ္။ (၅) ပဥၥမအခ်က္ ဝိစိကိစာၦျဖစ္တယ္၊ ဝိစိကိစာၦဆိုတာသံသယရွိတာ၊ ဘုရား တရား သံဃာေအပၚ သံသယ ရွိမႈ၊ မိမိက်င့္ေနတဲ့ ဝိပႆနာအက်င့္ေပၚမွာ သံသယရွိမႈေတြဟာ မဂ္တားဖိုလ္တားပဲ၊ မိမိဉာဏ္မမီတာေတြ ကို စဥ္းစားၿပီး သံသယျဖစ္ေနရင္ ဒါအႏၱရာယ္တစ္ခုပဲ သဒၶါကိုေရွ႕သြားျပဳၿပီးတျဖည္းျဖည္း ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ သြားမွသာ အမွန္ေရာက္ႏိုတင္ာ၊ ဒီေတာ့ ေတြးေတာယံုမွား သံသယစိတ္ေတြဝလင္ာရင္ ဒါကိုျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖ္ရယွားပ္ရစမယ္္၊ ဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မႈလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္၊ ေရကန္ထဲေကေရတြအနယ္ ေထနရင္ မ်က္ႏွာရိပ္မထင္ႏိုဘင္ူး၊ အနယ္ေတြဖ္ရယွားပစ္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ထင္ႏိုတင္ယ္၊ ဝိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ ဝိစိကိစာၦေတြဝင္႐ႈပ္လာရင္ ခႏၶာအရွိကို ဉာဏ္မ်က္စိကမျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီေတာ့ ဒီဝိစိကိစာၦကို ဖ္ရယွားပစ္မွ သာ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိကိုက္မယ္၊ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြကိုေတြ႔ျမင္ႏိုမင္ယ္။ ။ "မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ မဂ္တား ဖိုလ္တား နီဝရဏတရားေတာ္" စာေရးသူ - အရွဉင္ာဏဓဇ

နန္းေရွ႕သား

Labels

Thursday, February 28, 2013

http://www.mediafire.com/? bdbayrl8a2tyy

Wednesday, February 27, 2013

ဘယ္ေတာ့မွ တရားမရႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေျခာက္မ်ိဳး

Tuesday, February 26, 2013

လာေရာက္ေလ့လာေဆြသဟာမ်ား