Wednesday, February 27, 2013
“ေနာမင္ွ ေနာတင္မရပါေစနဲ႔” ေရွးအခါက ဇနသႏၶအမ္ရညွိေသာ မင္းတပါးသည္ ဗာရာဏသီျပည္ႀကီးကိ...ု မင္းက်င့္တရားႏွင့္အညီ စိုးစံအုပ္ခ်ဳပ္ ေတာ္မူ၏။ ထိုမင္းသည္ လစဥ္ လျပည့္ေန႔ေရာက္တိုင္း ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္၏။ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ကိုလည္း လစဥ္ တလလွ်င္ ႏွစ္ႀကိမ္ နန္းရင္ျပင္၌ စုရံုးေစ၍ ေနာတင္ ၁၀-မ်ိဳး မျဖစ္ၾကေရအာင္ ယခုအခါကပင္ ေမမ့ေမလ်ာ့ၾကပဲ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကရန္ တိုက္တြန္းစကား ေျပာၾကားဆံုးေမလ့ရွိ၏။ တိုင္းသူျပည္...သားတို႔သည္လည္း မင္းႀကီး၏စကားကို လိုက္နာ၍ ေမကာင္းမႈဟူသမွ် မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကိုသာ ျပဳလုပ္၍ ေနထိုင္ၾကသည္။ ထိုသို႔ ေနထိုင္ၾကသျဖင့္ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ အခ်ဳပ္ေထာမင္်ားကို ဟင္းလင္းဖြင့္ထာ းရသည္။ အမႈအခင္းျဖစ္ပြားသူ မရွိေသာေၾကာင့္လည္း တရားရံုမ်ားကို ပိတ္ထားရသည္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကို ေမမ့ေမလ်ာ့ အားထုတ္ၾေကသာေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ၌ လည္း န္ရတြာသုဂတိသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏။ ေနာတင္ ၁၀-မ်ိဳးကား ၁။ အခ်ိ္ရနွိခိုက္ ငယ္စဥ္က ပညာမသခင္ဲ့မိေလျခင္း။ ၂။ ဥစၥာပစၥည္း မစုေဆာင္းမိခဲ့ေလျခင္း။ ၃။ သူတပါး၏ အခ်စ္ကို ဖ်က္ဆီးမိခဲ့ေလျခင္း။ ၄။ သူတပါး၏ အသက္ကို သတ္မိခဲ့ေလျခင္း။ ၅။ သူတပါး သားမယားကို ျပစ္မွားမိခဲ့ေလျခင္း။ ၆။ ဥစၥာပစၥည္းရွိလ်က္ မလွဴမိခဲ့ေလျခင္း။ ၇။ ဆံုးမစကားကို နားေမထာမင္ိခဲ့ေလျခင္း။ ၈။ မိဘကို မလုပ္ေကၽြးမိခဲ့ေလျခင္း။ ၉။ ပညာရွိထံ နည္းခံ၍ ပညာမသင္ၾကားခဲ့မိေလျခင္း။ ၁၀။ ျမတ္ေသာအက်င့္ကို မက်င့္မိခဲ့ေလျခင္း တို႔ ျဖစ္သည္။ အကိုး။ ဒြါဒသနိပါတ္၊ ဇနသႏၶဇာတ္။ Today
Posted via BlogPost
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment