“ေဟာဒီစာက ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕၊ တိုက္ေက်ာင္း၊ ပါဠိတကၠသိုလ္၊ သာသနာႏုဂၢေဟက်ာင္းေဆာင္ (မာႏုသ-ေမာင္ေသာင္းညြန္႔၊ ေလးမ်က္ႏွာ) ထံမွ ေအမးစာလႊာျဖစ္ပါတယ္၊ ေမာင္ေသာင္းၫြန္႔ရဲ႕ ေအမးကို ယခု တပည့္ေတာ္ ဖတ္ေလွ်ာက္ပါ့မယ္ ဘုရား” “အင္း ဖတ္စမ္းပါဦး” “ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္ဘုရား” ပေရမဘုန္းေက်ာ္၊ ေဟာလွစ္ေဖာ္သည့္၊ ႏႈတ္ေတာ္ျမန္ထက္၊ လ်င္ျခင္းတြက္မူ၊ အသ္ရကွိဆန္း၊ လူဗိုလ္ဝန္းတို႔၊ တစ္ခြန္းကာ၊ ေက်းတို႔မွာမူ၊ လ်စင္ြာေလးဆ၊ ရြရြပီေထြ၊ ဆိုႏိုင္ေလ၏၊ ျပစ္ေျပလ်ထင္န္၊ ရွအင္ာနန္ကား၊ အမွ္ရနွစ္ခ်က္၊ ေက်းထက္တက္၏၊ အဖက္မရွိ၊ ျမတ္မုနိကား၊ လ်ဘင္ိတံုစြာ၊ အာနႏၵာထက္၊ သိလာလွလြန္း၊ ဆယ့္ေျခာက္ခြန္းျဖင့္၊ ျဖန္းျဖန္းမိန္႔ႏိုင္၊ လ်င္ေခါတင္ိုင္၏၊ ၿဖီးလိႈမင္်ားေထြ၊ လ်င္ျခင္းေရမူ၊ ဗိုလ္ေျခအဝန္း၊ လူမည္ဆန္းထက္၊ အစြန္းဆယ့္ႏွစ္၊ ငါးရာျဖစ္၏။ ဤလကၤာသည္ ဓမၼရာသီပ်ိဳ႕ ပုဒ္ေရ(၂၉)မွ လာေသာ လကၤာျဖစ္ပါသည္၊ ဤလကၤာအရ ပကတိလူ စကားတစ္ခြန္း၊ ေက်းကုလား ၄-ခြန္း၊ ေက်းကုလား စကားတစ္ခြန္း၊ အရွအင္ာနႏၵာ ၈-ခြန္း၊ အရွအင္ာနႏၵာ ၁-ခြန္း၊ ျမန္စြာဘုရား ၁၆-ခြန္း ႏွင့္ ညီမွ်ေသာေၾကာင့္ ပကတိလူ စကားတစ္ခြန္း ျမြတ္ခ်ိန္တြင္ ဘုရားရွကင္ ၅၁၂-ခြန္း ျမြက္ဆိုႏိုသင္ည္ဟု ဖြဲ႔ဆိုထားပါသည္။ သာရတၳဒီပနီဋီကာ၊ ဒု - ၃၁၊ ပထမပါရာဇိက၊ သုဒိႏၷဘာဏဝါရလာ ဟိတ္ပါဌ္ကို ဆရာတို႔က -“လူမွာတစ္ခြန္း၊ ရွစ္ခြန္းအာနန္၊ အာနန္တစ္ခြန္း၊ ဆယ္ခြန္းေျခာက္တန္၊ ရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္၊ စစင္စ္ဧကန္၊ တို႔ဘုရား တရားေဟာဖို႔ ျမန္” ဟု ျမန္မာကဗ်ာ ဖြဲစီထားၾကပါသည္။ ၎စာပိုဒ္ႏွစ္ခု မည္သည့္ စာပိုဒ္က မွန္ကန္သည္ကို ေအျေဖပးေတာ္မူပါရန္ ႐ုိေသစြာ ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ ဘုရား၊ ယခု ဖတ္ေလွ်ာက္တာက ေမာင္ေသာင္းၫြန္႔ ရဲ႕ ေအမးလႊာပါဘုရား၊ ေအျဖကို မိ္န္႔ၾကားေတာ္မူပါဦး” “ပကတိေသာ လူတို႔စကားတစ္ခြန္း၊အရွအင္ာနႏၵာ ရွစ္ခြန္းစတဲ့ စကားက မူလပဏၰာသပါဠိေတာ္ မဟာသီဟနာဒသု္ရတဲ႕ အဖြင့္ကလာတဲ့ စကားျဖစ္တယ္၊ မဟာသီဟနာဒသုတ္မွာ ဘုရားရွကင္ အရွသင္ာရိပုတၱရာကို “သာရိပုတၱရာ . . . ဤေလာကမွာ င္ရယြယ္စဥ္သာ ပညာ အဆအင္ျခင္ႏွင့္ ျပည့္စံုႏိုတင္ယ္၊ အိုမင္းေသာအခါ ေအၾကာင္းအက်ိဳး ေျမာက္ျမင္ႏိုတင္ဲ့ ပညာက ယုတ္ေလ်ာ့တတ္တယ္လို႔ အခ်ိဳ႕က ဆိုၾကတယ္၊ သာရိပုတၱရာ . . . ယခုအခါ ငါဟာ အသ္ရကွစ္ဆယ္ ေနာက္ဆံုးအရြယ္ကို ေရာက္ေနၿပီ၊ ဤအခ်ိန္တြင္ စားေသာက္ေသာအခါ၊ က်င္ႀကီး က်ငင္ယ္ စြန္႔ေသာအခါ၊ အပန္းေျဖ အိပ္စက္ေသာအခါတို႔မွ တစ္ပါး ငါ့အား သတိပ႒ာန္ေလးပါးတို႔ကို ေထာက္၍ ေထာက္၍ ေမးလားျငားအံ့၊ ေမးတိုင္း ေမးတိုင္း ငါေျဖႏိုတင္ယ္၊ ငါ ဘုရားအား တရားေဟာၾကားျခင္းသည္ မကုန္ႏိုင္၊ တရားပုဒ္ဗ်ည္းသည္ မကုန္ႏိုင္၊ ျပႆနာ ေျဖၾကားျခငး္သည္ မကုန္ႏိုင္” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္၊ အဲဒီ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အကုန္ႏိုတင္ဲ့ စကားရပ္ကို အ႒ကထာ ဆရာက ဘယ္လိုဖြင့္သလဲဆိုေတာ့ -ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက ကာယာႏုပႆနာကို ေမးမယ္၊ တစ္ဦးက ေဝဒနာႏုပႆနာကို ေမးမယ္၊ တစ္ဦး စိတၱာႏုပႆနာကို ေမးမယ္၊ တစ္ဦးက ဓမၼာႏုပႆနာကို ေမးမယ္၊ သူတို႔ေမးသမွ်ကို ဘုရားရွကင္ ကာယာႏုပႆနာကို တစ္ဆယ့္ေလးပါး ခြဲျခားၿပီး ေဟာႏိုတင္ယ္၊ ေဝဒနာႏုပႆနာကို ကိုးပါးခြဲျခားၿပီး ေဟာႏိုတင္ယ္၊ စိတၱာႏုပႆနာကို တစ္ဆယ့္ေျခာက္ပါး ခြဲျခားၿပီးေဟာႏိုတင္ယ္၊ ဓမၼာႏုပႆနာကို ငါးပါးခြဲျခားၿပီး ခဏခ်က္ခ်င္း ေဟာႏိုတင္ယ္၊ ဤမွ် မက သမၼပၸဓာန္ေလးပါး၊ ဣဒိၶပါဒ္ေလးပါး၊ ဣေႃႏၵပါးပါး၊ ဗိုလ္ငါးပါး၊ ေဗာဇၩခင္ုနစ္ပါး၊ မဂၢရင္ွစ္ပါးတို႔ကို တစ္ဦးစီ ေမးလာလွ်လင္ည္း တစ္ဦးစီကို ထိုခဏ ခ်က္ခ်င္း ေျဖဆိုႏိုတင္ယ္၊ ဘာေၾကာင့္ လည္းဆိုေတာ့ ဘုရားရွရင္ဲ႕ လွ်ာေတာ္ဟာ အလြန္သြက္လက္တယ္ဆိုၿပီး သြက္တဲ့ေအၾကာင္းကို - ယာဝတာ ဟိ ေလာကိယမဟာဇနာ ဧကံ ပဒံ ေကထႏိၴ၊ တာဝ အာနႏၵေတၳေရာ အ႒ပဒါနိ ေကထတိ၊ အာနႏၵေတၳေရ ပန ပဒံ ေကေထႏၲ ေယဝ ဘဂဝ ေသာဠသပဒါနိ ေကထတိ။ ေစသာအားျဖင့္ ဖြင့္ျပခဲ့တယ္၊ အဓိပၸာေယ္ကတာ့ ေလာကီလူမ်ား ပုဒ္တစ္ပုဒ္ ရြတ္ဆိုခ်ိ္န္မွာ အရွအင္ာနႏၵာက ရွစ္ပုဒ္ ရြတ္ဆိုႏိုသင္တဲ့၊ အရွအင္ာနႏၵာ ပုဒ္တစ္ပုဒ္ ရြတ္ဆိုခ်ိန္မွာ ဘုရားရွကင္ ၁၆-ပုဒ္ ရြတ္ဆိုႏိုသင္တဲ့၊ ဘာေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ဒီေလာက္ ျမန္ျမန္ ရြတ္ဆိုႏိုတင္ာလဲဆိုေတာ့ ဘုရားရွရင္ဲ႕ လွ်ာေတာ္ဟာ ႏူးည့ံတယ္၊ ပါးလ်ား၍ ျပန္႔က်ယ္တယ္၊ သြားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းတယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေစ့စပ္လို႔ေကာင္းစြာထိတယ္၊ ခၽြတ္ယြင္းျခင္း မရွိဘူး၊ ဘဝင္ျဖင့္ ထံုေသာ လ်င္ေသာ စိ္ရတွိတယ္၊ (တစ္ဝီထိႏွင့္ တစ္ဝီထိအၾကား ဘဝစင္ိတ္ နည္းပါးတယ္၊ ဘဝင္ႏွစ္ႀကိမ္ မွ်သာျဖစ္တယ္၊) ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွရင္ဲ႕ အသံေတာ္ လ်င္ျမန္တယ္၊ လ်င္ျမန္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွမင္ွာ မကုန္ႏိုတင္ဲ့ စကားရွိတယ္လို႔ ဖြင့္ျပထားတယ္ကြယ့္။ ဒါေၾကာင့္ သာရတၳဒီပနီဋီကာရဲ႕ အဆိုဟာ မူလပဏၰာသအ႒ကထာႏွင့္ ညီၫြတ္တယ္၊ ဓမၼရာသီပ်ိဳ႕လာ စကားေကတာ့ အ႒ကထာႏွင့္ မညီဘူးလို႔ မွတ္သင့္တာေပါ့ကြယ္” “သာဓု - သာဓု - သာဓု” ***ဆ္ရကန္*** ေယန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုရင္ာ ေအမးေအျဖမ်ား - အမွတ္စဥ္(၁၂၄) - ဘုရားရွင္၏ မယ္ေတာ္ႏွင့္ ခမည္းေတာ္ ***ေကာက္ႏုတ္ခ်က္*** ႏိုငင္ံေတာ္ ၾသဝါဒါစရိယ၊ ျမန္မာစာၾသဝါဒါစရိယ အဂၢမဟာသဒၶေမဇာတိကဓဇ ဘဒၵႏၲေဒဝိႏၵာဓိပတိ (ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ -တည္ေတာဆရာေတာ္ႀကီး) ေယန႔ဗုဒၶဝါဒဆိုရင္ာ ေအမးေအျဖမ်ား အတြဲ(၄) (စာမ်က္ႏွာ - ၂၄-၂၇)မွ ေကာက္ႏုတ္ပူေဇာ္ပါသည္။ ဤ ေအမး-ေအျဖ အား ကိုယ္တိုင္ျပန္လည္ေရးသား၍ ထီးခ်ိဳင့္ၿမိဳ႕ - တည္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ႏွင့္ တကြ ဆရာ- အရွင္ေတဇာနႏၵ(Tay Ling) တို႔အား ျပန္လည္ေက်းဇူးျပဳပူေဇာ္အပ္ပါသည္။ (ကပိၸယ-ေမာရင္ဲ)

Posted via BlogPost