"ဓမၼ၏ အႏွစ္သာရ (၃)မ်ိဳး" ••••••••••••••••••••••••• ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရ (၃)မ်ိဳးေကတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာပါပဲ။ အဲသည္အႏွစ္သာရ (၃)မ်ိဳးက တန္ဖိုးရွိတယ္။ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရျဖစ္လုိ႔ ေကာင္းက်ိဳးျပဳတယ္။ အႏွစ္သာရကုိ ပိုပင္ိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ေတြ႕ရွိ ဆုပ္ကိုမင္ိေေလလ မွန္ကန္ေသာ ခ်မ္းသာသုခကို ရရွိေေလလပါပဲ။ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရတစ္မ်ိဳးဟာ သီလျဖစ္တယ္။ က်င့္၀တ္ျဖစ္တယ္။ ႏူတ္နဲ႕ေျပာမိတဲ့ ေမကာင္းမူ၊ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မိတဲ့ ေမကာင္းမူေတြကို ကင္းေအာင္၊ မျဖစ္ေအာင္ ေရွာတင္ာပါ။ ေမရွာင္ႏုိဘင္ဲ က်ဴးလြန္ျပဳလုပ္ ေျပာဆုိေနခဲ့ရင္ စိတ္ႏွလံုး ညစ္ႏြမ္းတာနဲ႕အမွ် အကုသိုလ္ေတြ မ်ားေနမွာ ျဖစ္တယ္ေလ။ ေမကာင္းမူေတြဟာ ညစ္ညမ္းတဲ့ စိတ္ႏွလံုးေအျခခံနဲ႕ ေလွ်ာက္လုပ္တာ မဟုတ္လား။ စိတ္မညစ္ညမ္း ေမဖာက္ျပန္ဘဲ အကုသိုလ္ေတြ လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ကိုယ္ေရာႏူတ္ပါ မထိန္းရင္ စိတ္ႏွလံုး အညစ္ေအၾကးေတြဟာ မ်ားသထက္မ်ားမွာပါပဲ။ တုိးသာတုိးတယ္၊ ယုတ္ေလ်ာ့သြားမွာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ႏွလံုးအညစ္အေၾကးေတြ အကုသိုလ္ေတြဟာ လူေတြကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေအာင္ လုပ္မွာျဖစ္တယ္။ ခ်မ္းသာသုခနဲ႕ ျပည့္၀ေအာင္ ဘယ္လုိမွ မလုပ္ႏုိဘင္ူး။ အဲ့သည္ ေသဘာတရားေၾကာင့္ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္သာရသံုးမ်ိဳးမွာ (သီလ)ဟာ နံပါတ္တစ္က ပါတာေပါ့။ ဓမၼရဲ႕ ဒုတိယအႏွစ္သာရက သမာဓိျဖစ္ပါတယ္။ နည္းစနစ္မမွန္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မူေတြ ကင္းတယ္။ ျပီးေတာ့ ယထာဘူတက်တဲ့ အာရုံနဲ႕ အကူအညီနဲ႕ စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ထားတာဟာ သမာဓိပါပဲ။ တည္ျငိမ္မူကင္းတဲ့ စိတ္ဟာ ညစ္ညမ္းေနတယ္။ မတည္ျငိမ္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ လုိခ်င္ေတာင့္တမူေတြေအပၚ ေအျခခံျပီး တည္ျငိမ္ေနတဲ့ စိတ္ကလည္း ညစ္ညမ္းေနတယ္။ အဲသည္ ညစ္ညမ္းတဲ့စိတ္ေတြက လူေတြကို ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ ေအာင္ လုပ္တယ္။ ခ်မ္းသာသုေခတြ ရလာေအာင္ လုပ္ေပးႏုိမင္ွာ မဟုတ္ဘူး။ သမာဓိမရွိရင္ မိမိအတြက္လည္း ေမကာင္းဘူး။ အျခားသူေတြအတြက္လည္း ေမကာင္းဘူး။ ဆင္းရဲဒုကၡသာ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဓမၼရဲ႕ တတိယ အႏွစ္သာရက ပညာပါ။ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာေဟတြနဲ႕ အဲတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေတြဟာ စိတ္ႏွလံုး အညစ္ေအၾကးေတြပါ။ အကုသိုလ္ေတြေပါ့။ ပညာက အဲသည္ သံေယာဇဥ္ အညစ္ေအၾကးေတြကို ဖ္ရယွားပစ္တယ္။ ပညာနဲ႕ အညစ္ေအၾကးေတြ မဖယ္ႏုိရင္င္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနမွာပဲ ။ ခ်မ္းသာသုခနဲ႕ ေ၀းတယ္။ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေတြကို ေအလ့အက်င့္ ျပဳလုပ္တာဟာ ဓမၼရဲ႕အႏွစ္သာရကို ဆုပ္ကိုမင္ိေအာင္လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာသုခကို ေရအာင္ျပဳလုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ *လက္တစ္ဘက္ျဖင့္၊ လက္တစ္ဘက္ကို ေျခတစ္ဘက္ျဖင့္၊ ေျခတစ္ဘက္ကို ေဆးေၾကာရာသကဲ့သို႔၊ ပညာကို သီလျဖင့္ ေဆးေၾကာရာ၏။ သီလကို ပညာျဖင့္ ေဆးေၾကာရာ၏။ အၾကပင္ုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏။ အၾကပင္ုဂၢိဳလ္၌ ပညာရွိ၏။ ထုိပုဂၢိဳလ္၌ သီလရွိ၏။ သီလရွိေသာသူ၌ ပညာရွိ၏ ပညာရွိေသာသူ၌ သီလရွိ၏။ သီလရွိေသာသူ၌ သီလရွိ၏။ သီလႏွင့္ပညာကို ေလာက၌ အျမတ္ဆံုးဟု ဆုိအပ္၏။ ဗုဒၶ၏ၾသ၀ါဒ (ေသာဏဒဏၰသုတ္၊ သီလကၡႏၶ၀ဂ္၊ ဒီဃနိကာယ္) -------------------------*-------------------------_/|\_ ခပ္သိမ္းေသာ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ သတၱဝါ အားလံုး ေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္, စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာ, ခ်မ္းသာၾကပါေစ ။ လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း၊ကင္းရွင္းၾကပါေစ၊… _

Posted via BlogPost