"မဂ္တား ဖိုလ္တား နီဝရဏတရားေတာ္" •••••••••••••••••••••••••••••••••••••• နိဝရဏတရားဆိုတာ မဂ္ဖိုလ္ကို (မေရအာင္) ပိတ္ပတင္ားဆီး ဖံုးလႊမ္းတားတဲ့တရားလို႔မွတ္၊ နီဝရဏ တရားမွာ"ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ထိနမိဒၶ၊ ဥဒၶစၥ၊ ကုကၠဳစၥ၊ ဝိစိကိစာၦ"လို႔ ၅-ပါးရွိတယ္။ ဒီ နီဝရဏတရား ၅-ပါးက ဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႔ရွိရင္ ခႏၶာထဲဉာဏ္စိုက္ ႐ႈျငားေသာ္လည္းပဲ၊ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္=အနိစၥသ ေဘာကို မျမင္ႏိုဘင္ူး၊ မျမင္ေတာ့ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိ မလိုက္ေတာ့ မဂ္ဖိုလ္မရႏိုဘင္ူး၊ မဂ္ဖိုလ္မရ ေတာ့ သံသရာေတလွ်ာက္လံုးမွာ တဒိုင္းဒိုင္းေျပးေနရတာေပါ့၊ ဒုကၡစ္ရကဟတ္ႀကီး ခ်ာခ်ာလည္ေနရတာ ေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီနီဝရဏတရား ၅-ပါးကို မိမိဉာဏ္ေအပၚ မဖံုးလႊမ္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖ္ရယွားပစ္မွ သာလွ်ခင္ႏၶာထဲရွိ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာ္ရန၍ မိမိ၏ခႏၶာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျပတ္လို႔ ဒုကၡ ခမ္သိမ္း ကင္းၿငိမ္းသြားမယ္။ စိတ္ဝိညာဏ္ဟာ ၆-မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဆိုရင္ာဝတၱဳ႐ုပ္အသီးသီးမွာ မွီၿပီးျဖစ္တယ္၊ စကၠဳဝိဉာဏ္စိတ္က မ်က္လံုး မွာေပၚတယ္၊ ေသာတဝိဉာဏ္စတ္၊ ဃာနဝိဉာဏ္စိတ္၊ ဇိဝွာဝိဉာဏ္စိတ္၊ ကာယဝိဉာဏ္စိတ္ တို႔ဟာလဲ့ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကိုယ္ အသီးသီးမွာေပၚတယ္၊ ေမနာဝိညာဏ္စိေတ္ကတာ့ ဟဒယ႐ုပ္ေခၚတဲ့ ႏွလံုး ေသြးထဲမွာေပၚတယ္၊ ဒီစိတ္ဟာ အာ႐ုံနဲ႔ ဒြါရတိုက္ဆိုတင္ဲ့ အခါမွာဖ်တ္ခနဲ႔ဖ်တ္ခနဲ႔ ေပၚလာရတယ္၊ ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးဟာအသစ္အသစ္ျဖစ္ၿပီး အၿမဲေျပာင္းလဲေနတယ္၊ ႏွလံုးေသြးကျဖဴေနရင္ ၾကည္ေနရဒင္ီမွာ ေပၚတဲ့စိတ္ကလဲၾကည္လင္ေနၿပီး ဉာဏ္ပညာကဘလဲ ထိုးထြသင္ိေတာ့့တာပဲ၊ အကယ္၍ႏွလံုးေသြးေကနာက္ေနရဒင္ီအထဲမွာေပၚတဲ့စိတ္ကလဲ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ေေနတာ့၊ဉာဏ္ကထိုးတြင္ၿပီးမသိႏိုင္ ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ခုနေကျပာခဲ့တဲ့ နီဝဏတရားေတြက ဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္လို႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာမၾကည္မ လင္ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖစ္ၿပီး ဉာဏ္ကထိုးထြင္းမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီနီဝရဏေအၾကာင္းကို ပဥၥကနိ ပါတ္ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဝတၳဳနဲ႔တကြရွင္းျပမယ္၊ ဘုရားရွဟင္ာ စမၸာနဂိုရ္ျပည္မွာ သီတင္းသံုးေန တယ္၊ သဂၤါရဝဆိုတဲ့ သတို႔သားတစ္ေယာက္ဟာ ဘုရားရွဆင္ီလာၿပီး တပည့္ေတာ္ပုဏၰားထံုးစံအတိုင္း ေဗဒကင္်မ္းဂန္ေတြညညရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္တဲ့အခါ၊ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္လံုးမွသတိမရဘူးး အကုန္ေမ့ ကုန္တယ္ဘုရား၊ တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့ ရၿပီးသားစာေတြမျပင္ မေရသးတာေတြေတာင္ ဉာဏ္ထဲမွာ ထလင္ာပါတယ္ဘုရား၊ အဲဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရားလို႔ ေမးေလွ်ာက္တယ္၊ ဒီေတာ့ ဘုရားက ငါရွင္းျပမယ္ ကြာဆိုၿပီး ဥပမာေကလးနဲ႔ဒီလိုရွင္းျပလိုက္တယ္။ (၁)ခြက္တစ္ခုထဲမွာၾကည္ေနတဲ့ေရကိုထည့္လိုက္၊ ေနာက္ဒီေရထဲကိုေဆးနီ ေဆးဝါ ေဆးျပာေတြေရာထည့္လိုက္။ ေရကိုၿငိမ္ေအာထင္ားၿပီး မင္းမ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္လိုက္စမ္း၊ မ်က္ႏွာရိပ္ထထင္ရင္ွားရွား ျမင္ႏိုင္ ပါမလား၊ မျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီလိုပဲ နဂိုစိတ္ (ဘဝစင္ိတ္) ဟာၾကည္ေနတယ္၊ သူ႔မွိရာႏွလံုးေသြးဟာလဲ ၾကည္ေန တယ္၊ ဒီႏွလံုးေသြးအၾကည္ထဲမွာ ေလာဘစိေတ္ကလး ဝလင္ာ ေပၚလာလို႔ရွိရင္၊ စိတ္ဟာေနာက္က်ိသြား ၿပီး သိၿပီးသားစာေတြေတာင္ မမွတ္မိမသိႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာအားထု္ရတာမွာလဲ ထိုအတူပဲ သားသမီးအတြက္စီးပြားေရးအတြက္ ေလာဘစိတ္ဝလင္ာရင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂိုကရွိေနတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာရိပ္ေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခတင္ဲ့ အခါမွာ မသိမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ေရထဲမွာရွိတဲ့ ေဆးနီ၊ ေဆးဝါ၊ ေဆးျပာေတြ ဖယ္ပစ္ၿပီး ေရၿငိမ္ေအာထင္ားၿပီး မ်က္ႏွာဟပ္ၾကည့္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ကို ထင္ ထရင္ွားရွားျမင္ႏိုသင္လို၊ ဒီေပၚလာတဲ့ေလာဘစိတ္ကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖ္ရယွားပ္ရစမယ္၊ အဲဒါဖ္ရယွားပစ္ၿပီး မွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ေကာက္ၿပီး ခႏၶာဉာဏ္စိုက္ၾကည့္လို္ရကင္ ခႏၶာထဲမွာ နဂိုရွိေနတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာအရိပ္ေတြ တစ္ခုခုဟာ ထထင္ရင္ွားရွားျမင္ႏိုတင္ယ္၊ ဒီေတာ့ ခင္ ဗ်ားတို႔ခႏၶာထဲ့ဉာဏ္စိုက္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္႐ႈလို႔ မျမတင္ာဟာဒီေလာဘစိတ္ကဝင္႐ႈပ္လို႔မျမရင္တာ၊ ဒီေတာ့ ေလာဘစိတ္ဝလင္ာရသင္ူ႔ကို အရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ေကာက္ၿပီး႐ႈပါ၊ ဒါမွ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြျမလင္ာမယ္။ (၂) ဒုတိယအခ်ေက္ကတာ့ ေဒါသပဲ၊ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ေနရင္ ႏွလံုးေသြးဟာ ပြက္ပြက္ဆူေနတာပဲ၊ ပြက္ပြက္ ဆူေနတဲ့ေေရႏြးထဲကို မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္ပါ၊ ေရက ပြက္ပြက္ဆူေနၿပီးအခိုးေတြေထေနတာ့ မ်က္ႏွာရိပ္မ ျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီလိုပဲေဒါသစိတ္ဝင္႐ႈပ္ေနတဲ့အခါ နဂိုရထားတဲ့စာေတြေတာအင္ကုန္ေမ့သြားရတယ္၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ ေနရာမွာလဲ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တဲ့အခါခႏၶာကိုယ္ထဲကို ဉာဏ္နဲ႔ၾကည့္ပါ၊ ခႏၶာမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ၊ အသုဘ၊ ဒုကၡသစၥာႀကီးကိုဘယ္ေတာ့မွမျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ေဒါသဆိုတဲ့ေရဆူၿပီး အခိုးေထနတာကို ဒီေတာ့ေရအခိုးၿငိမ္ေအာင္ေေရအးေရၿငိမ္ေအာထင္ားၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာရိိပ္ျမရင္သ လိုဒီေပၚလာတဲ့ေဒါသကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး အရဖင္ယ္ပ္ရစမယ္၊ ဒီလုိဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ မူလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ ေကာက္၊ ဒီလို႐ႈေတာ့မွ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြကို ျမလင္ာလိမ့္မယ္။ (၃) တတိယ အခ်က္က ထိနမိဒၶပဲ၊ ထိနမိဒၶဆိုတာကိုယ္စိတ္ကို ကိုယ္မႏိုတင္ာငိုက္မ်ည္းသြားတာ၊ေရကန္ ထဲေကရျပမင္ွာ ေမွာ္ေတြဖံုးအုပ္ေနတဲ့အခါ၊ မ်က္ႏွာကိုဟပ္ၾကည့္ရမင္်က္ႏွာရိပ္ကိုမျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီလိုပဲ ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးထဲမွာ ထိနမိဒၶ၊ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္ကဝင္ေရာက္ေႏွာက္ယွက္ေနရရင္ၿပီးသားစာေတြ ေမ့မွာပဲ၊ အခု ဝိပႆနာ႐ႈတဲ့ေနရာမွာလဲ ထိနမိဒၶဆိုတဲ့ ငိုက္မ်ည္းတဲ့စိတ္က ဟဒယဝတၳဳႏွလံုးေသြးမွာဝင္ ေရာက္ ဖံုးလႊမ္းေနရဉင္ာဏ္ဝခင္ြင့္မရလို႔ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္အနိစၥေတြ မျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီေတာ့ ဖံုးေနတဲ့ေမွာ္ ေတြဖ္ရယွားပစ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ကိုဟပ္ၾကည့္မွ ထထင္ရင္ွားရွားျမရင္မယ္၊ ဒီမွာလဲ ဉာဏ္ေပၚမွာဖံုးေနတဲ့ ထိနမိဒၶကိုအရင္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဟဒယဝတၳဳ ႏွလုံးေသြးမွ ဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ႐ႈေနတဲ့မူလကမၼ႒ာန္းကို ျပန္ ေကာက္ပါ၊ ဒီေတာ့မိမိ႐ႈေနတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ အနိစၥေတြထင္ျမလင္ာမယ္။ (၄) စတုတၳအခ်က္က ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥျဖစ္တယ္၊ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥဆိုတာ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္တာ စိတ္မၿငိမ္တာ၊ ထားရာ မွာေမနတာဘဲ။ ေရကန္ထဲေကရဟာေလတိုက္ခတ္လို႔လႈပ္ေနတဲ့အခါ မ်က္ႏွာရိပ္ကိုဟပ္ၾကည့္ပါ၊ မ်က္ႏွာ ရိပ္ကိုမျမရင္ဘူး၊ ဒီမွာလဲ ဝိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္လႈ္ရပွားေနတဲ့အခါ ဝိပႆနာ႐ႈရင္ ခႏၶာထဲရွိတဲ့ အနိစၥေတြကိုမျမင္ႏိုင္းဘူး၊ ေရကိုၿငိမ္ေအာလင္ုပ္ၿပီး မ်က္ႏွာရိပ္ဟပ္ၾကည့္မွျမရင္တယ္၊ ဒီမွာလဲ ပ်ံ႕လြင့္ေန တဲ့စိတ္ကို္ ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီးဖ္ရယွားပစ္ပါ၊ ၿပီးမွမူလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္ၿပီး ႐ႈရခင္ႏၶာထဲရွိတဲ့ျဖစ္ပ်က္အနိစၥ ေတြကိုျမင္ႏိုတင္ယ္၊ ထို႔အျပင္ ကုကၠဳစၥဟာေအရးႀကီးလို႔ အထူးရွင္းျပပါဦးမယ္၊ ခဗင္်ားတို႔ငယ္စဥ္တုန္းက မသိမလိမၼာလို႔ မိုက္ခဲ့တာေတြကိုေတြးၿပီး ပူေမနနဲ႔၊ ေၾကာက္လန္႔ေမနနဲ႔၊ ငယ္တုန္းကမိုက္ခဲ့တာေတြကို ႏွလံုးသြင္းေနရင္ ဒါမဂ္တားဖိုလ္တားျဖစ္တယ္၊ ငယ္ငယ္တုန္းကစၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္လိမၼာတဲ့ အမ်ိဳးလို႔ မရွိပါဘူး၊ အနည္းနဲ႔အမ်ား မိုက္မွားခဲ့တဲ့လူေတြမ်ားပါတယ္၊ ဒါေတြေတြးေမနနဲ႔၊ ေတြးေနရင္ ကုကၠဳစၥျဖစ္ၿပီး ဝိပႆနာမွာ ေအႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္၊ ဒီေတာ့ကုကၠဳစၥစိတ္ေတြလာရင္ျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး၊ ဖ္ရယွားပစ္ပါ၊ ဘုရားရွလင္က္ထက္ကလူဆိုးႀကီးေတြ မဂ္ဖို္ရလသြားၾကတာရွိခဲ့သားပဲ၊ ၿပီးေတာ့ေသခါနီးမွာ ကုကၠဳစၥစိတ္ ေတြျဖ္ရစင္ တိရစာၦန္ျဖစ္တတ္တယ္၊ ၿပိတၱာျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခဗင္်ားတို႔ကို ေသနည္းသင္ေပးေနရတာ၊ ေသခါနီးရင္ ကိုယ္ခႏၶာကိုျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးပါ သားသမီး ပစၥည္းဥစၥာေတြအတြက္စိတ္မခ်တာစြဲလမ္းတာေတြ လာရင္ ၿပိတၱာနဲ႔ တိရစာၦန္ျဖစ္တတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာလုပ္တဲ့အခါ ေရွးက ဒုစ႐ုိက္မႈေတြကို ေမတြး ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ပ်က္႐ႈဖ္ရယွားပစ္ၿပီး မိမိ႐ႈေနတဲ့ မူလကမၼ႒ာန္းကိုသာ စိုက္စိုက္မတ္မတ္ ႐ႈသြားရမယ္။ (၅) ပဥၥမအခ်က္ ဝိစိကိစာၦျဖစ္တယ္၊ ဝိစိကိစာၦဆိုတာသံသယရွိတာ၊ ဘုရား တရား သံဃာေအပၚ သံသယ ရွိမႈ၊ မိမိက်င့္ေနတဲ့ ဝိပႆနာအက်င့္ေပၚမွာ သံသယရွိမႈေတြဟာ မဂ္တားဖိုလ္တားပဲ၊ မိမိဉာဏ္မမီတာေတြ ကို စဥ္းစားၿပီး သံသယျဖစ္ေနရင္ ဒါအႏၱရာယ္တစ္ခုပဲ သဒၶါကိုေရွ႕သြားျပဳၿပီးတျဖည္းျဖည္း ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ သြားမွသာ အမွန္ေရာက္ႏိုတင္ာ၊ ဒီေတာ့ ေတြးေတာယံုမွား သံသယစိတ္ေတြဝလင္ာရင္ ဒါကိုျဖစ္ပ်က္႐ႈၿပီး ဖ္ရယွားပ္ရစမယ္္၊ ဖ္ရယွားပစ္ၿပီးမွ မိမိ႐ႈေနတဲ့ မႈလကမၼ႒ာန္းကိုျပန္ေကာက္၊ ေရကန္ထဲေကေရတြအနယ္ ေထနရင္ မ်က္ႏွာရိပ္မထင္ႏိုဘင္ူး၊ အနယ္ေတြဖ္ရယွားပစ္မွ မ်က္ႏွာရိပ္ထင္ႏိုတင္ယ္၊ ဝိပႆနာ႐ႈရာမွာလဲ ဝိစိကိစာၦေတြဝင္႐ႈပ္လာရင္ ခႏၶာအရွိကို ဉာဏ္မ်က္စိကမျမင္ႏိုဘင္ူး၊ ဒီေတာ့ ဒီဝိစိကိစာၦကို ဖ္ရယွားပစ္မွ သာ ခႏၶာအရွိနဲ႔ ဉာဏ္အသိကိုက္မယ္၊ ခႏၶာထဲမွာရွိတဲ့ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱေတြကိုေတြ႔ျမင္ႏိုမင္ယ္။ ။ "မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ မဂ္တား ဖိုလ္တား နီဝရဏတရားေတာ္" စာေရးသူ - အရွဉင္ာဏဓဇ