ဆရာေတာ္အစဥ္အဆက္ဆက္ ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဓမၼပံု၀တၳဳေလးတစ ္ပုဒ္ကို အရင္ေျပာျပ ေရအာပင္ါ။

(သူေတာင္းစားႏွင့္ဘုန္းႀကီး)

ဆရာေတာ္အစဥ္အဆက္ဆက္ ေျပာျပခဲ့တဲ့ ဓမၼပံု၀တၳဳေလးတစ ္ပုဒ္ကို အရင္ေျပာျပ ေရအာပင္ါ။

တစ္ခါတုန္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းထိုဘင္ုန္းႀကီးကိုအသင့္ေ တြ႕တာနဲ႕ " ဘုန္းႀကီးဘုရား ........ ဆြမ္းက်န္ကြမ္းက ်န္ေလးမ်ားရွိရင္ စြန္႕ပါဘုရား " လုိ႕ ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ေက်ာင္းထိုဘင္ုန္းႀကီးက " မင္းမွာ ေျေခကာ လက္ေကာ ေအကာင္းႀကီး၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္စားပါလား၊ ဘာျဖစ္လုိ႕ ေတာင္းစားေနရတာလဲ၊ သြား ေမပးႏိုဘင္ူး၊ အခုဆင္းသြား .. " လုိ႕ခပ္ေငါက္ေငါက္ေလး ေျပာလုိက္ပါတယ္။

သူေတာင္းစားက ခ်က္ခ်င္းမဆင္းေသးဘဲ လက္အုေပ္ကလးခ်ီၿပီး " ဘုန္းႀကီးဘုရား .....တပည့္ေတာ္ အခုပဲ ဆင္းပါ့မယ္ဘုရား၊ မဆင္းခင္ ဘုန္းႀကီးကို လကၤာေလးနဲ႕ ကန္ေတာ့ၿပီး ဆင္းပါေရစဘုရား ... " လုိ႕ ေလွ်ာက္လိုက္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကလည္း ဆြမ္းစားခါနီးေနၿပီဆုိေတာ့ " မင္း ကန္ေတာ့မွာျဖင့္လည္း ျမန္ျမန္ကန္ေတာ့၊ ကန္ေတာ့ၿပီးရင္ ဆင္းေတာ့ " လို႕ ခပ္မာမာေလး ထပ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

သူေတာင္းစားကလည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထုိင္၊ လက္အုေပ္ကလးခ်ီၿပီး -

" ေရွးေကကာင္းလို႕ ခုေကာင္းပါသည္ ၊ ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္ ။ ေရွးကေမကာင္းလို႕ ခုေမကာင္းပါသည္ ၊ ခုေမကာင္းရင္ ေနာေမင္ကာင္းပါလိမ့္မည္ ။ " လို႕ဆုိၿပီးကန္ေ တာ့လိုက္ပါတယ္။

သူေတာင္းစားက ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္ဆင္းမယ္လည္းလုပ္ေရာ ဘုန္းႀကီးက " ဟဲ့ .. ကိုရင္ လာစမ္း၊ ဟိုျပထင္ားတဲ့ဆြမ္းအုပ္ထဲက တစ္ေယာက္စာ လံုလံုေလာက္ေလာက္ထည့္ေပးလိုက္ " လို႕ ေျပာလိုက္ပါေတာ့ တယ္။

သူေတာင္းစားကလည္း ဆြမ္းထု္ရပသြားေတာ့ၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ ေက်ာင္းေပၚက ျပန္ဆင္းသြားပါသတဲ့။

သူေတာင္းစားဆိုခဲ့တဲ့ လကၤာေလးက သိပ္ၿပီး တာသြားတာပါ။ ဒီလကၤာေလးကို ေအျခံခံ ၿပီး ေအတြးေလးခ်က္ ေတြးလုိ႕ရပါတယ္။

ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေကာင္းေနတယ္။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြ ဆက္ျပဳေနရင္ ေနာဘင္၀လည္း ဆက္ေကာင္းေနဦးမွာပဲ။

ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ မျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေမကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အခုဘ၀ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မျပဳဘူးဆုိရင္ ေနာဘင္၀လည္း ဆေက္မကာင္းဦးမွာဘဲ။

ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေကာင္းေနတယ္။ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ေကာင္း မႈ ဆက္မျပဳဘူးဆိုရင္ ေနာဘင္၀ ေမကာင္းဘဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

ေရွးက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မျပဳခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေမကာင္းဘူး။ ဘာျဖစ္လဲ၊ အခုဘ၀ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြ ဆင့္ကာဆင့္ကာျပဳေနရင္ ေနာဘင္၀ ေကာင္းမွာပဲ။

စိတ္ေနစိတ္ထားဘက္က လွည့္ေတြးမယ္ဆုိရလင္ည္း ေရွးဘ၀က စိတ္ထားေကာင္းခဲ့လို႕အခုဘ၀ ေကာင္းေနတယ္၊ အခုဘ၀ စိတ္ထားေကာင္းရင္ ေနာဘင္၀လည္း ဆက္ေကာင္းဦးမွာပဲ။

ေရွးဘ၀က စိတ္ထားေမကာင္းခဲ့လို႕အခုဘ၀ ေမကာင္းျဖစ္ေနတယ္။ အခုဘ၀ စိတ္ထားေမကာင္းရင္ ေနာဘင္၀လည္း ေမကာင္းဦးမွာပဲ။

ေရွးဘ၀က စိတ္ထားေကာင္းခဲ့လို႕ အခုဘ၀ စိတ္ထားေကာင္းေနတယ္၊ အခုဘ၀ စိတ္ထား ေမကာင္းရင္ ေနာဘင္၀ ေမကာင္းဘဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။

ေရွးဘ၀က စိတ္ထားေမကာင္းခဲ့လို႕ အခုဘ၀ ေမကာင္းျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လဲ အခုဘ၀ စိတ္ထားေကာင္းေအာင္ေနလို္ရကင္ ေနာဘင္၀ ေကာင္းမွာပဲ။

ေအတြးေလးခ်က္က စက္လွည့္ၿပီး ဆင့္ပြားထြက္လာပါတယ္။ လူဆုိတာ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊ ကိုယ့္ကံနဲ႕ကိုယ္ပါ။ ကံခ်င္းသြားယွဥ္လို႕ မရပါဘူး။

ဥပမာ - ဌာနတစ္ခု၊ ႐ံုးတစ္ခု၊ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ ကိုယ့္ထက္သာေနတဲ့လူဆိုတာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္သာ မနာလိုဆိုတဲ့အတုိင္း မနာလိုတတ္တဲ့ ဣႆာမစ ၦရိယ စိတ္ေတြလည္း ၀လင္ာပါတယ္။ ဒီလို၀လင္ာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲ့ဒီလူအတြက္ အမွားႀကီး မွားေတာ့တာပါပဲ။

၀လင္ာတဲ့ မနာလိုစိတ္ဟာ ေမကာင္းတဲ့စိတ္ပါ။ ေမကာင္းတဲ့စိတ္က ေမကာင္းက်ိဳးကိုပဲ ဧကန္ ေပးတတ္ပါတယ္။ အလိုလိုကမွ ေရွးက ေမကာင္းခဲ့လို႕ ဌာနမွာ သူမ်ားေအာက္ နိမ့္ေနရတဲ့အထဲမေကာင္းတဲ့စိတ္ ထပ္ျဖ္ရစင္ ျမင့္ဖို႕ေေနနသာ သာ လ္ရကွိေအနအထားထက္ ထပ္နိမ့္ဖို႕ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။ ေမကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေလ ေအာင္ျမမင္ႈနဲ႕တ္ရစက္ေ၀းေလ၊ေမကာ င္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ေလ ေအာင္ျမမင္ႈနဲ႕ တ္ရစက္ေ၀းေလနဲ႕ ေ၀းသထက္ေ၀း နစ္သထက္နစ္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ သူတစ္ပါးရဲ႕ကံကို ကိုယ္က အားက်ရမွာပါ။ မနာလိုရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မနာလိုတဲ့စိတ္ ျဖစ္ေနတာကကို ကိုယ့္ရဲ႕ေအတြးအေခၚ မွားေနတာပါပဲ။

ကိုယ့္ထက္သာတဲ့လူနဲ႕ ေတြ႕တဲ့အခါ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႕ သိပ္ေအရးႀကီးပါတယ္။ ႏွလံုးသြင္းမွားရင္ နစ္သထက္ နစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖုိ႕ေကတာ့ သိပ္ၿပီး မခက္လွပါဘူး။ အထက္က လကၤာေလးကို ျပန္အာ႐ံုျပဳလုိက္႐ံုပါပဲ။

" ေၾသာ္ ... သူက ေရွးေကကာင္းခဲ့လို႕ အခုေကာင္းေနတာ၊ ငါက ေရွးကေမကာင္းခဲ့လို႕အခုေမကာင္းေနရတာ၊ သူ႕လိုေကာင္းေအာင္ အခုဘ၀မွာေတာ့ ေကာင္းေအာပင္ဲ ေနမယ္ " လုိ႕ ႏွလံုးသြင္း ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ဆင့္ကာ ဆင့္ကာ၊ ဆက္တုိက္ ဆက္တုိက္ ျပဳေနဖို႕ပါပဲ။

ကုသိုလ္ဆိုလို႕ ေက်ာင္းႀကီးေတြ ေဆာက္လွဴမွ၊ ရွတင္စ္ေထာရင္ွင္တ္ရစာေတြ ျပဳေပးမွကုသိုလ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မနက္အိ္ရပာထတာနဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ေလးပြား၊ ေမတၱာေလးပြား၊ ၀ိပႆနာေလး ပြားေနလို္ရကလင္ည္း ပုိက္ဆံမကုန္ဘဲ ကုသိုလ္ျဖစ္ေနတာပါ။

ေနာက္ ငါးပါးသီလ ကို ေန႕စဥ္ အထူးေစာင့္ထိန္းၿပီး ရွ္ရစက္၊ ဆယ့္ငါးရက္ ဥပုသ္ေန႕ေတြမွာလည္း ရွစ္ပါးသီလ၊ ကိုးပါးသီေလတြကို ၀တ္တစ္ခုလို ေစာင့္ထိန္းသြားမယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ထားေလးကို လည္း ျမင့္ျမတ္သထက္ ျမင့္ျမတ္ေအာင္ တည္ေဆာက္သြားမယ္ဆုိရင္ မၾကာခင္ အခ်ိန္အတြင္း ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတါ ေရာက္လာမွာပါ။

စာမွာလည္း ဣဇၥ်တိဘိကၡေ၀ သီလ၀ေတာ ေေစတာပဏိဓိ ၀ိသုဒၶတၱာတဲ့။ အဓိပၸာယ္က ေတာ့ သီလကို အထူးေစာင့္ထိန္း မယ္၊စိတ္ထားလည္း ျမင့္ျမတ္ေအာင္ေနမယ္ဆုိရင္ စိတ္ေတာင့္တတုိင္း အကုန္ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။

ေနာက္တစ္ခု သတိရတာေျပာရရင္၊ စာထဲမွာ အဆင့္ေလးဆင့္ ျပထားပါတယ္။

ပထမအဆင့္က ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္ တရားနာပါ၊ စာဖတ္ပါတဲ့။

ဒုတိယအဆင့္ကဖတ္ထားတဲ့တရားထဲစာထဲ ကက်က္သင့္က်က္ထိုက္တာ၊ ေဆာသင္င့္ ေဆာထင္ိုက္တာကို က်က္ထား၊ ေဆာထင္ား ပါတဲ့။

တတိယအဆင့္က က်က္ထား ေဆာထင္ားတာေတြကို ျပန္အာ႐ံုျပဳၿပီး ၾကံစည္စဥ္းစားပါတဲ့။

စတုတၳအဆင့္က ႀကံစည္စဥ္းစား႐ံုနဲ႕တင္ ရပ္မထားဘဲ လက္ေတြ႕ အသံုးခ်ၾကည့္ရမယ္တဲ့။

အဲဒီအဆင့္ေလးဆင့္ကို စာသံ ေပသံေလးနဲ႕ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗဟုသုတျဖစ္ေအာင္တရားနာတာ၊ စာဖတ္တာဟာ သုတမယဥာဏ္ ျဖစ္သြားတာပါ။

နာထား ဖတ္ထားတဲ့အထဲက ကိုယ့္အတြက္ အသံုးတည့္ရာကို က်က္ထား ေဆာထင္ားလုိက္တာဟာ ဓာရဏာမယဥာဏ္ ျဖစ္သြားတာပါ။

က်က္ထား ေဆာထင္ားတာကို ျပန္အာ႐ံုျပဳၿပီး ႀကံစည္စဥ္းစားတာဟာ စိႏာၱမယဥာဏ္ ျဖစ္သြားတာပါ။

ႀကံစည္ စဥ္းစား႐ံုနဲ႕တင္ ရပ္မထားဘဲ လက္ေတြ႕ အသံုးခ်ၾကည့္လိုက္တာဟာ ဘာ၀နာမယဥာဏ္ ျဖစ္သြားတာပါ။

တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ သုတမယဥာဏ္ေလာက္နဲ႕ ရပ္ထားၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဓာရဏာမယဥာဏ္ေလာက္နဲ႕ ရပ္ထားလုိက္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့စိႏာၱမယဥာဏ္ေလာက္နဲ႕ ရပ္ထား လိုက္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ဘာ၀နာမယဥာဏ္ ျဖစ္ေအာထင္ိ လက္ေတြ႕ အသံုးခ် လုိက္ၾကပါတယ္။

စာေတြ ဖတ္ပါရဲ႕၊ တရားေတြ နာပါရဲ႕၊ ေဆာထင္ား က်က္ထားပါရဲ႕၊ ႀကံစည္စဥ္းစားပါရဲ႕၊ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕က်င့္သံု းမႈမရွိရင္ေတာ့ ပန္းတုိင္ ေမရာက္ေသးပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အလိုက်လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။ လက္ေတြ႕က်င့္သံုးတဲ့ေနရာမွာ အစစအရာရာအားလံုးကို အကုန္လုိက္ၿပီး က်င့္သံုး ေနဖို႕ဆိုတာေတာ့ မလြယ္လွပါဘူး။ ကိုယ္နဲ႕ အသံုးအတည့္ဆံုးကို အဓိက က်င့္သံုးသြားဖို႕ပါ။

လူဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းနဲ႕ ရပ္တည္လို႕မရတာဆ ုိေတာ့ ပတ္၀န္းက်ဆင္ုိတာ ေတာ့ ေသတဲ့အထိ ရွိေနမွာပါ။ ပတ္၀န္းက်ရင္ွိေနတဲ့အတြက္ ပတ္၀န္းက်ကင္ိုအမွီျပဳၿပီးခံစား ခ်က္မ်ိဳးစံုေတာ့၀လင္ာေနမွာပါပဲ။ ေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္၀လင္ာရင္ ျပႆနာမရွိေပမယ့္ ေမကာင္းတဲ့ ခံစားခ်က္ ၀လင္ာရင္ ေတာ့ ေမကာင္းက်ိဳးကလည္း ၿငိမ္ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿမီးဆြဲၿပီး လိုက္လာမွာပါ။

ပတ္၀န္းက်ကင္ို အမွီျပဳၿပီး ခံစားခ်က္၀လင္ာရင္ ႏွလံုးသြင္းမွန္ဖို႕ သိပ္ေအရးႀကီးပါတယ္။ ႏွလံုးသြင္းမွားသြားရင္ ဒီပစၥဳပၸန္ဘ၀တင္ မကဘဲ ေနာသင္ံသရာအထိ အက်ိဳးယုတ္မႈေတြ လိုက္သြားတတ္ပါ တယ္။ လိုက္သြားတဲ့ သာဓေကတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါ။

လူဆိုတာ သူ႕ကံနဲ႕သူ၊ ကိုယ့္ကံနဲ႕ကိုယ္ပါ။ ကိုယ္က ပညာေအတြ႕အႀကံဳ သူ႕ထက္သာခ်သင္ာမယ္။ ကံက်ေတာ့ သူ႕ထက္သာခ်မင္ွ သာမွာပါ။ ဒီကံရဲ႕ သဘာ၀ကို ကိုယ္က ေကာင္းေကာင္းလက္ခံ ႏုိရင္ပါ့မယ္။ လက္ခံၿပီး သူ႕ရဲ႕ကံကို အျပစ္မတမင္ိေစဘဲ ကိုယ့္ရဲ႕ကံကိုပဲ အျပစ္တင္ၿပီး "ငါအတိတ္ဘ၀က ေကာင္းမႈကံနည္းခဲ့လို႕အခုဘ၀ေမကာ င္းတာပဲ။ ဒီဘ၀မွာေတာ့ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြဆင့္ကာဆင့္ကာ ျပဳေနမွပဲ"ဆိုၿပီးကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳျပဳေပးဖို႕ပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ဌာနတစ္ခုမွာ ကိုယ့္ထက္သာတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ႀကံဳၿပီး မနာလိုတဲ့စိတ္ ၀ခင္ဲ့ရင္ေတာ့ ေအာက္ပါ လကၤာေလးကို တိုးတိုးေလးသာ ရြတ္ၾကည့္လိုက္ပ ါေတာ့။

ေရွးေကကာင္းလို႕ ခုေကာင္းပါသည္ ၊ ခုေကာင္းရင္ ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္ ။ ေရွးကေမကာင္းလို႕ ခုေမကာင္းပါသည္ ၊ ခုေမကာင္းရင္ ေနာေမင္ကာင္းပါလိမ့္မည္ ။

က်မ္းကိုး - သဗၺမဂၤလဓမၼေဒသနာ ။


Posted via BlogPost