မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဒုကၡသစၥာ၏ ပီဠန႒အနက္
****************************** ****************** ဒုကၡသစၥာတစ္ခုတည္းမွ အႏုေဗာဓဉာဏ္နဲ႔ ပဋိေဝဓဉာဏ္ ၂-ပါးရွိတယ္။ ဒုကၡသစၥာကို ဒီဉာဏ္ ၂-ပါးႏွင့္ ၾကည့္ရမယ္၊'အႏုေဗာဓဉာဏ္'ဆိုတာ ဆရာသမားေဟာတာကို အစဥ္ေလွ်ာက္ၿပီးမွတ္လို႔ၾကည့္လို႔ျဖစ္လာ တာ၊ တရားနာလို႔ စာအုပ္ၾကည့္လို႔ ရလာတဲ့ဉာဏ္ေပါ့၊ "ပဋိေဝဓဉာဏ္"ဆိုတာကကိုယ္တိုကင္ိုယ္က် ထိုး တြင္းေဝဖန္ၿပီး ခႏၶာထဲမွ မဂ္ဉာဏ္ႏွင့္ေေသသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လို႔ ဒုကၡသစၥာအစစ္ကိုတကယ္ျမတင္ဲ့ဉာဏ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္၊ ဒါျဖင့္ တရားနာလို႔ စာၾကည့္လို႔ ကိစၥမၿပီးေသးဘူး၊ ဝိပႆနာပြား ဉာဏ္ပြားတတ္႐ုံႏွင့္ ကိစၥမၿပီး ေသးဘူး၊ ဒုကၡသစၥာကို တကယ့္ကို ဒုကၡသစၥာလို႔ ပိုင္းျခားၿပီးသ ိတဲ့ ပဋိေဝဓဉာဏ္ေရာက္မွ ကိစၥၿပီးမယ္လို႔ မွတ္ပါ။ ခႏၶာ ၅-ပါး၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးရွိတယ္၊ ဒီခႏၶာ ၅-ပါး ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးဟာ ျဖစ္ပ်က္မို႔ ဒုကၡသစၥာပဲလို႔ ဆရာ သမားေကဟာျပတာကို မွတ္ထားတာက"အႏုေဗာဓဉာဏ္"ႏွင့္ သိထားတာ၊ ႐ုပ္နာမ္ ၂-ပါးလံုး ျဖစ္ပ်က္မို႔ ဒုကၡသစၥာ၊ ျဖစ္ဒုကၡ၊ ပ်က္ဒုကၡမို႔ ဒုကၡသစၥာလုိ႔သိရင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ေနၿပီ၊ ျဖစ္ပ်က္သာသိၿပီး ဒုကၡ သစၥာလို႔ တကယ္မသိေသးေတာ့ ဒါ အႏုေဗာဓဉာဏ္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဝိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္ ႐ႈဖန္မ်ားလို႔ ဒုကၡသစၥာကို ပီဠေန႒ာႏွင့္ သိလာမွ ပဋိေဝဓဉာဏ္ျဖစ္တာ၊ ဒုကၡသစၥာကို ပီဠေန႒ာ-သတၱဝါကိုညႇာတာမ ဖက္ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ေသဘာရွိတယ္လို႔ တကယ္သိလာမွ ပဋိေဝဓဉာဏ္ျဖစ္တာ။ "အခု ႐ုပ္နာမ္က ႏွိပ္စက္ပံုကို ပဋိေဝဓဉာဏ္ႏွင့္ သိပံုကိုရွင္းျပ မယ္" ေအမတစ္ေယာက္က ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ဆိုတဲ့ အျမြာပူးေကလးေမြ းတယ္၊႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ကပဋိေသႏၶေနတည္းက အမိ ဝမ္းေခါင္းထဲမွာ အတူတူေနခဲ့တာကိုး၊ ခဗင္်ားတို႔ခႏၶာကိုယ္ဟာ ခႏၶာ ၅-ပါးပဲရွိတယ္၊ ခႏၶာ ၅-ပါးကိုခ်ံဳလိုက္ ေတာ့ ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ဓမၼႏွင့္ နာမ္ဓမၼပဲရွိတယ္၊ နာမ္တရားေကျခက်ိဳးလက္က်ိဳးႏွင့္ သည္းေျခပ်က္ ဝမ္းတြင္း႐ူးျဖစ္တယ္၊ ႐ုပ္တရားဟာ ေျခလက္ေတြ သန္မာေပမယ့္ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းမရတဲ့အျပင္ သူ ငယ္နာဝမ္းပ်က္ပါလာေသးတယ္၊ ဒီ႐ုပ္နာမ္ဆိုတဲ့ သူတို႔ ၂-ဦးက သူတို႔ကိန္းရာ သတၱဝါကိုခ်စ္ခင္ၿပီးထိန္း ေက်ာင္းေနတဲ့သတၱဝါကို အၿမဲႏွိပ္စက္ေတာ့မယ္၊ သူတို႔ကို ငါ့ကို ငါ့ဟာ ငါ့ဥစၥာလို႔ ႏွစ္သက္ခမင္င္ၾကနင္ာ တဲ့ ေအမလုပ္သူကို အၿမဲႏွိပ္စက္ေတာ့မယ္။(နာမ္..အက် ိဳး..အ႐ူး၊) နာမ္တရားက ႐ုပ္မပါဘဲသြားလိုရာကို မသြားႏိုင္ေတာ့ ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးေပါ့၊ က်ိဳးရတဲ့အထဲ သည္းေျခပ်က္ေရာဂါကပါလာေသးတယ္၊ သည္းေျခ ပ်က္ဆိုတာ ႐ူးတာ၊ ဝမ္းတြင္း႐ူးကိုေခၚတယ္၊ သူက ႐ုပ္နာမ္ အနိစၥေတြကိုပဲေယာက်္ားမိန္းမထင္လိုထင္၊ သားရယ္သမီးရယ္ေျမးရယ္ထလင္ိုထင္၊ ဒီလိုထင္ေေနတာ့ သူထတင္ဲ့အတိုင္းလိုက္လု္ရပတာ၊ သူ႔ထိန္း ေက်ာင္းရတာ မလြယ္ဘူး၊ သူ႔အလိုလို္ရကတာ အားကိုမအားႏိုင္ဘူး၊ သူက ေျခလက္ကလဲက်ိဳး၊ အ႐ူးထ တာကလဲ ခဏခဏ၊ သူအ႐ူးထတာနဲ႔ သားပူသမီးပူ ေဆြပူ မ်ိဳးပူေတြနဲ႔ မအားႏိုင္ၾကဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သူက ေျခက်ိဳးလက္က်ိဳးနဲ႔ ဟိုဟိုဒီဒီ မသြားႏိုင္ေတာ့၊ ေအမကပိုခ်စ္သကိုဗ်၊ ပိုခ်စ္ေတာ့"သကၠာယဒိ႒ိက"သူ႔အ ေပၚမွာပိုစြဲတယ္၊ သူကသည္းေျခ႐ူး ဝမ္းတြင္း႐ူး (ဝိပၸလႅာသ) ဆိုေတာ့ အခ်ိဳေပးလဲ ခါးတယ္ေျပာခ်င္ေျပာ အခ်ဥ္ေကၽြးလဲ ဖန္တယ္ေျပာခ်င္ေျပာ၊ သူက ကိန္းရာေအေမပးတာနဲ႔ ေတာ္ၿပီတန္ၿပီလို႔မလာဘူး၊ ေျခက်ိဳး လက္က်ိဳး ဘယ္မွမသြားႏိုင္ေတာ့ သူ႔ျပဳစုေနရတာနဲ႔ အားကိုမအားႏိုင္ဘူး။ သူကဝမ္းတြင္း႐ူးဆုိေတာ့ မ်က္လံုးေပါက္တစ္ခုတည္းေကတာ္ၿပီ တန္ၿပီလို႔ကိုမရွိဘူး နားေပါက္တစ္ခုတည္း ေကတာ္ၿပီ တန္ၿပီလုိ႔ကိုမရွိဘူး၊ ေရဒီယို အၿမဲဖြင့္ေပးရတယ္၊ ဒါနားေပါက္ကို အခြန္ဆက္ေနရတာေတြ၊ အခ်ိဳ ေကၽြးလဲ ဝမ္းတြင္း႐ူးက ခ်ိဳလြန္းတယ္ဆိုၿပီး မစားျပန္ေတာ့ အခ်ိဳေလွ်ာ့ခ်က္ရ ေကၽြးရတာနဲ႔ ဝမ္းတြင္း႐ူးကို ခ်စ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္အားေသးရဲ႕လား၊ ဝမ္းတြင္း႐ူး ႏွိပ္စက္တာအကုန္ ခံရတယ္မဟုတ္လား၊ သူေကတာသင္ြားခ်င္ ေျမာက္သြားခ်နင္ဲ႔ သူသြားခ်ရင္ာကို ပို႔ႏိုရင္ဲ႕လား၊ သူသြားခ်ရင္ာလိုက္ပုိ႔ေရတာ့လဲေႏွးတယ္ေျပာလုိ႔ ကား ဝယ္ေပးရတယ္၊ တစ္ခါေတလကိစၥႀကီးတယ္ဆိုလို႔ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ သြားရတယ္၊ သည္းေျခပ်က္ ဝမ္းတြင္း႐ူး ႀကိဳက္တာလဲအကုန္ဝယ္ေပးရတယ္၊ အစားဘက္က အဝတ္ဘက္က ႀကိဳက္တာဝယ္ေပးရတယ္၊ ဝယ္ေပး လုိ႔ႀကိဳ္ရကင္းမတၱနဲ႔ သည္းေျခကထလာလို႔၊ ဒါႀကီးက ေခတ္ေနာက္က်သြားၿပီး မဝတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခ်ဆင္ို တာ၊ ကားဝယ္ေပးျပန္လဲ ဒီကားမစီးခ်ဘင္ူး၊ ေနာက္ဆံုးေပၚကား မွ စီးခ်တင္ယ္တဲ့၊ နာမ္တရား သည္းေျခ႐ူး ကဘယ္ေလာက္ႏွိပ္စက္သတံုး၊ သူ႔ကိုခတင္ဲ့မိဘေကတာ့ ေန႔လဲမအားရ ညလဲမအားရ၊ ရွာဟဲ့..ေဖြဟဲ့..လုပ္ ဟဲ့..ကိုဟင္ဲ့..ျပဳစုဟဲ့နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ လက္နဲ႔ကို မျပ္ရတဘူး၊ ေအမာဆို႔ၿပီးမွအိပ္ခ်လို္ရကတာပဲ။ သူ႔ခ်စ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ ေအာင့္အည္းသည္းခံၿပီး လုပ္ေေပတာ့၊ သူေကတာ့ဘယ္ေတာ့မွ အလိုျပည့္တယ္မရွိ ဘူး၊ သူေကတာ့ အဖိုးႀကီးအဖြားႀကီးျဖစ္ေတာ့လဲ ခ်မ္းသာေမပးဘူး၊ အဖိုးႀကီးခိုင္းအဖြားႀကီးခုိင္း ခိုင္းမွာပဲ၊ ေတာင္းေဝွးေထာက္ၿပီး..နင့္ေျမးအိမ္သြားပါလား၊ နသင္ြားႏိုတင္ုန ္းသြားရတာဆိုၿပီး ခုိင္းတယ္၊ သည္းေျခ ပ်က္သားကို ေမြးမိတဲ့အတြက္ ခဗင္်ားတို႔ခုအထိ မအားတာ ပီဠန႒တဲ့၊ သူေကတာ့ကိန္းရာသတၱဝါကို ညႇာ တာမဖက္၊ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တယ္၊ ေသတဲ့အထိ သူကႏွိပ္စက္တတ္တယ္၊ ဗိုင္းဗိုင္းလဲေသလဲ သူေကတာ့ အႏွိပ္စေက္မလွ်ာ့ဘူး၊ ေသလမ္းလဲ သူကပို႔မွာပဲ၊ မိုးရြာထဲသြားကြ၊ မိုးရြာတာမ်ား ေအရးလုေပ္မနနဲ႔၊ ေနပူလဲ ခိုင္းတာပဲ၊ သူခိုးဓားျေပတြ ထူတဲ့ေနရာလဲ သြားခုိင္း၊ ျမစ္ထဲပလင္ယ္ထဲ လိႈင္းေတြ..ဝဲေတြရွိလဲ ခုိင္းတာပဲ။ ခဗင္်ားတို႔ဟာဒီ႐ုပ္နာမ္ကုိေမြးထုတ္တဲ့ ေအမေအေဖတြပဲ၊ နာမ္႐ုပ္ခတင္ဲ့လူဆိုေတာ့ ဒီသည္းေျခ႐ူးအက်ိဳး ႏွိပ္စက္သမွ်ကိုခံၾေကေပတာ့၊ နာမ္ဓမၼအ႐ူးေကတာ့ အခ်ိ္ရနွိေသရြ႕ ခိုင္းေနတာပဲ၊ သူေကရတိုက္ပါအံုး၊ ႏို႔ တိုက္ပါအံုး၊ ေရတိုက္ေတာ့လဲေရေနာက္ႀကီးမတိုက္ပါနဲ႔ ရၾကည္မွတိုက္ပါတဲ့၊ တစ္ခါေတေလရထဲအဖတ္ပါ ထည့္ယူခဲ့၊ ဖာလူဒါတို႔ေပါ့၊ ေရခ်ည္းေမသာက္ခ်ဘင္ူး၊ အဖတ္ပါမွတဲ့၊ သည္းေျခ႐ူးက ေတာင္းတာ၊ အဲဒီ ေတာ့ အားေသးရဲ႕လား၊ ဥတုသံုးလီအလိုက္ သူ႔ကိုအခြန္ဆက္ေ ပးရတယ္၊ ေႏြအခြန္ဆ္ရက၊ မိုးအခြန္ဆက္ ရ၊ ေဆာင္းအခြန္ဆ္ရကနဲ႔၊ လမ္းသြားရမင္်ား ဇီဇာေၾကာလင္ိုက္ တာလဲေမျပာပါနဲ႔၊ ေရတိုက္ျပန္ေတာ့လဲ အုိ.. ဒီေျမခႊက္ႀကီးနဲ႔ ေမသာက္ခ်ဘင္ူး၊ ဖန္ခြက္နဲ႔မွေသာ က္ခ်တင္ယ္ေျပာေသး၊ အိမ္မွာလဲသံုးေနက်ပန္းကန္ေတြ ေတာဟင္ိုပန္းကန္နဲ႔မွ၊ သည္ပန္းကန္နဲ႔မွတဲ့၊ ႐ႈပ္ေနတာပဲ၊ သံုးေနက် ပန္းကန္ေတြ အဝတ္ေတြေတာင္ သည္းေျခ႐ူးထလာေတာ့ ဒါႀကီးက ေခတ္ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ေခတ္ဆန္ဆန္မွ ဝတ္ခ်တင္ာဆိုေတာ့ အိမ္မွာ အဝတ္ေတြတစ္ပံုႀကီးရွိေနတဲ့အထဲက အသစ္ခ်ပ္ခၽြတ္ဝတ ္ေပးတယ္၊ မိန္းေမတြပိုဆိုးေသး၊ သည္းေျခ႐ူးအ လိုကိုအလိုက္ဆံုးပဲ၊ အဝတ္အထည္ အယ္ေလာက္မ်ားမ်ာ းသူ႔ေလာဘကမလံုးေလာက္၊ အရဟင္ာ မႀကိဳက္ ဘူး၊ ေနာက္ဟာဝယ္ေပးအံုးလို႔ သည္းေျခ႐ူးေကတင္ းတိုင္းဝယ္ေပးရတာပဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဝယ္ေပးေပး သည္းေျခ႐ူးေကတာၿပီ..တန္ၿပီလို႔ မလာဘူး။ ဒီလိုပီဠေန႒ာ..အၿမဲႏွိပ္စက္တာကိုသိရင္၊ ပီဠန႒တစ္လံုးေသဘ ာက်ရင္ ခဗင္်ားတုိ႔ကိစၥၿပီးပါတယ္၊ ပီဠန႒ ႏွိပ္စက္တာကို အလိုအတိုင္းလိုက္ၿပီးျပဳစုေနရင္ေတာ့ မၿပီးဘူး၊ ခဗင္်ားတုိ႔က သည္းေျခ႐ူး အႀကိဳက္အတိုင္း ခိုုင္းေသလာက္ အကုန္ေပးႏိုတင္ယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ပီသလို႔ပဲ၊ ေမြးတဲ့သားေကလးက အက်ိဳးေကလး အ႐ူး ေကလးဆိုေတာ့ ခဗင္်ားတုိ႔ကပုိခ်စ္ေပါ့ဗ်ာ၊ သူ႔ကိုထိန္းေက်ာ င္းရတာေန႔ေရာညပါအားတယ္လို႔မရွိဘူး၊ အ လုပ္ေတြဟူသမွ်သည္ သည္းေျခ႐ူးေၾကာင့္ လုပ္ေနရတာခ်ည္းမ ွတ္၊ စာေရးႀကီးပဲ လုပ္လုပ္၊ တရားသူႀကီးပဲ လုပ္လုပ္၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ လု္ရပတာဟူေသရြ႕သ ည္းေျခ႐ူးေၾကာင့္လု္ရပတာခ်ည္းပဲ၊ ခဗင္်ားတို႔သည္းေျခ ႐ူးသလို ျဖည့္ေနရတာဟာ သူႏွိပ္စက္တာကိုမသိလို႔ဘဲ၊ မသိလုိ႔သားဝတ္ သမီးဝတ္ လဝင္တ္၊ မယားဝတ္ ေတြ ျပဳႏိုင္ၾကတာေပါ့၊ တခ်ိဳ႕မ်ားမျပဳစုရမွာ စုိးလုိ႔ေတာင္ သူမ်ားသားသမီးေတြကို လုိ္ရကွာၿပီးေမြးစားခ်င္ ၾေကသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္ဆိုတာ အ႐ူးလုိ႔ေျပာတာ။ ေမြးတဲ့ေအမးကလဲ သားက်ိဳး သား႐ူးဆိုေတာ့ မစြန္႔ႏုိဘင္ူး၊ မစြန္႔ရက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ မစြန္႔ရက္တဲ့အျပင္ ပိုေတာခင္်စ္လိုက္ေသး၊ အခ်စ္ဆံုးေလးေပါ့ဗ်ာဒီေတာ့ ဒုကၡသစၥာကိုပလင္ွ်င္ သမုဒယသစၥာကအၿမဲခ်စ္ေေနတာ့ နိေရာဓသစၥာနဲ႔ မဂၢသစၥာဟာဘယ္မွာေပၚႏိုပင္ါ့မ လဲ၊ သူကအၿမဲမျပတ္ ဒုကၡေပးေေနပမယ့္ သမုဒယရဲ႕ အျပစ္မျမတင္ဲ့အျပင္ ပို၍ပခင္်စ္ခင္ေေနတာ့၊ ပီဠန႒ အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတဲ့ ဒုကၡသစၥာ ကြယ္ေနၿပီေပါ့၊ ဒုကၡသစၥာ၏ ပီဠန႒ ေသဘာကိုသိမွ ဒုကၡသစၥာကို ပဋိေဝဓ ဉာဏ္နဲ႔ တကယ့္ကိုသိမွ"ဝိပၸလႅသ"ဆိုတဲ့ အ႐ူးေကပ်ာက္မွာ၊ ဒီေတာ့သည္းေျခ႐ူးက မဂ္ေရစတင္ိုက္မွ ေပ်ာက္မယ္၊ မဂ္ေရစမင္တိုက္ႏိုရင္င္ ေမပ်ာက္ဘူး၊ မဂ္ေရစဟင္ာ သည္းေျခ႐ူး ေပ်ာက္တဲ့ေဆးပဲ၊ မဂ္မွတစ္ ပါး သည္းေျခ႐ူး ဝမ္းတြင္း႐ူးေပ်ာက္တဲ့ေဆးမရွိဘူး၊ မဂ္ကမွ ဝိပၸလႅသပယ္ႏိုင္တာ၊ ဒီသည္းေျခ႐ူးကို ဝိပႆ နာဉာဏ္ေတြေကတာင္မပယ္ႏိုဘင္ူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားက မဂ္မေရသးသမွ် မဂ္မေရသးတဲ့ ပုထုဇဥ္ဟူသမွ် "ဥမၼတၱက"အ႐ူးခ်ည္းပဲလို႔ေဟာတာ။ "အ႐ူး..အကန္း..လူနာ"ရုပ္-နာမ္အျမြာပူးထဲက ေနာက္တစ္ေယာက္က ႐ုပ္တရားေပါ့၊ သူကမ်က္စိႏွစ္ကြင္း အလင္းမရတဲ့အကန္း၊ ၿပီးေတာ့ သူငယ္နာဝမ္းပ်က္ကပါေသး၊ ဒီေတာ့ ႐ုပ္တရားဟာ အကန္းလူမမာေပါ့၊ ဒီေတာ့ သူခိုင္းသမွ်အလိုက် ျပဳစု႐ုံပဲေပါ့၊ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးဟာ ဘယ္ေတာ့မွညီညြတ္တယ္မရွိဘူး၊ အၿမဲ ပ်က္ေနတာပဲ၊ ပထဝီဓာတ္ ပ်က္ေတာ့ ဝမ္းေလွ်ာတာေပါ့၊ ပထဝီဓာတ္ခုိင္ေနရင္ ဝမ္းခ်ဳပ္တာေပါ့၊ ႐ုပ္အ ကန္းေကလး ဆိုေတာ့သူ႔ခတင္ဲ့ ေအမကိုပဲခုိင္းမွာပဲ၊ ေအမ့တာဝန္ခ်ည္းပဲ၊ဗိုက္ထဲကဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး၊ ဝမ္းေလွ်ာေတာ့ ေအမကႀကံဳးရမွာပဲ၊ ေေရတာင္းလဲေပး၊ ထမင္းေတာင္းလဲေပး၊ အဝတ္ေတာင္းလဲေပး၊ ခ်မ္း တယ္ဆို အဝတ္ထူထူထုပ္ေပး၊ အိုက္လွခ်္ရညဲ႕ဆို အပါးထည္လဲေပးရ၊ ခတင္ဲ့ပုဂၢိဳလ္က သူခိုင္းတာကိုျခြင္း ခ်က္မရွိအကုန္လုိပ္ေပးရတယ္၊ သူ႔ဝမ္းပ်က္ေဝဒနာကလဲ ခဏခဏက်င္ႀကီးစြန္႔ေရသး၊ ခတင္ဲ့ပုဂၢဳိလ္ကႀကံဳး သာႀကံဳး၊ မညည္းနဲ႔ ေမြးမိတာကုိး။ ႐ုပ္တရားႀကီးကို ေတာ္ေတာ္ၾကာနဖူးစမ္းရ၊ ေျခဖ်ားစမ္းရ၊ လက္ဖ်ားစမ္း ေျခလက္ေကာင္းေပမယ့္ အကန္းျဖစ္ေေနတာ့ ဟုိဟာနဲ႔တိုက္မိ၊ သည္ဟာနဲ႔တိုက္မိ၊ ဒီေတာ့ေအမက ပတ္ တီးစီးေပးရတယ္၊ ခလုတ္မထိ ဆူးမၿငိပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းေပမယ္ သူကအကန္းဆိုေတာ့ တိုက္ခ်ရင္ာတိုုက္ လဲခ်ရင္ာလဲလိုက္တာပဲ၊ ႐ုပ္ဓမၼထံုးစံက ေဖာက္ျပန္ခ်သင္လ ိုေဖာက္ျပန္ေတာ့၊ သူခတင္ဲ့လူ သူခိုင္းသမွ်လုပ္ ေပးေေပရာ့၊ ႏိွပ္စက္တဲ့သားသြားေရာ့ကြာလို႔ ႏွထင္ုတ္ဖို႔ေကာ င္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မႏွထင္ုတ္ႏိုဘင္ူး၊ ပီဠန႒ ေသဘာမက်လုိ႔၊ ပီဠေန႒ာ ေသဘာမက်ရင္ျပဳစုၿမဲတုိင္း ႐ုိေေသေပတာ့၊ ဝတ္မပ်က္ၾေကစနဲ႔၊ သစၥာသိဆို တာ သည္က်ေအာသင္ိမွ အဖိုးတန္တာ။ ႐ုပ္-နာမ္..သစၥာအနက္ ၁၆-ခ်က္ထဲက ပီဠေန႒ာ..ညႇာတာမဖက္ အၿမဲႏွိပ္စက္တတ္တဲ့ တစ္နံပတ္ကို သ ေဘာက်ရင္ က်န္တာအကုေန္သဘာက်တယ္၊ အခုခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာေအကာင္းတစ္ခုမွ မပါဘူး၊ ရွိတာက ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ပဲရွိတယ္၊ ႐ုပ္ဓမၼက မ်က္စိကန္းတာရယ္၊ သူငယ္နာဝမ္းပ်က္တာရယ္၊ နာမ္ဓမၼေကတာ့ ေျခက်ိဳး လက္က်ိဳး ဝမ္းတြင္႐ူး၊ ခႏၶာႀကီးဟာ ဒီ ၂-ခုေပါင္းထားတာပဲ၊ ေပါင္းမိေတာ့ ခက္တာပဲ၊ အကုန္ျပဳစုေပးႏိုဖင္ို႔ မလြယ္ဘူး၊ ေမပါင္းခတင္ုန္းကတစ္ခုစီဆို ျပဳစုႏိုင္ဦးမယ္၊ အခုေတာ့ ဒီဘက္သည္းေျခ႐ူးအလိုလို္ရက၊ ဟို ဘက္သူငယ္နာဝမ္းပ်က္ သြားႀကံဳးလုိ္ရက၊ ႐ုပ္နာမ္အစု ခႏၶာႀကီးျဖ္ရစပါလို၏ဆိုေတာ့ ၂-ေယာက္ေမြးပါရ ေစလို႔ ဆုေတာင္းတာပဲ၊ အခုေတာ့ အက်ိဳးနဲ႔အကန္းဆံုမိၿပီး တစ္ေယာက္မွ ေအကာင္းမပါဘူး၊ ကို္ရယထား တဲ့ခႏၶာႀကီးေနာ္၊ က်ိဳးရကန္းရတဲ့အထဲ"သည္းေျခ႐ူးနဲ႔ ဝမ္းပ်က္"ကပါလိုက္ေသး၊ ဆုေတာင္းျပည့္ထားတဲ့ သား ၂-ေယာက္ကျဖင့္ တစ္ေယာက္မွေကာင္းက်ိဳးေမပး အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခဗင္်ားတို႔မွာ ေတာ့အသက္ႀကီးေတာင္ေနာတင္မေရသးဘူး၊ သည္းေျခပ်က္..ဝမ္းပ်က္..ဝမ္းတြင္း႐ူးကလည္းေသသည္ အထိ႐ူးမွာ၊ သူငယ္နာဝမ္းပ်က္ကလည္းေေသအာင္ ပ်က္မွာပဲ၊ ခဗင္်ားတို႔က ႏွိပ္စက္မွာခ်ည္း ဆုေတာင္းယူ တယ္၊ နိဗၺာန္မရမီစမ္ၾကား ဒီအက်ိဳးနဲ႔ဒီအကန္းနဲ႔ေတြ႔ရ..ႀက ံဳရ..ဆံုရပါလို၏..ဆိုေတာ့၊ ဒါ သစၥာမသိလုိ႔ ေတာင္းၾကတာ၊ ပီဠန႒-၏ ေၾကာက္စရာေကာင္းပံုကိုသိရင္ ေတာ္ၿပီ တန္ၿပီကြလို႔လာမွာပဲ။ အခုေတာ့ အက်ိဳးနဲ႔အကန္းကိုပဲ ခဗင္်ားတုိ႔ဆုေတ ာင္းယူၾကတယ္၊ ႐ုပ္နာမ္ဆိုတဲ့ အက်ိဳးနဲ႔အကန္း ေပါင္းမိ ေတာ့သြားခ်တင္ဲ့ေနရာသြားမွာပဲ၊ တစ္ေယာက္ကေအပၚကလ မ္းျပ တစ္ေယေက္ကအာက္ကသြား၊ ၃၁-ဘုံ မွာ အကုန္ေလွ်ာက္သြားမွာပဲ၊ အရမ္းသြားမွာပဲ၊ အရမ္းသြားေတာ့ ေအမျဖစ္သူက ႐ုပ္အလိုလို္ရက၊ နာမ္အ လိုလို္ရကနဲ႔ အပါယ္ေလးပါး ဒယ္အုိးထဲဆင္းလို္ရကတာပဲ၊ ဒိသားဆိုး ၂-ေယာက္ ႏွိပ္စက္တာမသိေတာ့၊ ၃၁-ဘုံအတြင္း ေအကာင္းအဆိုး မရြးနဲ႔ေတာ့၊ တို႔ေနရာခ်ည္းပဲ သာမွတ္ေေပတာ့၊ က်င္ႀကီးပံုလည္းတို႔ေနရာ ေရပုပ္ထဲလည္းတုိ႔ေနရာပဲ၊ ပုိးေလာက္ျဖ္ရစဦးမွာကိုး၊ အိ္ရပာထဲေရာ္ရကင္ ဟုိဟာစိတ္ကူး၊ ဒီဟာစိတ္ကူး၊ သားကူး..သမီးကူး..ေဆြကူး..မ်ိဳးကူးနဲ႔စံုလုိ႔ေပါ့၊ ဒီ စိတ္ကူးေတြဟာ ဘာတံုး၊ သည္းေျခ႐ူးေထနတာ၊ မနက္ မိုးလင္းေတာ့ ညအ႐ူးထထားတဲ့အတုိင္း ႏွစ္ယာက္ေပါင္းၿပီး ကားနဲ႔ဟိုသြားလိုက္ ဒီသြားလိုက္နဲ႔၊ ေျခလ်င္ ေျပးလိုက္နဲ႔၊ ခတင္ဲ့ေအမေကတာ့ေဘးကင္းမွကင္းပါ့မလားနဲ႔ စိုးရိမ္ေနရတာပဲ၊ သည္းေျခ႐ူးကလဲ မဟုတ္ တာမွႀကိဳက္တာ၊ စီးပြားရွာမယ္ဆိုဘယ္သြားရ သြားရ၊ ေသခ်င္ေသေပစ သူကႀကိဳက္တယ္၊ သစၥာတရား ေတြေဟာရင္ သူကမႀကိဳက္ဘူး၊ ႐ုပ္ကလဲသားဆိုး၊ နာမ္ကလဲသားဆိုး၊ ဒီေတာ့သားဆိုးေအမ ေတေပေပပါ့ သူတို႔က ေသသည္အထိ ႏွိပ္စက္မွာ၊ ဒီေတာ့ ေသသည္မထိသူ႔ဒဏ္ခံေပါ့၊ ဒုကၡခံေပါ့၊ ဆုေတာင္းခဲ့တာကိုး၊ ဒီေလာက္မညႇာမတာ အၿမဲႏွိပ္စက္ေေနသာေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼကျဖင့္ ဒုကၡသစၥာအစစ္ပါပဲ၊ ဝိပႆနာကု သိုလ္က ေက်းဇူးျပဳလိုက္တဲ့ မဂ္ကုသိုလ္က်မွ ႐ုပ္ေရာ နာမ္ေရာ ဒုကၡသစၥာေတြဆိုတာ ေသဘာက်တာ၊ ဆရာသမားေကာင္းက ေဟာတဲ့တရားေတြ မနာရေသရြ႕ ဒီ႐ုပ္နာမ္က ႏွိပ္စက္ေန ဒုကၡေပးေနတယ္လို႔မ ထဘင္ူး၊ မသိဘူး၊ ႏွိပ္စက္ေနမွန္းမသိလုိ႔ ခဗင္်ားတို႔ခင္ေနတာ လိုခ်င္ေနတာ၊ သိရမင္ခင္ေတာ့ဘူး၊ မလို ခ်င္ေတာဘူး၊ ႏွိပ္စက္မွန္းသိတာက မဂ္ဉာဏ္၊ ႏွိပ္စက္မွန္းသိလုိ႔ မလိုခ်ရင္င္ ယခကင္သူခင္ေနတဲ့ေအမ ျဖစ္တဲ့ တဏွာေကသသြားတယ္၊ ဒီ တဏွာေအေမသသြားတဲ ့အခါ၊ သားဆို ၂-ေယာက္လဲျပဳစုေပးမယ့္သူ မရွိေတာ့သူတို႔လဲ ေနာက္ဆံုးေသၾကေရတာ့မွာပဲ၊ ဒီေတာ့ ဒုကၡခ်ဳပ္ၿငိမ္းထာဝေရအးၿငိမ္းတဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာ ေရာက္သြားမွာပဲ။
ဤေကာင္းမႈကုသိုလ္ကံ ေစတနာေအပါင္းတို႔သည္ အားထုတ္ဆဲျဖစ္ေသာ ဝိပႆနာဉာဏ္မွ မဂ္ဉာဏ္သို႔ေက်းဇူးျပဳျခင္း ေအထာက္အပံ့ပစၥည္းအျဖစ္တ္ရညွိပါေစသတည္း
အရွဉင္ာဏဓဇ မိုးကုတ္ဝိပႆနာ မဂၤလာမဂၢရင္ိပ္သာ ပမင္သံေဝဇနိယဌာန
Posted via BlogPost
No comments:
Post a Comment