::: "ကန္ေတာ႔ဆြမ္းပါဘုရာ း ..ဟူသည္မွာ":

::: "ကန္ေတာ႔ဆြမ္းပါဘုရာ း ..ဟူသည္မွာ":::

မန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ပုဂံေခတ္သာသနာေတာ္မွ စတင္ခဲ႔သည္မွစ၍ ယေန႔မ်က္ေမွာက္ေခတ္အထိ နံနက္ခင္း "ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"ကို အလႊာအသီးသီးတို႔က လွဴဒါန္းခြင့္ရရွိေနၾကသည္ျဖစ္၍ နံနက္ခင္း၏က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္းတို႔ကို ကမာၻတြင္ အတုမရွိ ေတြ႕ျမင္ေနရဆဲျဖစ္သည္။က်က္သေရမဂၤလာ ရွိေပစြ။

"ဗုဒၶဘာသာ၀င္၊ျမန္မာ"တို႔သည္"သက္ရွည္၊ဆင္းလွ၊ခ်မ္းသာရ၊ဗလ ဉာဏ္ပညာ"တည္းဟူေသာ အက်ိဳးတရား(၅)ပါးကို မေတာင့္မတ၊မေၾကာင့္မၾကရဘဲ "တစ္ဇြန္းတစ္ေယာက္မ""ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"ေလာင္းလွဴ၍ ေန႔စဥ္ကုသိုလ္ယူေနၾကသည္မွာ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္ ကံထူးၾကပါေပစြာ့တကား။

ပိ႑ပါတ္ ဆြမ္း

"ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"ဆိုသည့္ေ၀ါဟာရစကားမွာ သာသနာေတာ္ႏွင့္သာသက္ဆိုင္သည့္အသံုးအႏံႈးစကားျဖစ္ပါ၏။ လူတို႔ေခၚေ၀ၚသံုးစြဲေနၾကေသာ"ထမင္း"၏အမည္ျဖစ္ပါ၏။ "ပိ႑=အခဲလိုက္၊ အစုလိုက္၊ ပါတ=က်လာေသာ"(သပိတ္ထဲသို႔ ေလာင္းခ်ေသာ ထမင္း၊ဟင္း၊မုန္႕ စသည္တို႔ကို)ပါဠိဘာ သာျဖင့္"ပိ႑ပါတ"ဟုေခၚ၏။

"ဆြမ္း"ဟူေသာေ၀ါဟာရမွာလည္း အရပ္ထဲတြင္မသံုးႏႈန္းပါ။ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္သာသက္ဆိုင္သည့္ျမန္မာ့ေ၀ါဟာရ ျဖစ္ပါ၏။"ျမန္မာစာအဘိဓါန္တြင္"ရဟန္းသံဃာတို႔အား ကပ္လွဴေသာ စားဖြယ္၊ ေသာက္ဖြယ္"ဟူ၍ဖြင့္ဆိုသည္။

"မံုရြာၿမိဳ႕အေရွ႕လယ္တီေက်ာင္းတိ ုက္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၊ အဂၢမဟာပ႑ိတဘဒၵႏၱကု႑လ"ျပဳစုေတာ္မူသည့္"မဟာသုတဒီပနီ"က်မ္းတြင္"ဆ မ္း"ေ၀ါဟာရ အေျခအျမစ္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ရွင္းလင္းဖြင့္ဆိုေတာ္မူရာတြင္-

"လက္တစ္ဖက္၊တစ္ဇြန္းစား အရာ၀တၳဳအနည္းငယ္ကို "လက္တစ္ဖက္တစ္စြန္း"ဟုေခၚဆိုသံုးႏႈန္းၾကသည္။စကားခ်ံဳး၍ဆို ေသာ္"တစ္လက္စြန္း"ျဖစ္သည္။"စြန္း"မွ အသံေျပာင္းေသာ္"ဆြန္း""ဆြမ္း"ဟူ၍ျဖစ္လာသည္"ဟုဖြင့္ေတာ္မူ၏။

ဆြမ္းခံရဟန္း၏သပိတ္ထဲသို႔ စားဖြယ္ထမင္း ကိုေလာင္းလွဴေသာအခါ တစ္လက္စြန္း(တစ္ဇြန္း)မွ် ေလာင္းလွဴၾကသည္။ ဆြမ္းခံသပိတ္ထဲမွထမင္း ကို"တစ္လက္ဆြန္းထမင္း"ဟုဆိုသည္။ ေနာင္အခါတြင္"ထမင္း"ကိုျဖဳတ္၍"တစ္လက္ဆြန္း (ဆြမ္း)"ဟုေခၚလာၾကသည္။ထိုမွတစ္ဆင့္"ဆြမ္း" ဟူေသာအဆံု းသတ္တစ္လံုးတည္းေသာ ေ၀ါဟာရတြင္လာသည္။

ဆြမ္းခံပုဂၢိဳလ္သည္ဆြမ္းခံရြာ၊ၿမိဳ႕၊ရပ္ကြက္ေန အလႊာအသီးသီးမွလူမ်ားကို တူညီေသာ"ပိ႑ပါတ္ဒါန"ျပဳႏိုင္ရန္ခ်ီးေျမွာက္ ေသာအားျဖင့္ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူလာ၏။

"သူေ႒းသူၾကြယ္"ကလည္း"ဆြမ္းတစ္ဇြန္း၊ ဟင္းတစ္ခြက္"၊"သူဆင္းရဲ"ကလည္း"ဆြမ္းတစ္ဇြန္း၊ဟင္းတစ္ခြက္"၊တန္းတူလွဴ ႏိုင္၏။ထိုသို႔ လွဴၾကသည့္အတြက္သူေ႒းကလည္း ပိ႑ပါတ္ဒါနကုသိုလ္ရ၏။ သူဆင္းရဲကလည္းပိ႑ပါတ္ဒါနကုသိုလ္ရ၏။ ကုသိုလ္ရၾကရာတြင္တန္းတူရည္တူရၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္၏။

သူဆင္းရဲအဖို႔ ဤဒါနအတြက္၀န္မေလးေခ်။သူေ႒းအဖို႔ အရာကား ေျပာဖြယ္ပင္မလိုေခ်။ႏွစ္ဦးစလံုး၀န္မေလးတူညီၾက သည္။

ဘုရား၊ပေစၥကဗုဒၶါ၊ရဟႏၱာ အစရွိေတာ္မူေသာ အရိယာသူေတာ္သူျမတ္တို႔သည္ ႏႈတ္ျဖင့္ျမြက္ဆိုေတာ္မမူၾကဘဲ၊ဆြမ္းခံရပ္ ေသာ အက်င့္ကိုတစ္သက္တာ ကာလပတ္လံုးက်င့္ေဆာင္ေတာ္မူၾကကုန္၏။ "အသက္တမ္းတစ္သိန္း"တမ္း ပြင့္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔သည္ "အႏွစ္ငါးေသာင္း"မွ်ကာလပတ္လံုးဆြမ္းရပ္ ေတာ္မူ၍ မွ်တၾက၏။ အႏွစ္တစ္ရာသက္တမ္း ၌ ပြင့္ေတာ္မူေသာ"ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား"သည္(၄၅)၀ါကာလပတ္လံုး ဆြမ္းရပ္၍မွ်တေတာ္မူ၏။

ႏႈတ္အားျဖင့္ မည္သည့္အရာပစၥည္းကိုလိုသည္ဟူ၍ ျမြက္ဆိုျခင္းအလ်ဥ္းမရွိ၊ ဒါယကာ၊ဒါယကာမတို႔ သဒၶါဆႏၵရွိသည့္အ တိုင္း တစ္ဇြန္း၊တစ္ေယာက္မေလာင္းလွဴေသာ ပိ႑ပါတ္ဆြမ္းဒါန ကိုခံယူ၍မွ်တေသာ၊အလြန္စင္ၾကယ္သည့္ အက်င့္ျမတ္ ျဖစ္ေပသည္။

ဒါနျပဳသူလူတကာတို႔က သဒၶါၾကည္ညိဳစြာ ေလာင္းလွဴေသာဤဆြမ္းကား သန္႔စင္ေသာ၊ၿငိမ္းေအးေသာ၊အျပစ္ကင္းေသာ ဆြမ္း ေပတည္း။

ဆြမ္းေတာ္

"ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"ကိုဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔က"ဆြမ္းေတာ္"ဟုအမြန္အျမတ္ထားလ်က္ေ ခၚဆိုၾကသည္။ဤသို႔ေခၚဆိုႏိုင္ေအာင္ လည္း ထို"ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"သည္သာသနာေတာ္၌အမြန္ျမတ္ဆံုးျဖစ္ေလ၏။ထို "ဆြမ္း"ခံေတာ္မူေသာရဟန္းသံဃာ ေတာ္ကိုလည္း"ဆြမ္းခံကိုယ္ေတာ္"ဟု မေခၚဆိုၾကဘဲ"ဆြမ္းေတာ္"ဟူ၍ပင္သံုးႏံႈးတတ္ၾကေလ၏။

ကန္ေတာ့ဆြမ္း

ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းလိုလိုထို "ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"ကိုအထူးအေလးအျမတ္ထား၍ ေလာင္း၀တ္မပ်က္လွဴဒါန္းႏိုင္ၾကရန္အထူး ဂရုစိုက္ၾကသည္။"ပိ႑ပါတ္ဆြမ္းခံရဟန္းသံဃာေတာ္"ကိုလည္း အထူးေလးစားၾကည္ညိဳၾကသည္။

ထိုရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔ ဆြမ္းခံရပ္၍လာေသာအခါ၊မိမိအိမ္မွ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆြမ္းမရႏိုင္၊ဆြမ္းမေလာင္းႏိုင္ ခဲ႔ေသာအခါမ်ားတြင္အထူးအားနာၿပီး ေတာင္းပန္လိုစိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚၾကသည္။

မိမိေလးစားၾကည္ညိဳေသာ ဆြမ္းခံရဟန္းပုဂၢိဳလ္အား-"ဆြမ္းမေလာင္းႏိုင္ပါဘုရား""ၾကြပါဦးဘုရား"ဟုတဲ႔တိုးေလွ်ာက္ထားရမည္ကိုအလြ န္၀န္ေလးအားနာၾကသည္။မယဥ္ေက်းဟုလည္း ယူဆၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ လက္အုပ္ခ်ီ၍-"ရွိခိုးကန္ေတာ႔ပါ၏ဘုရား" ။"ကန္ေတာ႔ပါ ဘုရား" စသည္ျဖင့္ေလွ်ာက္ထားျခင္းျပဳၾက၏။ ဤအျပဳအမူ၏အနက္အဓိပၸါယ္မွာ "ရွိခိုးကန္ေတာ့ပန္းမွ်သာ လွဴပါရေစ ဘုရား"ဟုဆိုလိုရင္းသက္ေရာက္ေစ၏။

အခ်ိဳ႕ကလည္း "ဤအိမ္မွ"ရွိခိုးကန္ေတာ့ျခင္း"တည္းဟူေသာ ဆြမ္းမွ်သာျဖစ္ပါသည္ဘုရား"ဟုအဓိပၸါယ္ကိုရည္၍ "ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား"ဟုေလွ်ာက္ထားေလသည္။

"ယေန႔ ပကတိလွဴေနၾက ဆြမ္း မဟုတ္ပါဘုရား" "ကန္ေတာ႔ဆြမ္းပါဘုရား" "ယေန႔ ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း ေလာင္းလွဴခြင့္ မရပါဘုရား၊ခြင့္လႊတ္သည္းခံေတာ္မူပါ ဘုရား"

အလြန္အဓိပၸါယ္ေလးနက္က်ယ္၀န္း၍ ယဥ္ေက်းေလးစားေသာ စကားျဖစ္ပါ၏။ ထိုစကား ကိုက်မ္းျပဳဆရာေတာ္က-"အလြန္ယဥ္ေက်းေလးနက္လွေသာ ကမာၻ႔စံျပျမန္မာ့ေ၀ါဟာရ"ဟုမိန္႔ဆိုသည္။

"ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား"လက္ထက္ေတာ္ ေရွးေခတ္အခါက ဤကဲ႔သို႔ ဆြမ္းေလာင္းလွဴျခင္းအဆင္မေျပ၊ မေလာင္းႏိုင္ခဲ႔ ေသာ္ဆြမ္းဒါယကာ၊ဒါယကာမ တို႔က ဆြမ္းခံရဟန္းသံဃာေတာ္အား-"အတိဣစၦထ ဘေႏၱ"….ဟူ၍ေလွ်ာက္ထားၾကေၾကာင္း "ပါရာဇိကအ႒ကထာ" တြင္ေဖာ္ျပေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္မ်ားအေနျဖင့္-၁။ဆြမ္းေတာ္ခံလွဴဒါန္း "ပိ႑ပါတ္ဆြမ္း"ကိုလည္းေကာင္း။ ၂။ေန႔စဥ္အၿမဲ၊၀တ္တည္စြဲ၍၊ထူးကဲလွဴဒါန္း၊"နိစၥဘတ္ဆြမ္း"ကိုလည္းေကာင္း။ ၃။"တစ္ဇြန္း၊တစ္ေယာက္မ" ျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကိုခ်ီးေျမွာက္ ေထာက္ပံ့ရေသာအံ့ဖြယ္မခန္း"သာသနာ့ႏုဂၢဟဆြမ္း"ကို လည္းေကာင္း။ ၄။သက္ရွည္ဆင္းလွ၊ခ်မ္းသာရ၊ဗလ ဉာဏ္ပညာ ကိုရေစေသာ"ပဥၥပၹလ သံ၀တၱနိက ဒါန"ေခၚ"မဟပၹလဆြမ္း"ကိုလည္း ေကာင္း။

ေစတနာ သဒၶါတရားေကာင္းစြာထား၍ လွဴဒါန္းႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။

မွီခိုရာက်မ္းကိုး-

-မံုရြာၿမိဳ႕အေရွ႕လယ္တီေက်ာင္းတိုက္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၊ အဂၢမဟာပ႑ိတဘဒၵႏၱကု႑လ"ျပဳစုေတာ္မူသည့္ "မဟာသုတဒီပနီ"က်မ္း(တတိယတြဲ)

ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။