“ေၾကာက္ ၍ပင္ ေတာထဲ၌ ေနပါသည္” •••••••••••••••••••••••••••••••• “ေတာထဲ၌ ပရိသတ္ေျခြရံနည္းသည္ ေၾကာက္ေတာ္မမူေလ ာ”(ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္)
“ေၾကာက္၍ပင္ ေတာထဲ၌ ပရိသတ္အနည္းႏွင္ ့ေနပါသည္”(ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္)
အင္း ၀ေခတ္စာမ်က္ႏွာေတြလွန္လိုက္ရင္ လံုး၀ခ်န္လွပ္လိ ု႔မရတဲ့ ေရႊစကားႏွစ္ခြန္းရွိပါတယ္။အဲဒါေတြကေတာ့ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္နဲ႔ ေရႊဥမင္ ဆရာေတာ္တို႔ရဲ႕ စကားႏွစ္ခြန္းပါ။ဒီစကားႏွစ္ခြန္းရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္နဲ႕ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဆိုတာ အင္း၀ေခတ္မွာ သာလြန္မင္းတရားလက္ထက္မွာ ေပၚထြန္းခဲ႔တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြပါ။အဲဒီေခတ္လတ္တေလာ ကပစၥဳပၸန္ အေနအထားအရ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က ျမိဳ႕မွာ သီတင္းသံုးတဲ့ဆရာေတ္။ မင္းကိုးကြယ္တဲ့ ဆရာေတာ္၊ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က ေတာထဲမွာ ကပၸ ိသူေတာ္တစ္ေယာက္ ကိုသာ အေဖာ္ျပဳျပီး သတင္းသံုးေနတဲ့ ဆရာေတာ္။ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးလံုးပါရမီဗီဇအခံေတြတူေနၾကေတာ့ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ေျခလွမ္းႏွစ္စံုဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ပန္းတိုင္ဆီကိုသာ ဦးတည္ေနပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ ပန္းတိုင္မွန္ရင္လုပ္ေဆာင္ခ်က္လဲမွန္ၾကတာ ေလာကဓမၼတာပါ။
တစ္ေန႔မွာ သာလြန္မင္းတရားဆီကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနတဲ့ “မန္းစက္ေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူ”ကို ရွာေဖြေပးဖုိ႔ စာသြင္းေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။မင္းၾကီးလဲ သေဘာက်တာနဲ႕ၾကည္ညိဳရင္းစြဲရွိတဲ့ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္အပါအ၀င္ ဆရာေတာ္ေလးပါးႏွ င့္အတူ မန္းစက္ေတာ္ရာ ႏွစ္ဆူရွာဖို႔ အင္း၀ေနျပည္ေတာ္ ကေန မင္းဘူးကိုၾကြခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေတာ၀င္ တစ္ေတာင္ထြက္ ရွာလိုက္ၾကတာ ရက္ေတြသာကုန္လြယ ္သြားပါတယ္။ ဘာသဲလြန္စမွ မရဘူးျဖစ္ေန ပါတယ္။ ရွာလိုက္နားလိုက္စက္ေတာ္ရာအနီးမရွက္ရြာေရာက္ေတာ့ အနားယူရင္းက တစ္ညတာ က်ိန္းစက္ဖုိ႔ စီစဥ္ၾကပါတယ္။
အဲဒီညမွာပဲ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္အိမ္မက္မက္ပါတယ္။ ဘယ္လိုမက္သလဲဆုိေတာ့ လူတစ္ေယာက္က ေခြးနက္ၾကီးတစ္ေကာင္နဲ႕႔လာျပီး “ဘုန္းၾကီးတုိ႔လ ာၾကသည္မွာ အႏၱရာယ္ၾကီးလွပါသည္။ေတာလည္းနက္ သားရဲလဲ ထူေျပာပါတယ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ၾကြလာရသနည္း “လို႔ေမးပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကလဲ “ေရွးမင္းတို႔ သြားေရာက္ ပူေဇာ္ေလ့ရွိတဲ့ စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူရွိေၾကာင္း၊ ရာဇ၀င္ေၾကာင္းရွိ၍ရွာေဖြရန္ၾကြလာၾကေၾကာင္း” ျပန္အမိန္႕ရွိလိုက္ပါတယ္။ဒီေတာ့ေခြးနက္ၾကီးနဲ႕လူက “ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေခြးနက္ၾကီး၀င္ရာေတာသို႔ ေနာက္ကလိုက္လွ်င္ေတြ႕ပါလိ္မ့္မည္”လို႕ျပန္ေလွ်ာက္ ပါတယ္။စကားဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္လည္း တစ္ခါတည္း ႏိုးသြားပါတယ္။အေဖာ္သံုးပါးကိုလည္းအိမ္မက္အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့အိမ္မက္အတိုင္းလိုက္ရွာၾကပါတယ္။ ေခြးနက္ၾကီးတစ္ေကာင္က ဆရာေတာ္ရဲ႕ေရွ႕က သြားေနတာနဲ႔ ေခြးနက္ၾကီးေနာက္လိုက္ရင္း စက္ေတာ္ရာေနရာေရာက္ေတာ့ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ မန္းေခ်ာင္းနဖူးအေရာက္မွာ နတ္ဘီလူးတစ္ေယာက ကိုယ္ထင္ရွားျပျပီး စက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူကိုလိုက္လံ ညႊန္ျပပါတယ္။
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္တို႔လည္းစက္ေတာ္ရာႏွစ္ဆူ ေတြ႕ျပီဆုိေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာပဲ က်ိန္းစက္ၾကပါတယ ္။ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ကေတာ့ ပဠာန္းေဒသနာနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ျပီး ပူေဇာ္ပါတယ္။ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က စက္ေတာ္ရာကို ပံ့သကူသကၤန္းနဲ႕႔လႊမ္းအုပ္ျပီး“ငါသည္ ဘုရားျဖစ္မည္ “ဧကန္မွန္လွ်င္ ဤသကၤန္း၌ တစ္ရာ႕ရွစ္ကြက္ စက္လကၡဏမ်ားထင္ေစသတည္း” ဆိုျပီး အဓိဠာန္လိုက္ပါတယ္။ သကၤန္းေတာက ္ဟာၾကိဳးၾကာရုပ္ သကဲ့သို႔ ကုန္းကြထလာတယ္လုိ႔ဆို ပါတယ္။ ၾကိဳးလည္းၾကိဳးစားၾကာလည္းၾကာဦးမယ္ဆိုတဲ့ အမွန္နိမိတ္ပါဒါ ေတြေရးျပလိုက္ရတာကေတာ့ စက္ေတာ္ရာနဲ႕ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ရဲ႕ ေက်းဇူးရယ္၊ ျမန္မာျပည္သားဘုရားဆုပန္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ ပံုရိပ္တစ္စိတ္တစ္ေဒသရယ္ ကို ၾကည္ညိဳေစခ်င္သိ ေစခ်င္လို႔ပါ။
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ဟာ စက္ေတာ္ရာကအျပန္ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ထံ၀င္ေရာက္ဖူးေတြ႕ပါတယ္။ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ကေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က ဖူးရံုသက္သက္မဟုတ္ပဲ သီးျခားရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုလည္း ပါလာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မိမိေရးသားျပဳစုထားတဲ့ ၀ိနည္းငါးက်မ္းပါဠိအဌာကထာ နိႆယနဲ႔၊ ေရႊဥမင္ ဆရာေတာ္ျပဳစုေရးသားထားတဲ့ ၀ိနည္းငါးက်မ္းပ ါဠိအဌကထာနိႆယတိ ု႕ကို တိုက္ဆိုင္ၾကည့္ ်င္လို႕ပါ။
မင္းဆရာေတာ္ ၾကြလာတယ္ဆုိေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ေနာက္ကေျခြရံပရိသတ္ေတြ လွဴဖြယ္ပစၥည္း၀တၱဳေတြ အျပည့္နဲ႕ေပါ့။ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က ကပၸိယသူေတာ္တစ္ေ ယာက္ပဲရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဘာပစၥည္း၀တၱဳမွလည္း မရွိပါဘူး။ပစၥည္း၀တၱဳဘယ္ေလာက္ေခါင္းပါးသလဲဆိုရင္ မင္းဆရာနဲ႕ ပရိသတ္အတြက္ ေနရာထိုင္ခင္းမေပးႏိုင္လို႔ သားေရႏြယ္အခင္ေလးကို ဖုန္ခါျပီးေနရာထိုင္ခင္းေပးရပါတ ယ္။ အဲဒီေလာက္အထိ ပစၥည္း၀တၱဳေတြ ေခါင္းပါးတာပါ။
ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ရဲ႕လက္ရွိပစၥကၡအေနအထားအရ ေတာထဲမွာ ပရိသတ္မရွိပံု ပရိသတ္မရွိလို႔ပစၥည္း၀တၱဳ ေခါင္းပါးပံုကို ၾကည့္ျပီး ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က “အရွင္ဘုရားေတာထဲ၌ပရိသတ္အေျခြအရံနည္းသည္၊ ေၾကာက္ေတာ္မမူေလာ့”လို႕ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။ဒီေတာ့ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က “ေၾကာက္၍ပင္ ေတာထဲ၌ ပရိသတ္အနည္းႏွင့္ေနပါသည္” လို႔ျပန္မိန္႕ေလ ွ်ာက္ပါတယ္။
မထင္မွတ္တဲ့စကားကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ကေတာ္ေတာ္ေလးကို တုန္လွဳပ္သြားပါတယ္။ ပါရမီအေျခခံရွိျပီးသားဆိုေတာ့ ဒီစကားနဲ႔ တန္ျပန္အေတြးတစ္ခု ၀င္လာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ေၾသာ္ ငါကေတာ့ မေၾကာက္တတ္သူျဖစ ္ခဲ့ပါျပီ”ဆိုတဲ့တန္ျပန္အေတြးပါ။ ေနာက္ေတာင္ဖီလာဆ ရာေတာ္က သူ႕မွာပါလာတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲက ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးကို ကိုယ္တိုင္ျပီး“သကၤန္းပါဘုရား.. အရွင္မဟာကႆပဘုရားရွင္ ကပ္လွဴပ္ေသာ ႏွစ္ထပ္သကၤန္းၾကီးကဲ့သို႔ မြန္ျမတ္ေသာ မင္းဧကရာဇ္လွဴ၍ရ ေသာ ပစၥည္းပါဘုရား။သံသရာကို ခ်ီးေျမွာက္သျဖင သံုးေဆာင္ေတာ္မူပါလုိ႔” ေျပာဆုိျပီးလွဴဒါန္းပါတယ္။ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ကလည္းကိုယ္တိုင္လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ခံယူပါတယ္။ သကၤန္းကို ေအာက္မခ်ေသးပဲ ေတာင္ဖီလာဆ၇ာေတာ္နည္းတူ သကၤန္းကို အေပၚေျမွာက္လိုက္ျပီး “သာဓု၊ သာဓု၊ ဤသကၤန္းကို ေရႊစည္းခံုဘုရားအားလွဴပါ၏” လို႔ဆိုျပီး ေအာက္ျပန္ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။ေနာက္ေတာင္ဖီလာ ဆရာေတာ္က ပါလာတဲ့ပစၥည္းကိုတစ္ခုခ်င္ းလွဴပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခု လွဴတိုင္းလွဴတိုင္း ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က “ဤပစၥည္းကို ေရႊစည္းခံုဘုရားအားလွဴဒါန္းပါ၏” လို႔ခ်ည္ဆိုျပီး ေဘးကို ခ်ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။
“ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ရဲ႕ အျပဳအမူကိုၾကည့္ျပီး ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ကဒီလိုေတြးပါတယ္။’ေၾသာ္ .. ငါ့ကားမင္းဆရာျဖစ္၍ငါ့ပစၥည္း၀တၱဳတို႔၌ရွာသျဖင့္ ဤသို႔ျပဳေခ်သည္”
“ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ရဲ႕ သေဘာကေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ေရႊဥမင္ဆရာေတ္ရဲ႕သေဘာက “ဤအရွင္ျမတ္သည္ မင္းဧကရာဇ္ ဆရာေတာ္ျဖစ္လွ်က ကိုယ္တိုင္ငါ့ထံသို႔ လာေရာက္၍ပူေဇာ္သကၠရမ်ားႏွင့္ ငါ့အားပူေဇာ္ေပသည္။ငါကားသူကဲ့သိုပူေဇာ္ရန္ ပစၥည္း၀တၱဳမရွိ ေသာေၾကာင့္ သူ႔အားပူေဇာ္မရ။ ထိုအရွင္ျမတ္အားပစၥည္းပရိသတ္ေျခြရံတို႕ကိုစြန္႔၍ ေတာ္ေနျခင္းအက်ိဳးငွာ ျမတ္ေသာ ဆံုးမစကားျဖင့္ ပူေဇာ္အံ့။ ေနာက္တစ္ခုအလြန္ရခဲ့လွစြာေသာ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရပါလ်က္ မင္းဆရာေတာ္အေခၚခံ၍ ေနျခင္းသည္ အက်ိဳးမရွိ၊ အက်ိဳးရွိရာကို ရွာေစအံ့”အဲဒီလိုႏွလံုးသြင္းနဲ႔ ျပဳမူေျပာဆုိခဲ့တာပါ။
လွဴဖြယ္၀တၱဳေတြလွဴျပီးေတာ့ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္က မိမိေရးသားထားတဲ့၀ိနည္းငါးက်မ္း ပါဠိအဌာကထာနိႆယနဲ႕ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ ေရးသားထားတဲ့ ၀ိနည္းငါးက်မ္း ပါဠိအဌာကထာနိႆယက တိုက္ဆိုင္ၾကည္လုိေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ကလည္းမိမိေရးသားထားတဲ ပါဠိအဌာကထာနိႆယကိုခ်က္ခ်င္းပဲ ထုတ္ျပပါတယ္။ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ကေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ရဲ႕ နိႆယကို စိတ္ေက်နပ္သည္အထိၾကည့္ရွူပါတယ္။ ၾကည့္လို႔အားရေတာ့မွ “ငါေရးသားသည့္ နိႆယသည္ က်ယ္လြန္းသည္၊ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ နိႆယသည္ က်ဥ္းသည္၊ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္နိႆယသည္ပင္ ေနာင္စာသင္သားတို႔အတြက္ အားကိုးရာျဖစ္ေလာက္ျပီ၊ ႏွစ္နည္းရွိသျဖင့္ေလာက၀ယ္ ဘုရားႏွစ္ဆူပြင့္ေသာ္ သတၱ၀ါတို႔၌သူ႔ဘုရားသာသည္ ငါ့ဘုရားသာသည္ အျငင္းခံုသာျဖစ္၍အက်ိဳးမရွိသကဲ့သို႔ရွိေပေတာ့မည္” အဲဒီလိုႏွစ္လံုးပိုက္ျပီးမိမိကိုယ္တိုင္ေရသားထားတဲ့ နိႆယေတြကို ေရႊစည္းခံုေစတီရင္ျပင္မွာ မီးပူေဇာ္လိုက္ပ ါတယ္။ျပီးမွ ျပန္ၾကြသြားပါတယ္။
ေရွးေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြဟာ ဘာစာမူခ ဘာလာဘသကၠာရမွ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ ထားဘဲ က်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို တစ္ကယ့္သဒၶါႏွလံုးသားစစ္စစ္နဲ႔ ေရးသြားတာပါ။အဲဒီေခတ္ကာလက ေဘာလ္ပင္ေတြ၊ စာရြက္ေတြ၊လွ်ပ္စစ္မိးေတြမေပၚေသးေတာ့ ေပရြက္မွာ ကညစ္တံနဲ႔ မီးခြက္ထြန္းျပီးခဲရာခဲဆစ္ေရးခဲ့ၾကရတာပါ။ ဒါတင္မကေသးဘဲ က်မ္းခ်င္းတူလုိ႔ကိုယ္ရဲ႕က်မ္းစာက အားနည္းခ်က္ရွိေနရင္လည္း မီးပူေဇာ္ပစ္ဖို ၀န္မေလးၾကပါဘူး။ဒါေတြကေတာ့ စာေရးတဲ့အခါတိုင္း ေတြးရမယ့္အေတြးေတြလို႔ နားလည္ထားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ လက္ေတြ႕အေနအထားနဲ႕ကြာဟေနျပန္ပါတယ္။ေၾသာ္ .. ဒီလိုအေတြးေတြ ေတြးျဖစ္ပါ့လားဆိုတဲ့အေတြးေတြနဲ႕ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဖာ့ျပီး ေျဖဆည္လုိက္ရပါတယ္။
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္နဲ႔ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ႏ ွစ္ပါးရဲ႕အျပဴအမူေတြကို ၾကည့္ေနသူေတြထဲမွာ ကပၸိယသူေတာ္ လဲပါပါတယ္။ ကပၸိယသူေတာ္က သူ႕႔ဆရာေတာ္ရဲ႕ အျပဳအမူေတြကို အားမလို အားမရျဖစ္ ေနဟန္တူပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ ္ျပန္ၾကြသြားေတာ့ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ အနားကပ္ျပီး
ဘုန္းၾကိးတို႔၀ိနည္းမွာ သဒၶါ၍ လွဴေသာပစၥည္းကို မသံုးေဆာင္ဘဲ သူတစ္ပါးကို မေပးအပ္၊ ေပးေသာ္သူ႔သဒၶါတရားကို ဖ်က္ဆီးသည္မည္ရကား သဒၶါေဒယ်၀ိနိပါတဒုကၠဋ္အာပါတ္သင့္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ မင္းဆရာ ကိုယ္တိုင္လာ၍ လွဴသည့္ပစၥည္းကိုအားပါးမနာ သူေရွ႕တြင္ ေရႊစည္းခံုကို လွဴဘိသနည္း။မသင့္ေလာ့လို႔ အျပစ္တင္ဟန္နဲ႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က “သူေတာ္ ငါေစာင့္၏။သူေတာ့္ ဆရာေတာ္ကို ငါဆံုးမလိုက္သည္။ ဒီက အျပန္ စစ္ကိုင္းေလးထပ္ၾကီး သူေနေသာေက်ာင္းေ တာ္ကို သူေတာ့္ဆရာေတာ္၀င္၀ံ့ေပလွ်င္ ေလာက၀ယ္ အာဂေယာက်္ားပဲ” လို႔ ျပန္အမိန္႔ရွိလိုက္ပါတယ္။
မၾကာခင္တစ္ရက္မွာ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္န ကပၸိယသူေတာ္ဆီကိုသတင္းတစ္ခုေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီသတင္းကေတာ့ “ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဆီကအျပန္ ျမိဳ႕ေနမင္းဆရာအျဖစ္ကို ရွက္ရြ႕ံလုိ႕စစ္ကိုင္းေတာင္အေရွ႕ေခ်ာက္ၾကား ေတာင္ဖီလာေတာရမွာ ေတာရေဆာက္တည္ သြားေၾကာင္း” ဆိုတဲ့သတင္းပါပဲ။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္က သူေတာ့္ကို “ကိုင္း ဘယ့္ႏွယ္လဲ” ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႕ တာသြားပံုကို ေတြးျပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ေနပံု ပံုရိပ္ႏွစ္ခုကိုအေတြးနဲ႔ပံုေဖာ္ၾကည့္လိုုက္မိပါတယ္။
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)
က်မ္းကိုး
သီလ၀ိေသာဓနီ(တတိယနံေမာ္ဆရာေတာ္)
ျမတ္သတိ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၀
_/|\_ခပ္သိမ္းေသာ ရဟန္း၊ရွင္၊လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ သတၱဝါ အားလံုးေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ကိုယ္, စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ,ခ်မ္းသာၾကပါေစ …_/|\_
No comments:
Post a Comment