ပိုးမႊားတုိ႔အသက္ကုန္ အထက္ဘံု ေရာက္ရုိးထံုးစံမရွိ
သတၱ၀ါတုိ႔၏အစ ျဖစ္ရာဘ၀သည္ မိဘမဲ့သံေသဒဇ (အညွိမွာစြဲ၍ ျဖစ္လာၾကရေသာ) ဘ၀မ်ိဳးမွ်ျဖစ္ရာ သက္ တမ္းတိုးဘ၀မွ်သာတည္း၊ ကုန္းပိုင္းဖြားမ်ားသည္ လည္း ေကာင္း၊ေရပုိင္းဖြားမ်ားသည္ လည္းေကာင္း၊ ဥတုမွဖြား၊ ဥတုဇသတၱ၀ါမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကရာ အလြန္ဆံုး မုိးတစ္ဥတု သာ အသက္ရွည္၏။ ထုိ မိုးတစ္ဥတုအတြင္းခံစားမူအဖံုဖံုးျဖစ္ပ်က္ပံုအခင္းခင္း မ်ားတုိ႔သည္ ႏုိင္ရာစားခံစားနည္း၊ အခံစားခံရျခင္း ႏွစ္မ်ိဳးရွိ ရာ အစြဲသည္လည္း ေက်နပ္ျခင္းႏွင့္မေက်နပ္ျခင္းဟူ၍ႏွွစ္ မ်ိဳးတုိ႔သာ ရွိေခ်ရာ၏။ ထုိႏွစ္မ်ိဳးကလည္းမသိေသာ ေက်နပ္ျခင္းႏွင့္မသိေသာမ ေက်နပ္ျခင္းမ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾကရာ မသိျခင္းကားတူညီ ေနၾက၏။ထုိမသိမူသည္ တိရစၦာန္ဘ၀ကိုပင္ထပ္မံ အက်ိဳး ေပးေပလိမ့္မည္မုခ်တည္း။
“ေမာေဟာ မုယွနသဘာ၀ေတာ ေယ်ဘုယ်န တိရစၦာနဂတာယံ ဂစၦႏိၱ”၊မဟုတ္ေလာ။ မသိမူသည္ ေတြေ၀မိန္းေမာ မသိစိတ္ ထူေျပာေသာ သေဘာမွ် သာ ျဖစ္သျဖင့္ တိရစၦာန္ဘံုအပို႔အမ်ားဆံ ုးဟူ၏။
ကုန္းပိုင္း၏အစာကိုစားသံုးလ်က္က ေသေသာ ပိုးသတၱ၀ါသည္ ထုိကုန္ပိုင္း၌ပင္ တိရစၦာန္ဘ၀ထပ္မံ၍ရေခ်သည္။
တစ္ဖန္ ကုန္းပုိင္းသတၱ၀ါအခ်င္းခ်င္း၀ါးမ်ိဳျခင္းခံရရွာေလသူ ပိုး သတၱ၀ါသည္လည္းထို ၀ါးမ်ိဳးသူကို စြဲေသက ထုိဘ၀အတုိင္း ခြ်တ္စြပ္ရျပီးအျခား စြဲေသက ထုိ ၀ါးမ်ိဳးသူအားႏုိင္ရာစားဘ၀ ကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထုိႏွင့္ လြတ္ကင္းရာဘ၀မ်ိဳးကိုေသာ္ လည္းေကာင္းထုိကုန္းပိုင္း၌ပင္လွ်င္ ဒုတိယတစ္ဘ၀သို႔ တစ္ ေၾကာ့ထပ္၍ျပန္ရေပလိမ့္ဦးမည္။သည့္အတူ ေရပိုင္းအစာ စားသံုးလ်က္က ေသေသာ ေရပုိးသတၱ၀ါသည္ လည္းေကာင္း၊ ေရသားအခ်င္းခ်င္း၀ါးမ်ိဳျခင္းခံရရွာေလသူ ေရပိုးသတၱ၀ါတို႔ သည္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဖန္ ေရပိုးမွ ကုန္းပိုးသို႔ ကုန္းပိုးမွသည္ ေရပိုးသို႔ ၀ါးမ်ိဳျခင္းခံရရွာေလသူ ပိုးသတၱ၀ါတို႔သည ္လည္းေကာင္း ခဲရာအစြဲ ပါျပီး စြဲရာခႏၶာ ေပၚေပလိမ့္ဦးမည္။
ထုိ ဒုတိယဘ၀ကား မသိျခင္းစိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာကို အေၾကာင္းခံ ကံတရား၏စီမံရာအတုိင္းေရာက္ၾကရေခ်သည္။ မိဘမ်ားလည္း ကံတူဆံုက ၾကံဳေပဦးေတာ့မည္။
ကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္သည္ ဥတုေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ရုပ္ထက္ အစြဲၾကီး၏။အေတြ႕စံု အကုန္လုိက္၍ႏူိက္ေတာ့မည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိအခါ ခံစားမူအားၾကီးလာမည္။ခံစားမူလုိက္၍တဏွာစံု အကုန္ ၀င္လာမည္။တဏွာစံုလွ်င္ အစြဲလည္းစံုျပီ။ထုိ တဏွာစြဲျဖင့္ ျပဳ ေသာ ကံမွန္သမွ် ေကာင္းကံကားမဟုတ္တတ္ျပီ။ သတၱ၀ါတုိင္း မသိစြဲၾကိဳက္စြဲမ်ားျဖင့္ မေကာင္းကံမ်ားကိုခ်ည္းသာ ထပ္ဆင့္တ လဲ အပြဲပြဲႏႊဲခဲ့ေခ်ရာ စိတ္သည္ မေကာင္းမူ၌သာ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ့ မည္မွာ ေသခ်ာသြားျပီ။ ထုိ မေကာင္းမူသည္ကားစိတ္ကို ထိန္း ေက်ာင္းေပးခဲ့ေသာ အထိန္းေတာ္တည္း။
(က)မေကာင္းေနာက္ အၾကိဳက္လုိက္ႏူိက္ေသာ္လည္းေကာင္း ထိုအၾကိဳက္ေနာက္သို႔ မသိထပ္လုိက္ေခ်ေသာ္လည္းေကာင္း မုိက္ျပီ၊အမုိက္ၾကီးေသာ္ ေမွာင္၊ ေမွာင္လြန္က မည္း၊ ထိုအခါ ဘာမွ် မသည္းကြဲေတာ့ျပီ မဟုတ္ေလာ။
(ခ)မေကာင္းေနာက္သို႔အမုန္းတုိက္ခိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း ထို တုိက္ခိုက္ရာ ေနာက္သို႔လည္းမသိစိတ္ စိုးမိုလာေခ်ေသာ္ လည္းေကာင္းမုိက္ျပီး၊ အမုိက္ၾကီး ေသာ္ ေမွာင္၊ေမွာင္လြန္းက မည္း၊ ထုိအခါဘာဆုိဘာမွ် မသဲကြဲေတာ့ျပီ မဟုတ္ေလာ။
ထိုတြင္ မေကာင္းမူ၌ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္ေသာစိတ္သည္ မေကာင္း အာရုံ၌ပင္ ခင္တတ္၏။ ထုိအာရုံရွင္၏ကိုယ္ထည္ျဖစ္ေသာ ၀တၳဳကို ယွဥ္တြဲခြင့္ရလွ်င္ကားအၾကိဳက္သြန္၍မႊန္လာတတ္ ၏။ၾကိဳက္လြန္၍မႊန္လာလွ်င္ကား သည္အရာမွတစ္ပါး ဘာ ဆုိဘာမွ် မသိတတ္ေတာ့ျပီ။ေရွ႕မျမင္ ေနာက္မျမင္ ျဖစ္လာျပီ၊ ထုိစိတ္ျဖင့္ ၾကာၾကာေတြးေလ အျမင္ေ၀းေလ ပင္တည္း။
ထုိစကား ရည္းစားနာ က်ခါစ ကာလသားသမီးမ်ားၾကည့္၊ သိႏုိင္၏။
ထုိစကား အရက္အစြဲၾကီးယစ္ထုပ္ၾကီးမ်ားေမးၾကည့္ သိႏုိင္၏။ ဤ၌ မသိသျဖင့္ အလုိၾကီး၊အလုိၾကီးသျဖင့္ မသိမူကလည္း ဖိစီး ျခင္းသည္ နိယာမပင္၊ သည့္အတူ မသိသျဖင့္ အမ်က္ၾကီး အမ်က္ ႀကီးသျဖင့္ မသိမူက ျပန္လည္ဖိစီးခံရျခင္းသည္လည္း နိယာမေခၚ အစဥ္လာတစ္ခုပင္ ျဖစ္ေခ်သည္။
သို႔ေၾကာင့္ တဏွာႏွင့္ မသိမူကိုအေၾကာင္းခံ၍ ျပဳက်င့္မိေသာ ထုိ ကံဆုိးရွင္၊ (ဒုတိယေျမာက္ဘ၀ေရာက္ေသာ)တိရစၧာန္ေကာင္ သည္ ပထမဘ၀ကထက္ အမုိက္ပိုၾကီးလာေတာ့မည္။ ေကာင္းစား ျပီးေရာႏွင့္ ႏုိင္ရာစားအက်င့္တုိ႔ကိုသာ က်င့္လာေတာ့မည္။သို႔ ဆုိေသာ္ တတိယဘ၀၊ ကံအက်ိဳးေပးကားမည္သို႔ရွိမည္နည္း။
ဤနည္းျဖင့္ တိရစၧာန္သည္ တိရစၧာန္မ်ိဳးေစ့မ်ားကိုသာ စုေဆာင္းျပီး ယင္း တိရစၧာန္ဘ၀မွာခ်ည္း ထပ္ခ်ည္းတလဲ ဘ၀မ်ားစြာ က်င္လည္ ရေပဦးမည္။ဤသို႔ လည္ပတ္ရစဥ္အတြင္းလည္း မေကာင္းကံႏွင့္ မေကာင္းစိတ္မ်ားခ်ည္းသာ ေမြျမဴေပးလိမ့္ဥ ီးမည္၊ သူႏုိင္သူစား၊ ကိုယ္ႏိုင္ကိုယ္စား အေလ့အထမ်ား ထြန္းကားေပလိမ့္မည္။
(က)ဥတုေဆာင္ဘ၀ ပိုးမႊားေခတ္ကလည္းထိုကံမ်ားအတြင္း မေရ တြက္ႏုိင္ရာျပီ။ (ခ)ကံေဆာင္ဘ၀၊ တိရစၧာန္အငယ္စားေခတ္ကလည္း ထုိကံမ်ား အတြင္း မေရတြက္ႏုိင္ရာျပီ။
ေရႊေက်ာင္းကုန္းဆရာေတာ္ ၀န၀ါသီ ေဉယ်ဓမၼသာမိေထရ္ ေရးသား စီရင္ေတာ္မူသည့္သတိမူသူတို႔၏နားရာစခန္း၊ သတိမဲ့သူတို႔၏ သြားရာလမ္းစာအုပ္မွ ျပန္လည္ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေ ပးထားပါသည္။
ေမတၱာရိပ္ ဆိုက္မွ
No comments:
Post a Comment